Weken en zelfs maanden achtereen bekokstooft een in grote financiële problemen geraakte regering onder leiding van Desi Bouterse achter de schermen zaken met het Internationaal Monetair Fonds (IMF), die tot een zware lening van honderden miljoenen dollars moet leiden , ondertekent een akkoord dat aan tal van voorwaarden verbonden is en gaat dan na veel kritiek en protesten vanuit de samenleving, naar het hoogste college van staat om het reeds beklonkene voor te leggen. Een regering die zich democratisch wenst te noemen en respect heeft voor alle oprechte democratische beginselen en ook voor de trias politica, dient te allen tijde rekening te houden met De Nationale Assemblée, alvorens zich te verbinden aan een worginstelling als het IMF, en de volksvertegenwoordiging uitvoerig over haar voornemens te informeren. Maar de regering  Bouterse heeft wederom vanwege haar meerderheid in het parlement laten zien dat ze van achteren naar voren wenst te werken. Eerst zorgen dat alles in kannen en kruiken is met het IMF en een zeer ingrijpend programma met deze buitenlandse instelling onderschrijven  en dan De Nationale Assemblée voor een voldongen feit stellen en  de geaccordeerde overeenkomst presenteren. De wetgevers hebben nu pas de gelegenheid te bestuderen waar de gehele gemeenschap mee geconfronteerd zal worden en hoe verstrekkend de maatregelen zullen zijn, die het IMF deze regering Bouterse heeft voorgekauwd en die ze zal moeten slikken, wil ze de IMF-steun van ruim 470,- miljoen dollar uitgesmeerd over twee jaar, kunnen ontvangen. Nu pas, nadat de zaak tussen de regering Bouterse en het IMF is beklonken, zal de gemeenschap vernemen wat haar boven het hoofd hangt qua ingrijpende maatregelen. Als de coalitie de zaak nog in het duister wenst te houden, zal de oppositie wel openheid van zaken moeten geven. Ze is dat verplicht tegenover de mensen in dit land die nu al zwaar lijden onder de introductie van de IMF-voorwaarden. De verhoogde stroom- en watertarieven zijn daar een goed voorbeeld van. En dat er meer knellende maatregelen conform het IMF-recept zullen worden voorgelegd en doorgedrukt, staat als een paal boven water.  De president is dan wel gisteren in de Assemblée verschenen om te illustreren aan het college wat het akkoord met het IMF eigenlijk inhoudt. Niet velen zijn veel wijzer geworden na het betoog van het staatshoofd, over de inhoud zal naar onze mening een beter ingewijd specialist moeten komen vertellen. Economische en monetaire aangelegenheden zijn namelijk niet de sterkste zijde van deze president. Wel stak het staatshoofd van leer met het doen van beloften en gaf hij aan dat de economie binnen twee à drie jaar weer op spoor zal komen. Op basis van welke criteria en of data de man deze uitspraak deed, is ons niet bekend. Misschien was het weer een van zijn zoethoudertjes aan de goedgelovigen binnen zijn achterban. Wij gaan er echter vanuit dat hetgeen je in zes jaar tijd hebt stukgeslagen door financieel en monetair wanbeleid en daarenboven de verkwisting, je zeker niet binnen een tijd van twee jaar weer kan herstellen. Zaken financieel de afgrond inhelpen is niet zo moeilijk en gaat sneller dan je denkt, maar zaken herstellen duurt meestal tergend lang. De mooiste voorbeelden  hebben we gehad na  de zogenaamde revolutie van Bouterse  toen de zaak financieel-economisch en monetair helemaal de afgrond in was geholpen. Macro-economisch was het een ravage die de zogenaamde revolutionairen hadden aangericht. De regering Shankar kon geen kant op en had veel moeite het volk nog een redelijk bestaan te geven. Daarna kwam de zogenaamde telefooncoup onder zware militaire dreiging die het einde betekende van deze regering. Van 1991 tot 1996 brak een periode aan van herstel en wist André Telting de zaak weer goed op spoor te krijgen. In 1996 kwam het verraad van VHP-exponenten en de KTPI en kwam de zeer corrupte kliek van Wijdenbosch aan de macht. En wederom werd de zaak financieel en economisch afgebroken. In 2000 kwam het Nieuw Front weer aan de macht en moest weer gewerkt worden aan het herstel. Weer was het André Telting die voor herstel zorgde. Het herstel nam wel tien jaar in beslag en 2010 werd afgesloten met een nieuwe munt, de SRD, en zijn dekking van 100 procent. Er kwam een monetaire reserve van zeker 800 miljoen dollar. Dat is allemaal door een NDP-regering wederom naar de verdoemenis geholpen. De dekking van de SRD is aan barrels geslagen en de devaluatie is maar liefst 100 procent. We zijn thans  weer terug bij af en we zijn zo in de afgrond beland, dat we als laatste strohalm  bakra basi het IMF hebben moeten binnenhalen. Het IMF bepaalt nu wat we met ons geld mogen doen en wat we wel en niet mogen doen binnen onze staatshuishouding. Het IMF bepaalt ook hoeveel het volk lijdt en nog zal moeten lijden. En terwijl we dat allemaal weten, vertelt een president ons dat binnen twee à drie jaar alles weer koek en ei is in het land en dat de economie weer helemaal op spoor zal zijn teruggekeerd. De komende maanden zullen we nog meer verhogingen doormaken en ge-dwongen worden meer te pienaren. We wil dat allemaal doormaken? Elk volk wenst vooruitgang en wil zeker niet tot de bedelstaf worden gereduceerd.  Bouterse kan blijven beloven, dat doet hij al jaren. Echter is van de vele beloften maar zeer weinig terechtgekomen. De komende tijd zal duidelijk worden hoeveel waarde er nog aan deze man zijn woorden gehecht kan worden.