Nu ruim een week geleden, gingen duizenden de straat op om te protesteren tegen de door de regering aangekondigde tariefverhogingen voor elektrische energie door de monopolist de EBS. De regering werd op niet mis te verstane wijze door de demonstranten duidelijk gemaakt, dat verdere verhoging van de energietarieven niet geaccepteerd zal worden door de samenleving. De overheid en de EBS zullen maar een oplossing moeten zoeken voor dit energievraagstuk, maar verhogingen loslaten op dit reeds financieel getergde volk zal niet aanvaard worden. De regering weet dat ze niet bij machte is de EBS nog langer te subsidiëren, omdat ze eenvoudigweg het geld daartoe niet langer heeft. De EBS en SWM moeten zichzelf maar zien te redden en dat is thans met een gedevalueerde SRD ten opzichte van de dollar voor beide bedrijven een stuk moeilijker geworden. Eigenlijk zijn beide bedrijven in groot gevaar terechtgekomen, omdat hun leveringen van licht en water met de huidige inkomsten niet goed te garanderen zijn. Dat deze bedrijven in dergelijk vaarwater zijn beland, kan niet geheel aan mismanagement toegeschreven worden. De overheid heeft veel te lang getalmd om de zaak daar door te lichten en heeft met het noodgedwongen stopzetten van de subsidies en haar verdere financiële wanbeleid het bedrijf voor de wolven gegooid. Stopzetten van subsidies en dan ook nog de nationale munteenheid in een vrije val brengen door devaluaties, zijn thans de nekslag voor de EBS en SWM. De overheid weet thans niet hoe ze deze bedrijven uit de enorme financiële misère moet helpen met een nationale munt die slechts voor 40 procent of zelfs minder gedekt is. EBS en SWM kunnen alleen voortbestaan als er voldoende valuta op tafel wordt gelegd en daar wringt de schoen nou eenmaal. Voor deze dollars moeten steeds meer SRD’s op tafel gelegd worden en dat geld moet ergens vandaan komen. En aangezien de overheid niet kan en mag subsidiëren, dacht men eventjes het ontbrekende geld te gaan halen. Steeds meer SRD’s zijn nodig om de twee parastatalen te kunnen helpen, c.q. redden. En juist daar heeft de overheid een grote misberekening gemaakt, want het Surinaamse volk heeft het geld niet om verhogingen van 300 procent of hoger op het oude tarief te betalen. De eerste verhoging kwam al snoeihard aan en sloeg al een enorm gat in de maandelijkse inkomsten van de doorsnee loontrekker. Eerst vertelde Dodson dat een tweede verhoging niet in het verschiet lag, maar naderhand moest hij meedelen dat de tweede verhoging onontkoombaar was en gerechtvaardigd. En juist een tweede verhoging is niet aanvaardbaar voor de bevolking, omdat ze het geld gewoon niet heeft. En als deze tariefverhoging toch zou worden doorgevoerd, zou dat pinaren worden en verdere verpaupering betekenen voor de gehele samenleving. En die onzin van de machthebbers die stellen dat de sterke schouders maar meer moeten betalen dan de kleine man, snijdt helemaal geen hout, omdat de sterke schouders wel bij machte zijn de verhoogde kosten door te berekenen aan de `kleine man’, oftewel de consument. Het protest van vrijdag 13 mei heeft getoond dat een groot deel van de bevolking, dat bereid was de straat op te gaan, als strijdvaardig kan worden gezien en bereid is wederom en in grotere getale te demonstreren. De regering kan dan ook niet zomaar buiten functionele groeperingen en met uitzondering van met name de SER, tot maatregelen overgaan die verhoging van nutstarieven tot gevolg zullen hebben. Wel zit de regering met een groot probleem: als ze de IMF-lening wil hebben van ruim 470 miljoen dollar, zal ze zich toch aan de voorwaarden moeten houden en die houden ook stopzetting van subsidies in . Dus is nu de vraag welke kant de regering denkt op te gaan. De kant van het IMF of de kant van wat het volk verlangt. Als ze toch nog voor het IMF en haar zeer ingrijpende maatregelen kiest, dan kan ze rekenen op sociale erupties en dan zijn we ook beland in hetzelfde vaarwater als de despoot van Caracas. De vakbonden die zich hebben gekeerd tegen het besluit van de regering om alvast tarieven voor stroom te verhogen, wachten thans rustig af en de regering is aan zet. Als de regering naar hun mening een verkeerde beslissing neemt, komt men vrijwel zeker weer in actie.

Inmiddels is bekend geworden dat de regering Bouterse II toch nog besloten heeft de weg van het IMF te bewandelen en de EBS-tarieven per 1 mei te verhogen.