Curtis Hofwijks, trekker van de anti-corruptiebeweging ‘We zijn moe’, krijgt volgende maand de Anti-Corruption Crusader Award uitgereikt door de Anti Corruption & Ethics Movement Suriname (AC&EMS) van Hubert Rampersad. De top van AC&EMS is onder de indruk van de strijd die Hofwijks heeft geïnitieerd tegen corruptie en bad governance. Hij is overigens de enige genomineerde voor de award. De man die vorig jaar in zijn eentje begon, maar sindsdien steeds meer volgers heeft, krijgt naast de prijs ook een studiebeurs ter waarde van US$19000 om zijn Bachelor in Business Administration (met specialisatie in Good Governance & Ethics) aan de Technological University of the Americas af te ronden. De uitreiking zal plaatsvinden op 14 april op de eerstvolgende AC&EMS-voorlichtingsbijeenkomst met als thema ‘Good Governance & Ethics’.

Bij die gelegenheid zullen diverse lezingen over good governance en ethics worden verzorgd door onder onder andere Rampersad en Michiel Bilkerdijk.

Hofwijks initieerde vorig jaar een protestactie tegen wanbeleid van het kabinet en vatte in zijn eentje post tegenover De Nationale Assemblee (DNA). Hij kreeg de dagen daarna steun van vrienden en familie, maar de groep groeide de weken daarna uit tot een tientallen mensen. Volgens de registratie van Hofwijks zelf, loopt het aantal ondersteuners in de honderden, al komen per actie meestal slechts een paar tientallen op. De protestleider heeft er begrip voor dat iedereen zijn eigen werk heeft en persoonlijke verantwoordelijkheden. Hij kan het daarom enorm waarderen dat de ondersteuners het kleine beetje tijd dat ze overhebben, willen inzetten om te onderstrepen dat het land verandering nodig heeft. Hoewel president Desiré Bouterse hem een bezoek heeft gebracht op het Onafhankelijkheidsplein, lijkt Hofwijks alle hoop in hem te hebben verloren, getuige de leuzen op de protestborden waarmee hij en zijn mededemonstranten paraderen, zoals: ‘Opa Desi, U bent oud, stout en fout, laat de kluis en ga naar huis. Met spoed!’, ‘Pres, we dede’ en ‘Weg met Bouta’.

De acties werden uitgebreid, naast het Onafhankelijkheidsplein werd ook het Valliantsplein een trefplek van de betogers. Ze trokken ook nog regelmatig in een stoet door het stadscentrum. In december, raakte Hofwijks echter ontmoedigd toen de actie maar geen resultaat scheen op te leveren. Hij vond het tijd voor een nieuwe strijdmethode. Enkele weken later pakte Hofwijks de strijd weer op, en in het begin van dit jaar kreeg hij zelfs regelmatig steun vanuit Nickerie bij zijn protesten in Paramaribo. De kern van het protest voegde zich daarna ook in Nickerie al waar het protest onder de noemer ‘We zijn moe’ voet aan de grond kreeg.