Gisteren werd dan de uitgestelde persconferentie van de president gehouden. Ingewijden die de verrichtingen van de regering wegens hun werk op de voet volgen, hadden geen hoge verwachtingen over hetgeen aan mededelingen zou volgen. En deze groep van professionelen had het ook deze keer bij het rechte eind. De regering is hiermee bezig en hoopt dat te bereiken en we gaan dit doen en dat realiseren. Daar ging de persconferentie in grote lijn over. Het staatshoofd haalde onder meer aan hoeveel geld men wil gaan lenen bij het IMF en hoeveel geld er inmiddels binnen is gehaald om een schuld te kunnen betalen. Dus een lening om een lening te kunnen afbetalen. Er moet, naar zeggen van de president, minstens l miljard naar binnen gesleept worden om de Surinaamse economie weer op spoor te kunnen krijgen. Hoe snel dat geld beschikbaar zal komen van verschillende bronnen werd niet geheel duidelijk voor de aanwezigen. De koers beloofde het staatshoofd ook onder controle en vervolgens omlaag te krijgen. Hoe het staatshoofd die bepaald geen econoom is, dat wenst te realiseren, werd niet duidelijk gemaakt. De koppen zullen bij elkaar gestoken worden om die steeds maar stijgende koersen te beteugelen, dat werd wel beloofd. Wat ook naar voren kwam, is dat de regering voor de bevolking knellende maatregelen zal doorvoeren, waaronder de belasting toegevoegde waarde (btw) op alle goederen. Dat wil zeggen dat op elk stuk goed er een bepaald percentage meer zal moeten worden betaald. Dus nog een verhoging van de kosten voor de samenleving. Een verhoging waar geen enkele Surinamer of andere ingezetene onderuit zal komen.

Er komt een Structureel Aanpassings Programma, SAP, dat vermoedelijk door het IMF wordt gedicteerd als voorwaarde om de geldelijke steun te verstrekken. Hoe dat programma eruit zal zien en hoe diep het zal snijden in de portemonnee van de doorsnee burger is helemaal niet duidelijk. Men zwijgt tot op heden over de voorwaarden van het IMF, omdat men weet hoe zwaar het volk zal moeten inleveren om voor geld van dit fonds in aanmerking te komen. Dat de monetaire reserves van dit land verder omlaag zullen gaan deze maand deelde de president ook mede. De vraag die onmiddellijk daarbij gesteld moet worden, is hoe groot de monetaire reserves dan nog zijn en of er nog van verantwoordelijk monetair bestuur gesproken kan worden.

Dat de regering zich wederom blind staart op inkomsten uit de goudsector en een goudprijs per troy ounce die kan stijgen, maar ook fors kan dalen zoals in de afgelopen jaren, blijkt uit de mededeling dat men rekent op het opstarten van de Merian mijn van Surgold. Men is zich wederom aan het rijk rekenen op inkomsten die veelbelovend, maar ook zeer teleurstellend kunnen zijn. Kortom, dezelfde fout die men heeft gemaakt nadat men in 2010 aan de macht kwam en ging stoeien met de toen torenhoge inkomsten uit de aardoliesector en de goudsector. Het zwaar investeren in andere sectoren en het opvoeren van de productie gericht op export, daar heeft men nog steeds onvoldoende oor naar.

Velen die een beetje weten hoe het reilt en zeilt binnen de economie en weten wat voor bestedingspatroon de regering Bouterse I en nu Bouterse II er op na houdt, konden hun oren niet geloven toen er op de persconferentie werd meegedeeld dat men niet mag tornen aan de onafhankelijke positie van de monetaire autoriteit, de Centrale Bank. Deze regering heeft in de afgelopen ruim vijf jaar de monetaire autoriteit en onafhankelijkheid van de Centrale Bank van Suriname op grenzeloze wijze geschonden, getuige de monetaire reserves die doodgewoon op zeer onverantwoordelijke wijze zijn aangetast en waardoor de monetaire dekking van de SRD voor meer dan zestig procent is vernietigd. Men heeft bij de Centrale Bank vooral zitten graaien in de dollarreserves en toen die niet voldoende bleken, heeft men ook nog een deel van de goudreserves aangesproken waardoor ze nu volgens berichten van de Centrale Bank wederom moeten worden aangevuld om de dekking van de SRD weer te verstevigen. Op de persconferentie werd er niet voldoende ingegaan op de thans grote noden van het Surinaamse volk. Te weinig werd er gezegd wat men zou kunnen doen om met name de koopkracht wederom te versterken. Een koopkracht die zwaar is gedaald door de verschillende devaluaties van de SRD ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Velen delen de mening dat de regering thans met paniekvoetbal bezig is en niets boezemt vertrouwen bij dit volk voor dit kabinet in. Het wantrouwen in het niet transparante beleid van dit kabinet neemt met de dag toe en de Surinamer heeft geen enkele zin in verdere achteruitgang en zal die dan ook niet aanvaarden.

De Bond van Leraren heeft het voortouw genomen om de regering erop te wijzen dat de toestand van de leraren onacceptabel is geworden en dat men verbetering van de financiële positie eist. Het volk verarmt rap en wil verbetering. Tot op dit moment heeft de regering Bouterse niet kunnen vertellen hoe ze de verpaupering zal stoppen. Het verstrekken van pakketten is zeker daar geen oplossing voor en dan willen we het niet eens hebben over waar de middelen voor de financiering van deze pakketten vandaan komen. Bouterse had geen goed woord over voor de oppositiepartijen die zich als alternatief voor zijn regering hebben gepresenteerd. Hij hekelde het feit dat deze politieke organisaties zich als vervanging van zijn regiem hebben opgeworpen. Bouterse moet niet slechts kijken naar de politieke partijen en hun aanhang. De oppositie bestaat niet louter uit die partijen, maar wordt steeds groter in alle delen van de samenleving. Hij dient snel met oplossingen te komen om de ellende waarin dit volk beland is weg te werken en voorspoed te brengen. Slaagt hij er niet binnen enkele maanden in, dan krijgt hij zeker wat hij niet graag wenst en dat is onrust.