“Gudu, en wat is het geworden? Een dood kindje!” zo luidde gister een passage uit het boek van de auteur, Annegriet Wijchers, tijdens haar boekpresentatie in een leslokaal van het Elsje Finck-Sanichar College COVAB. De auteur merkt op, dat mensen een doodgeboren kindje vaak vergelijken met een kapotte auto, die vervangen kan worden door een nieuwe auto, door te zeggen om zo snel mogelijk weer aan de slag te gaan, en wederom in verwachting te raken.

‘Lege Handen Lege Buik’ is een handboek, dagboek en een gesprek over rouw, rond doodgeboorte. De presentatie van het boek is op speciaal verzoek van COVAB gepresenteerd aan derde jaars leerlingen van het college. Wijchers heeft ingespeeld op het verzoek ter bevordering van de kennis en bewustwording van hulpverleners en deskundigen met betrekking tot doodgeboorte.

De auteur heeft tijdens een normale controle in haar zwangerschap (38 weken) moeten aanhoren, dat er geen hartslag te vinden was bij haar ongeboren kindje. In het boek deelt Wijchers haar minder leuke ervaringen met de lezers, maar ook de troostende momenten tijdens en na de bevalling (keizersnee) van haar doodgeboren kindje. Een van de minder leuke momenten uit haar boek, is wanneer zij in een ruimte werd geplaatst met een huilende baby, terwijl zij weet dat zij van een baby zal bevallen, die niet zal huilen. Dit maakte Wijchers geestelijk juist kapot.

Een van de troostende momenten was toen het levenloze lichaampje van haar kindje door de zuster heel netjes gekleed in het geel naar de familie werd gebracht, waar er alvorens afscheid werd genomen achter gesloten deuren van het kindje. De auteur bezoekt het graf van haar doodgeboren kindje samen met haar echtgenoot om de ene maand. Wijchers geeft aan dat loslaten van haar doodgeboren kindje nooit zal gebeuren, omdat het een deel van haar leven nu is.

Wijchers merkt op dat er geen boeken in Suriname zijn rond de doodgeboorte, daarom besloot zij om haar ervaringen vast te leggen in een boek. In het boek gaat de auteur in gesprek met vier Surinaamse lotgenoten, wier ervaringen anders waren dan die van Wijchers. Zij hoopt met dit boek dat er veranderingen komen bij doodgeboorte vanuit de zijde van de ziekenhuizen (de begeleiding in het heel proces bij doodgeboorte).