De Energie Bedrijven Suriname (EBS)  zijn in gevaarlijk financieel vaarwater beland door het wegvallen van de overheidssubsidies en de opeenvolgende devaluaties van de SRD ten opzichte van de US-dollar. Dit bedrijf heeft bovendien topzwaar personeel  bestaande uit zeker 1.600 man, waarbij naar verluidt er door de jaren heen niet voldoende technische mensen van een hoog niveau en inzetbaar bij het veldwerk, in dienst is genomen. Dus  er kan voorzichtig geconcludeerd worden dat er mensen bij de EBS rondlopen die zeker niet onmisbaar zijn. Dus zou er binnen het bedrijf om de bedrijfskosten te drukken een sanering kunnen worden toegepast. Maar dan kom je gelijk aan de vakbondsbelangen en daar is natuurlijk de leiding van het bedrijf als de dood zo bang voor.  Door een solidariteitsactie bij afvloeiing van overtollig personeel, kan de stroomvoorziening in grote gebieden waaronder de hoofdstad, in het geding komen. Dus  worden er modellen bedacht waarbij het personeel in dienst kan blijven en de EBS genoeg inkomsten krijgt zodat ze kan blijven existeren en de gemeenschap blijvend van stroom kan worden voorzien. De stroommonopolist heeft dus meer geld nodig en daarvoor moet de overheid maar een modus zien te vinden. Zomaar de zoveelste tariefsverhoging voor stroom aan de gemeenschap opleggen, zal niet zonder slag of stoot kunnen gebeuren, dat is de regering al heel goed duidelijk gemaakt.  Hoe komt dit energiebedrijf aan stroom voor de gemeenschap. Een deel van de opwekking vindt plaats door het verstoken van diesel in enorme generatoren die voor een groot deel aan de Saramaccastraat zijn geplaatst.  Van de energiecentrale van Staatsolie wordt ook een deel van de stroom afgenomen en de rest komt vanuit de Brokopondo Krachtcentrale te Afobaka. Voor deze stroomleveringen die via Paranam naar de stad lopen, moet de Staat via haar parastataal, de EBS,  aan de Alcoa maandelijks een fors bedrag afdragen.  Deze betalingen zitten de overheid al tijden dwars, maar tot nog toe is er geen  andere optie, omdat de Brokopondo Krachtcentrale nog steeds in handen van de Alcoa is en wel overeenkomstig de Brokopondo Overeenkomst uit de jaren vijftig van de vorige eeuw.  De EBS blijft voorlopig deels afhankelijk van Afobaka om iedereen op een redelijke wijze van elektriciteit te voorzien. De grootste kosten van deze maatschappij gaan zitten in de deviezencomponent. Dit laatste wil zeggen dat de maatschappij  voor de aanschaf van materialen en materieel afhankelijk is van de verdiensten die omgezet moeten worden in vreemde valuta en daar wringt de schoen heel erg. Als je naar onze schatting, voor zeker 90 procent afhankelijk van deviezen bent, dan moeten de tarieven wel zodanig aangepast worden en wel op basis van de huidige wisselkoersen, die door devaluaties enorm zijn gestegen en niet meer in verhouding zijn met de  gemaakte calculaties van het begin van het jaar toen de SRD van 3.35,- voor een dollar werd afgewaardeerd en thans door verdere ontwaarding nu ruim boven de SRD 6,35,- voor een dollar ligt.  Er moeten dus voor elke meter kabel en andere elektrische benodigdheden,  beduidend meer SRD’s op tafel gelegd worden, daarom tracht de overheid de tarieven van de EBS verder te verhogen en de bevolking het gelag te laten betalen.  En als het nou zo was dat de bevolking goed in de slappe was zat, dan zou de verhoging met gewoon wat gemopper van haar zijde doorgedrukt kunnen worden. Maar dat is nu juist niet het geval. De bevolking kan de extra financiële druk op de  EBS veroorzaakt omdat de EBS in de gevarenzone zit, overnemen,  omdat ze zelf zwaar verarmd is door de verschillende devaluaties, de inflatie die daarop volgde en het daaruit voortvloeiende verlies aan koopkracht.   Het aanzienlijke straatprotest van afgelopen vrijdag heeft aangetoond dat de bevolking geenszins van plan is de verhoging ook maar enigszins te tolereren.Drukt de overheid deze verhoging toch nog door, dan komen er grote sociale problemen en dat weet ze thans maar al te goed. Een ander probleem dat de overheid heeft, betreft de door  het Internationaal Monetair Fonds vooraf gestelde eis voor het verlenen van een lening van 470 miljoen dollar  aan Suriname. Deze eis houdt in dat de overheid alle vormen van subsidie moet afschaffen, dus er ook niet meer toe mag overgaan geld te stoppen in de operaties van de EBS. De de regering Bouterse zal dus moeten overgaan tot andere opties om de bevolking stroom in huis en op de werkplek te kunnen garanderen.  Een overheid die geen geld heeft en geen mogelijkheden heeft om haar verdiencapaciteit te verhogen, staat voor een groot dilemma. Het energiebedrijf zit natuurlijk ook te wachten op de overheid om uit de moeilijke situatie te geraken. Blijft de zaak de komende tijd ongewijzigd en kan er geen extra geld voor de EBS gegenereerd worden, dan zal de maatschappij in haar dienstverlening  tekortschieten en zal stroomuitval op gezette tijden het nieuwe fenomeen worden in onze hoofdstad en daarbuiten.  De regering heeft beloofd te werken aan een oplossing en is ineens wel bereid naar VSB en KKF te luisteren om te bezien wat die aan voorstellen hebben. De tegenstanders van de stroomverhoging zoals aangekondigd door de overheid kijken met argusogen uit naar wat komt. Zeker is dat als de overheid, komt met een maatregel die toch nog verhoogde tarieven inhoudt, er zeker grote problemen zullen ontstaan. Het zal dan beslist niet bij een straatactie blijven. De regering Bouterse is daarom gewaarschuwd niet te komen met iets dat niet door beugel kan en zeker zal worden verworpen door het grootste deel van de bevolking.