De toon van de persconferentie: niets nieuws
De toon van de persconferentie kenmerkte zich door:
President en regering zijn in voortdurende staat van ontkenning van hun verantwoordelijkheid om te besturen door ook nu weer de schuld te geven aan internationale prijzen (‘a no mi’) en te zwijgen over de oorzaken van hun onkunde, verspilgedrag en corruptie.
Dat betekent dat zij nog steeds niet zitten op de lijn van correctie.Een van de boodschappen op de persconferentie is dan ook dat zij zullen doorgaan met wat zij nu al 6 jaren doen: lenen en uitgeven tot de bodem van de afgrond.
Ontkenning van de ernst van de situatie. Hij denkt grappig te moeten doen. En rancuneus. De zogenaamd grappige, luchtige en beledigende toon van zijn persconferentie is typisch DDB. Aan de ene kant zegt hij dat iedereen nodig is, tegelijkertijd sneert hij delen van de gemeenschap: de oppositie, vaders.
De zogenaamde luchtige stijl van zijn persconferentie is in strijd met de ernstige situatie waarin de president en de regering het land hebben gebracht.

De persconferentie kan daarom als misleidend beschouwd worden. Het is bedoeld om te verbloemen, om mensen rustig te houden, want er komt nog veel meer pijn, de komende weken al.

Uit de persconferentie blijkt ook nu dat er geen plan is. De hoofdlijnen van beleid die hij voorlegde, kunnen uit elk willekeurig handboekje economie gehaald worden. Er zijn geen plannen behalve dan dat er naarstig naar geld gezocht wordt.
De inhoudelijke klemtoon van de conferentie zit dan ook weer op ‘geld lenen’, en ‘iedereen staat klaar om ons te helpen’ in plaats van binnenlands orde op zaken stellen, duidelijke heldere plannen voorleggen.
In zachte quasi grappige woorden is gezegd: we gaan weer meer geld lenen, maar om dat te kunnen, zullen we het volk nog meer pijn doen.

Gedwongen IMF verklaring voorlezen
Er is op de persconferentie summier informatie verstrekt over enkele maatregelen, bijna terloops. Maar op basis van mijn kennis en ervaring, en door de loop der gebeurtenissen de afgelopen week vermoed ik het volgende.

Er is een principe afspraak gemaakt met het IMF. Door de moeilijke situatie in het land zullen de multilaterale banken hun handen niet branden aan Suriname: ze zullen wel geld lenen aan Suriname, als Suriname een IMF programma uitvoert en zich houdt aan IMF regels.

Aan de leiband van het IMF
De president loopt aan de leiband van het IMF beleid. Hij heeft gedwongen een verklaring afgelegd en hij heeft moeten aankondigen:
• Subsidiestop aan EBS. Waarschijnlijk ook andere subsidies.
• Personeelsstop en loonstop. Uit de uitleg van Lackin blijkt, dat de regering in de marge van de belastingen mag rommelen, maar kennelijk mag de bruto loonsom niet groeien.
• De belastingen zullen verhoogd worden (de president noemde terloops dat hij canon betaalt, niemand betaalt die bedragen en ‘…ja, ze zullen omhoog gaan…’).

Soevereiniteit
Wat de president niet heeft willen accepteren van eigen volk en deskundigen, moet hij nu gedwongen, als ondergeschikte van neo koloniale internationale instituten uitvoeren. De soevereiniteit van het land wordt te grabbel gegooid.
Hij had tot nog toe beleidsvrijheid, hij heeft nu beleidsdwang en is feitelijk onder curatele gesteld.

Wat wij 40 jaren lang hebben opgebouwd als zelfstandig land, namelijk het recht om zelf en in vrijheid te beslissen over ons land, is vandaag weggegeven door de president en zijn partij die voortdurend de mond vol hebben van kolonialisme.
Hij doet het om het geld,om daardoor ademruimte te krijgen, om tijd te kopen. Maar de plannen ontbreken.

Geen duidelijk plan, wel duidelijkheid over geld
Ook nu weer blijkt: er is geen plan, maar ze weten wel duidelijk dat ze USD 900 miljoen willen lenen. Dit is continuering van de trend van de afgelopen 6 jaren en is zeer zorgelijk. Er komen nieuwe schulden bovenop de schulden die nu al niet betaald kunnen worden.
De USD 86 miljoen die reeds geleend is: was het begroot en heeft DNA de gelegenheid gehad zich hierover te buigen? Of is het in het geheim geregeld?

Het verhaal van de fiets en Surinaamse vaders die niet sparen
Het verhaal is beledigend. Surinaamse vaders kopen, als het enigszins kan, een auto voor hun dochters. Ga naar de universiteit en zie dat vooral vele meisjes daar studeren, met de steun van hun vaders.
Inderdaad zijn die vaders in problemen gekomen, niet doordat ze niet sparen, maar doordat ons land een ondeugdelijke regering heeft waardoor het geld van die vaders geen waarde meer heeft. De vaders die gepensioneerd zijn hebben wel degelijk gespaard, maar hun spaargeld is weinig meer waard, niet door hun eigen schuld, maar door de schuld van deze president en zijn regering die ervoor had moeten zorgen dat de SRD van de vaders hun waarde behield.

De president gaat de koers omlaag brengen.Hij heeft elke dag de gelegenheid. Laat hij het doen.

Samengevat:
De persconferentie biedt geen hoop, het is helaas de bevestiging dat het vernietigende pad van 6 jaren zal worden voortgezet. Het vooruitzicht is dan ook dat het probleem van ons land groter wordt omdat het onze regering niet om beleid en ontwikkeling is begonnen maar om geld.