Er gaat vrijwel geen week voorbij of er vindt een melding in de media plaats over een brute roofoverval in een woning of een gewapende overval in een zaak behorende tot de detailhandel. Zowel in de stad als in het binnenland, zit de angst er bij winkeliers en vooral die van supermarkten goed in. De winkeliers die een zaak in afgelegen gebieden exploiteren en niet snel op een reactie van de politie hoeven te rekenen, staan thans doodsangsten uit. Rovers zoeken meestal deze winkels uit om ze te beroven en de eigenaar en het personeel te mishandelen en in het ergste geval, fataal letsel toe te brengen. Het is geen geheim dat de laatste jaren de kleinhandel steeds meer in handen is gekomen van Chinezen die als nieuwkomers kunnen worden aangemerkt. Tot in het diepe binnenland en zeker op plaatsen waar Surinaamse ondernemers niet meer willen werken, zijn de Chinezen neergestreken. Het is dan ook geen wonder dat deze mensen vaker het slachtoffer worden van gewapende en driest optredende roversbendes. Criminelen die met vuistvuurwapens rondgaan en over snelle wagens beschikken, zijn geen gewone kruimeldieven. Het gaat om personen die een aanval weten op te zetten en dat vaak doen met professionele precisie. De winkel en de aldaar dienstdoende personen worden vermoedelijk enige tijd voorafgaande aan de roofoverval verkend. Als de vluchtwegen ook zijn bekeken, wordt de overval op het juiste moment gepleegd. Ook wordt gekeken naar de eventuele aanruktijd van de politie en wordt bekeken of een veilig heenkomen gegarandeerd is. Het is dan ook niet vreemd dat de politie vaak te laat op het plaats delict arriveert en dan tegen gewonde en geknevelde slachtoffers aankijkt. Overal in het land zijn winkeliers thans genoodzaakt van hun winkel een soort gevangenis vol diefijzer te maken en het is dan maar hopen dat de rovers niet komen en geen lichamelijk letsel komen veroorzaken. Ook is het logisch dat men blijft rekenen op bescherming van de Staat en een snelle reactie van de gewapende machten op momenten van calamiteit. De Chinese verenigingen en de Ambassade van de Volksrepubliek China hebben al meerdere malen gevraagd om bescherming van winkeliers en in het bijzonder van de Chinese kleinhandelaren. Het blijft de taak van de overheid alle onderdanen te beschermen tegen misdadigers, die er thans werk van maken, anderen van hun bezittingen te beroven en daarenboven hun slachtoffers zwaar te mishandelen. Het bestrijden en terugdringen van de roofpartijen gaat niet zomaar en de criminaliteit is niet van de ene dag op de andere gekomen. Een oplopende zware criminaliteit, is bovendien ook inherent aan de verarming van dit volk door devaluatie en inflatie waarbij het laatste tot gevolg heeft dat alles duurder en voor velen vrijwel onbereikbaar is geworden. De winkels kunnen dan nog wel vol zijn, maar de prijzen zijn niet meer te betalen voor de meeste loontrekkers. Als er uiteindelijk een toestand ontstaat waarbij basisbehoeften ook steeds minder bereikbaar worden voor de meesten, dan is de deur gelijk opengesteld voor allerlei excessen zoals die zich thans manifesteren in berovingen van verschillende soort. De regering zal de halsdelicten echt niet op efficiënte wijze het hoofd kunnen bieden door bonafidé automobilisten getinte folie van de zij- en achterruiten van hun auto’s te laten wegtrekken. De misdaad past zich voortdurend aan en maakt vaak een studie van de maatregelen van justitie, om er dan op in te spelen en de opsporing voor te zijn. Getinte ruitjes weghalen dringt de criminaliteit echt niet terug . Hopelijk ziet men tijdig deze onzin in en stopt men met het duperen van fatsoenlijke mensen die over getint glas in hun auto beschikken. De overheid moet erop toezien, dat de levensstandaard van de doorsnee burger wederom een fatsoenlijk niveau kan bereiken en dat de koopkracht hersteld wordt. We hoeven niet stervensrijk te worden, maar willen zeker niet pinaren. Ook de mensen die met diefstal en roofplannen in hun bovenkamer rondlopen, zullen dan minder snel geneigd zijn het misdadige pad op te gaan. Maar zolang dat niet gerealiseerd is, blijft de regering verantwoordelijk voor de veiligheid van alle burgers van het land en dient ze in staat te zijn deze te beschermen en bewaken. In 2010 werd ons beloofd dat alle diefijzers voor de ramen een onnodige beveiliging zou worden. Nou, we hebben het geweten. Steeds meer diefijzers zijn er aangebracht bij woningen en bedrijfspanden, en bedrijven die alarminstallaties aanbrengen, beleven thans gouden tijden. De zaak is steeds onveiliger geworden en heeft een punt bereikt waarop er in bepaalde gebieden van een levensbedreigende toestand kan worden gesproken. En daar moeten we koste wat het kost vanaf.

****

Mr. Jennifer van Dijk-Silos, minister van Justitie en Politie, heeft volkomen gelijk als ze stelt dat de overheid maar op de proppen moet komen met geld om het mooie gebouw aan de Mgr. Wulfinghstraat, dat bestemd is voor de Griffie der Kantongerechten in Strafzaken, in gebruik te nemen. Het gebouw kan nog steeds niet worden betrokken, omdat de aannemer al jaren niet betaald is voor zijn geleverde werk en de oplevering. Onder minister Belfort kon er geen geld worden gereserveerd voor de afbouw en de aanschaf van de inventaris. De nutsvoorzieningen zijn thans aangebracht en het is nog wachten op de betaling van de aannemer, die naar wij vernemen de rechter al had geadieerd in deze kwestie van achterstallige betaling vanwege de overheid. Het pand op de hoek van de Frederik Derbystraat en de Dokter Sophie Redmondstraat, is nooit geschikt geweest voor het houden van strafzittingen, maar werd wel gebruikt, omdat er geen andere optie was. Die optie is er al jaren aan de Mgr. Wulfinghstraat, alleen moet de overheid over de brug komen. Nogmaals, de minister heeft gelijk en wenst dat Justitie goed functioneert en dat kan alleen maar beter als het nieuwe gebouw spoedig in gebruik kan worden genomen.