Wie het klappen van de zweep beheerst voor wat betreft het verdelen van  personen, etnische groepen, sociaal-maatschappelijke en religieuze en politieke organisaties en die verdeeldheid voor langere tijd kan prolongeren, kan er verzekerd van zijn zijn machtspositie voor langere tijd te consolideren. Wie onze geschiedenis kent, weet dat het principe van verdeel-en-heers hier eeuwen opgeld heeft gedaan en dat maakte mogelijk dat de kolonisator ons geen eenheid kon doen vormen.  En wie had gedacht dat wij door de geschiedenis hadden geleerd één volk te worden en niet slechts een bevolking op een oude plantage te zijn, heeft het totaal bij het verkeerde eind gehad. Wat we thans zien, is dat vanuit de politiek er lieden zijn die voortdurend bezig zijn met een verdeel-en-heersstrategie om het volk verdeeld te houden en zo macht te bestendigen. Wij zien het overduidelijk binnen de vakbeweging die de machthebbers deels aan hun zijde tracht te houden, omdat met een verdeelde vakbeweging de arbeidende klasse slechts heel moeilijk kan worden gemobiliseerd. De belangen van grote groepen uit de arbeidende klasse worden al ruim vijf jaar niet op een gezonde wijze behartigd en dat heeft geresulteerd in een ernstige achteruitgang in de koopkracht van werkers die voornamelijk in dienst zijn van de Staat. Door in een heel vroeg stadion , we praten over kort na mei 2010, de overheidsvaksbond in de kapselen en te paaien werd er verraad gepleegd tegenover de achterban. Door de leiding van de overheidsvakbond in te palmen en goed te accommoderen, werd een sluwe stap genomen om de overige werknemers die bij andere overkoepelende organisaties zijn aangesloten de wind uit de zeilen te nemen. Het was voor de regering Bouterse I van eminent belang de vakbeweging ernstig te verzwakken, omdat men zich er terdege van bewust was dat een solide arbeidersbeweging een groot gevaar voor elke regering die over de schreef zou gaan, kon betekenen. En deze verdeel-en-heersstrategie die wij aangeleerd hebben uit de koloniale periode, heeft zeker vijf jaar geholpen. Thans liggen de stukken op het schaakbord anders en wordt het steeds moeilijker voor de regering om de werkende klasse in dit land rustig te houden gezien de gestegen prijzen als gevolg van meervoudige devaluaties en de zwaar afgenomen koopkracht. Het leven in dit land is voor de werkende klasse ondraaglijk geworden en de meesten komen absoluut niet meer uit met hun maandelijkse vergoeding. De leden van de verschillende vakbonden verwachten thans van hun voorzitter en overig bestuur dat er eisen op tafel worden gelegd bij voornamelijk de overheid voor een betere waardering. Als er vakbondsvoorzitters zijn die politiek gelieerd zijn of zwaar sympathiseren met de regering Bouterse en de leden een rad voor ogen draaien en zo hun belangen niet behartigen, dan moeten die plaats maken voor mensen die wel een vuist durven maken tegen de machthebbers. Er zijn namelijk duidelijke aanwijzingen binnen het onderwijsveld, dat mensen die de belangen van de werkers moeten behartigen, een dubbele agenda hebben al hebben, ze de euvele moed dat steevast te ontkennen. En juist omdat de onderwijzers zich al jaren zwaar benadeeld voelen, zijn ze thans bereid hun krachten te bundelen via een andere organisatie, die nog niet bevuild of geïnfiltreerd is door mensen die verdeel-en-heers voorstaan en ondersteunen, ze ontstaan er nieuwe stromingen  om de arbeidende klasse te ondersteunen in hun strijd voor een betere maatschappelijke positie.  Er is dan zeker een onderlinge vakbondsstrijd  uitgebroken en de leden zijn niet meer te houden. Onderwijzers hebben een uitstekend stel hersenen dat goed functioneert en men weet precies wie een smerig spelletje aan het spelen is, zoniet al jaren speelt. Men wil een beter bestaan en is bereid daarvoor te strijden en daar moet de regering terdege rekening mee houden. De regering moet ook niet denken met ondemocratische handelingen die passen in een machtsstaat,  de opposanten die thans steeds mondiger worden, te onderdrukken. Zaken als noodtoestand afkondigen, parlement uitschakelen en grondwet opschorten, moet deze regering uit haar hoofd halen.  Ze zal er zeker bakzeil mee halen.  We leven absoluut niet meer in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Wie tolereert nog een dictatuur op dit halfrond?  De regering Bouterse dient te weten dat geen enkel Caricom-land een dergelijke dictatuur zal goedkeuren. Ook zal het IMF zeker niet goedachtend reageren op een dergelijke ondemocratische ingreep. Het opschorten van burgervrijheden, schenden van mensenrechten, uitschakelen van de vrije pers en meningsuiting, zijn zaken die horen op Cuba en in Noord-Korea en de Volksrepubliek China, maar niet wederom toepasbaar zijn in ons land. Mensen die aan dit soort oplossingen voor hun huidige problemen denken, moeten goed nadenken over de sancties- die ons zullen worden opgelegd. Vakbonden in het gehele Caribische gebied zullen gemobiliseerd worden en schepen met lading voor Suriname zullen niet gelost of beladen worden.  En hoe denkt dit regiem over de stappen die door het Westen zullen worden genomen?  Er gaat een gerucht dat men het die richting op wenst te laten gaan. We waarschuwen nu  reeds voor dwaze gedachten die dit land helemaal naar de filistijnen zullen helpen.  Volk hielp in 1980 Bouterse en zijn 15 mede onderofficieren aan de macht in dit land. Nogmaals, de stukken staan thans heel anders op het schaakbord en als Bouta wat van schaken weet, dan zal hij moeten inzien dat je ook gemakkelijk schaakmat geraakt.