Hopelijk is het intussen tot een ieder doorgedrongen dat het Stabilisatie- en Herstelplan 2016-2018 niet in staat is om de gestelde doelen te bereiken en zeker niet binnen de aangegeven termijn. Gelukkig heeft de minister van Financiën recentelijk verduidelijkt dat het inderdaad de goudproductie van Newmont is waar de regering voor korte termijn oplossingen op rekent. Daarmee zal veel ruis zijn weggenomen. Maar ook de uitzichtloze discussie over de oorzaken van de crisis zorgen voor onnodige verwarring en spanning in de samenleving. Daarmee zijn zowel de coalitie als de oppositie op de verkeerde toer bezig en verhinderen zij een nuchtere benadering over hoe duurzaam uit de problemen te komen. Dat wij als land tot nog toe eenzijdig bouwen op de mijnbouw voor onze inkomsten, is een pijnlijke, maar juiste constatering. Eerst was het bauxiet en intussen zijn goud en aardolie daarvoor in de plaats gekomen. Het probleem is dat wij hiermee volledig afhankelijk zijn van de schommelende prijs van deze producten op de wereldmarkt, die wij niet kunnen beïnvloeden. Aan het begin van de Bouterse 2 regeerperiode, heeft zij aangegeven dat wij het slachtoffer zijn geworden van een we-reldcrisis. Natuurlijk was dat een rookgordijn waarachter meteen maar van alles werd weggestopt. Feit is echter, dat de prijzen van goud en olie zo drastisch zijn gedaald, dat in elk geval Suriname wel in een serieuze crisis is terechtgekomen. De oppositie houdt eraan vast dat de wereldcrisis verzonnen is en dat corruptie en spilzucht van de regering de werkelijke oorzaken zijn van onze huidige crisissituatie. Dit standpunt van de oppositie is natuurlijk ook niet te houden. De PALU is van mening dat de daling van de staatsinkomsten met meer dan 30 procent, als gevolg van de daling van de prijzen voor olie en goud op de wereldmarkt en de beëindiging van de bauxietsector, verreweg de belangrijkste oorzaken zijn voor de problemen waarin wij als land zijn komen te verkeren. Toch pleit dit de regering niet helemaal vrij. De regering had bij dalende inkomsten, en dat beeld begon zich al in 2013 voor te doen, het beleid moeten bijstellen, door de uitgaven aan te passen. Zó doe je dat! Wanneer je ziet dat de inkomsten waar je op rekent waarschijnlijk ruimer zullen zijn dan je had be-groot, dan kun je de begroting naar boven toe aanpassen. En dus ook, wanneer het beeld is dat de inkomsten minder zullen worden, dan pas je je uitgaven tijdig naar omlaag aan. We zullen moeten erkennen dat de regering die signalen helaas heeft genegeerd en dus het uitgavenpatroon niet tijdig heeft bijgesteld. Vanwege de eenzijdige afhankelijkheid van onze economie komen de klappen die onze samenleving nu krijgt erg hard aan. De roep van de PALU voor meer productieve poten onder de economie, is over de jaren heen intussen wel overgenomen door elke regering, maar de daad bij het woord voegen, dat is wat ontbreekt. Recentelijk nog, in de regeerperiode 2010-2015, heeft voornamelijk Henk Ramnandanlal van de PALU zich in De Nationale Assemblee ingezet voor meer geld voor de landbouwsector die de potentie heeft om ook een significante deviezenverdiener te worden naast de mijnbouwsector. Het aspect van werkgelegenheid moet hier zeker ook worden meegenomen. Maar met het geld dat uiteindelijk is goedgekeurd, zijn helaas geen aanwijsbare resultaten geboekt. Ook het initiatief om in Coronie de rijstbouw te doen herleven, is blijven steken in de goede bedoelingen van de regering. Het mag duidelijk zijn dat indien we als land deze inzichten toen hadden gevolgd, dat onze uitgangspositie bij de huidige crisis misschien ook veel beter zou zijn geweest. Dit maakt de PALU bekend via een persbericht.

Persbericht