De afgelopen week werden er twee valutaveilingen gehouden door de Centrale Bank van Suriname.  Er werd daarbij 1.5 miljoen dollar op dinsdag en 2 miljoen dollar op de donderdag geveild. Op beide veilingen was er sprake van een stijging in de wisselkoers en op donderdag belandde de koers op SRD 5.42,- voor een Amerikaanse dollar. Op de parallelmarkt wordt nog steeds veel hoger voor een dollar geboden en bedroeg die koers op donderdag j.l. SRD 5.65,-  Er is dus telkenmale sprake van een stijging hetgeen zeker niet leidt tot een gerust gevoel bij zakenlui die regelmatig vreemd geld nodig hebben om hun bedrijven gaande te houden. Binnen het bankwezen is men niet ontevreden over de veilingen en denkt men dat ze zullen leiden tot een evenwicht in de koersen en wederom tot mee stabiliteit. Of dat het geval zal zijn, zullen we in de komende dagen en weken zeker merken . Bij leden van de politieke oppositie is men zeker niet gerust en leeft zeker de indruk dat zolang er niet genoeg deviezen zijn en de vraag groter is dan het aanbod, de valutaveilingen  geen stabiliserend effect  op de wisselkoersen voor de dollar en de euro zullen hebben. De oppositie is van mening dat de stijging van de koersen en dus de verdere devaluatie van de SRD, zal worden gecontinueerd. Ook leeft bij de oppositie de mening dat de regering zich zal laten leiden tot het uitvoeren van een IMF-recept c.q. programma. Binnen dit programma had het IMF geopperd een zwaardere devaluatie van de SRD ten opzichte van de dollar en wel in één keer te beogen. De regering voelde daar toen niet voor. De oppositie ziet in de valutaveilingen niets anders dan een geleidelijke devaluatie van de SRD tot een koers die het IMF had aanbevolen c.q. geëist, in ruil voor een hulpverleningspakket. De regering zou dus hebben gekozen voor een gefaseerde devaluatie, mede omdat ze bang zou zijn voor een drastische devaluatie in één keer en de reactie daarop vanuit de samenleving. Ook de maatregelen die de regering treft in de ad hoc sfeer die niet goed voorbereid zijn vindt de politieke oppositie in DNA opvallend. Daarin valt de ad hoc beslissing de toeristenkaart zwaar te verhogen, met als gevolg dat ze de verhoging behoorlijk moest reduceren na protest in Suriname en buitenland. Ook het  valuta-experiment met de SPSB en de cambio’s bleek een groot probeersel, dat uiteindelijk een fiasco werd en op veel verzet stuitte. De vergroting van de leenruimte is een verkeerde stap van de regering, omdat je wel kan lenen, maar ondertussen moet je bliksemsgoed dat je niet zal kunnen terugbetalen en dus anderen in de nabije toekomst zal opzadelen met een enorme schuldenlast. Dit hebben NDP-regeringen in het verleden al eerder gedaan, door zware schuldenlasten over te laten voor volgende kabinetten. Ook de verhogingen van de inkomstenbelastingen die dit kabinet voorstaat, wordt door velen afgekeurd en oppositionele krachten zijn daar zeker geen voorstander van.  Nu wil ze ook nog de  financiële buffers van assurantiemaatschappijen gaan aanspreken, hetgeen volgens een fiscaal jurist absoluut fout is en in strijd met de grondwet.  Maar het kabinet Bouterse heeft groot geldgebrek en doet dan  ook uit pure nood aan symptoombestrijding. Van een gedegen crisisplan wil deze regering tot op dit moment niets weten, of ontbreekt de expertise om een dergelijk plan te schrijven laat staan uit te voeren. En terwijl de regering bezig is met ad hoc ingrepen, verarmt het volk verder. Wat ook als populitisch wordt ervaren, is de verdeling van pakketten waarbij er opzettelijk niet wordt gezegd, waar de middelen vandaan komen . Hetgeen het vermoeden doet ontstaan dat de gulle gevers niet tot de bonafide groep binnen onze samenleving kan worden gerekend. Na de installatie van de nieuwe Sociaal Economische Raad is de hoop wederom erop gericht dat deze regering oor zal hebben voor de adviezen en voorstellen van de vertegenwoordigers uit de vakbeweging en het bedrijfsleven. Heeft ze wederom geen belangstelling voor de bijdrage komende uit de twee voormelde partners binnen de SER, dan zal ook deze raad een kort leven beschoren zijn.