Op zaterdag 16 januari 2016 is het precies 67 jaren terug dat de VHP werd opgericht. Op die dag zal de partij op gepaste wijze een conferentie houden met als thema: “Reflectie en heroriëntatie voor transformatie naar de grootste multi-etnische politieke organisatie”. De partijstructuren, de hoofdbestuursleden, de adviesraadsleden, de assembleeleden, de leden van regionale organen, de leden van het wetenschappelijke bureau, de kernen, de achterban en sympathisanten zijn uitgenodigd om op gepaste wijze deze conferentie bij te wonen. Over de ontstaansgeschiedenis en de bijdrage die de VHP in die 67 jaren geleverd heeft is in de Surinaamse samenleving bekend. De periode van 1949 kan onmogelijk vergeleken worden met 2016. Er hebben in deze 67 jaren zowel op het nationale als op het internationale vlak grote veranderingen plaatsgevonden, maar etnische gebondenheid is in die 67 jaren nog gebleven. Elke ‘koe van zondag’ weet wat ik hiermee bedoel. De A-Combinatie krijgt de grootste ondersteuning van de Marrons; de achterban van Pertjajah Luhur bestaat voor het grootste deel uit de Jawagemeenschap; de KTPI moet ook hosselen bij de Javanen; de VHP moet haar stemmen halen uit de schuur van de Hindostaanse gemeenschap. Deze doelgroep is het meest geïntegreerd in andere politieke partijen.

De periode voor 1949 

Uit de historie weten wij ook, dat de Javanen en de Hindostanen nauwelijks enige kans hadden om in de Koloniale Staten door te dringen. Vanwege het census- en capaciteitskiesrecht waren zij in grote minderheid. Ter illustratie geef ik het volgende mee. In 1945 waren er in heel Suriname 2.905 kiesgerechtigden; daarvan waren er 2.377 Creools of Nederlands (81.82%), 283 Hindostaans (9.67%), 273 Chinees (9.40%) en slechts 62 Javaans (2.13%). Dankzij de inzet van mr. Jagernath Lachmon, pater Weidman en vele anderen, hebben wij het algemeen kiesrecht gehad. Wij mogen met dit algemeen kiesrecht blij zijn, maar wij zijn niet helemaal tevreden. Dit huidig kiesstelsel zal onder een vergrootglas geplaatst moeten worden. In 1949 heeft de VHP, net als andere politieke partijen, aan de algemene, vrije en geheime verkiezingen deelgenomen. Het resultaat was dat de VHP met zes volksvertegenwoordigers in het Hoogste College van staat belandde. Deze gekozen politici waren: J. Lachmon, S.M. Jamaludin, H. Shriemisier, L.B. Sitalsingh, H.W. Mohamedradja en S. Rambaran Mishre.

De VHP in de periode 1949-1980

Een ieder die in de politieke arena zit, adviseer ik om de verschillende boeken te lezen over de politieke geschiedenis van Suriname. Wij moeten onze geschiedenis goed bestuderen, maar vooral de geschiedenis van de VHP, waardoor je met elke Surinaamse burger op een zinnige manier kan communiceren/discussiëren.

De VHP heeft vanaf 1949 tot de staatsgreep van 25 februari 1980, dus in een periode van 31 jaren, slechts 13 jaren( 41.94%); 1958-1963; 1963-1967 en 1973-1977 in het politieke machtscentrum gezeten waar politieke beslissingen werden genomen om richting te geven aan de ontwikkeling van dit land. In de periode 1969 tot 1973 was de VHP heel sterk in het parlement vertegenwoordigd. De VHP heeft na 1969 tot 1980 parlementariërs voortgebracht, voor wie men nog steeds veel respect heeft. Wij denken aan  prof. mr.dr, F.Mitrasingh, mr.dr.drs Jnan Adhin,  prof.dr.I. Oemrawsingh, dr.K.Nannan Panday, mr.J.Lachmon, mr. H. Nurmohamed, Ramdien Sardjoe, dokter A.Mungra, ir.G.D.Hindorie en anderen. De politieke strijd in die periode ging vooral tussen de VHP en de NPS. De KTPI als derde grote politieke partij nam een belangrijke wippositie in. De KTPI bepaalde eigenlijk wie de regering zou gaan vormen. De andere politieke partijen hebben nauwelijks een politieke rol gespeeld in die periode. De VHP was bijzonder sterk, want in 1971 bestond 40 % van de Surinaamse bevolking uit Hindostanen. Volgens de laatste volkstelling van 2012 hebben wij in Suriname 147.000 Hindostanen. In procenten uitgedrukt komt dit neer op 27,50% van de Surinaamse bevolking. Ook dit is te verklaren, want velen zijn kort voor de onafhankelijkheid geëmigreerd naar Nederland. Uit deze “schuur” van 27.50% gaat de VHP moeten hosselen om haar achterban te vergroten, maar uit deze “schuur” haalt ook de NDP, de PL, de PALU, Nieuw Suriname aardig wat stemmen weg. Uit de IDOS-peiling van september 2008 is gebleken dat de Hindostaanse groep het meest is geïntegreerd in andere politieke partijen. Wij roepen onze ex-partijgenoten op om terug te keren naar de basis.

De riethalmpolitiek van Lachmon moet voortgezet worden

Mr. J. Lachmon heeft sedert de oprichting van de VHP ook veel turbulenties moeten weerstaan. Velen zijn in de loop der jaren weggegaan en hun eigen politieke partijen opgericht. Andere politieke partijen zijn opgericht en zijn later ook van het politieke toneel verdwenen. Mr. Jagernath Lachmon verstond de kunst om zijn hoofd te buigen als er politiek gevaar dreigde. Met zijn politieke ervaring heeft hij vele opposanten weer tot bondgenoten gemaakt. De riethalmpolitiek van Lachmon heeft geen windeieren gelegd. De huidige voorzitter van de VHP sedert 2011, de heer Chandrikapersad Santokhi, zal de riethalm filosofie van mr.J Lachmon moeten voortzetten. Men is in de politiek groot als men ook bereid is met de opposanten aan tafel te gaan zitten.

Vaker hoor ik de mensen klagen dat de VHP niets voor de achterban heeft gedaan. Deze zienswijze is niet correct. Als je in een combinatie zit, moet je rekening houden met alle partners, maar het nationaal belang mag nooit ondergeschikt zijn aan het partijbelang. In het algemeen belang is het individuele belang van elke burger (Surinamer) geïncorporeerd. Wij moeten het nationaal belang altijd voorop stellen en de VHP als nationale partij kan hierin zeker een wezenlijke bijdrage leveren.

Hoe sterk is de VHP?

De VHP heeft tijdens de afgelopen verkiezingen van 25 mei 2015 landelijk 54.878 voorkeursstemmen behaald. Op de NDP na, is de VHP de tweede grootste politieke partij in Suriname. Dit aantal van 54.878 stemmen is gelijk aan 21.26% van de 258.092 goed uitgebrachte (landelijke) stemmen. De kiezers van 2015 zijn veel kritischer. Zij die niet kunnen meegaan, zullen plaats moeten maken voor anderen. De Amerikaanse verkiezingen hebben velen in de wereld wakker geschud. Een jonge Barack Obama krijgt de leiding van het machtigste land van de wereld. De oud-president van Guyana, Bharrat Jagdeo, was ook een jonge man toen hij president werd. Terwijl de wereld aan verjonging doet, zien wij in Suriname nog mensen die de zeventigjarige leeftijd al overschreden hebben en nog door willen gaan. De kiezers willen jonge, capabele, integere kandidaten op de lijsten zien. De VHP heeft een schuur van deskundigen waaruit zij kan putten. De partij heeft grote potentie; de partij heeft genoeg kader in huis. Het is nog steeds een grote schande, dat na 67 jaren de VHP niet eens de beschikking heeft over een radiostation en niet te spreken van een televisiezender. Het is een grote schande dat de VHP niet eens een weekblad uitgeeft, terwijl velen via de VHP kapitalen en grote lappen gronden vergaard hebben. Met een goede communicatie wordt de band tussen de leiding en de achterban hechter. Een partij die 67 jaren in de politieke arena zit, heeft veel meegemaakt en zal in de toekomst ook nog veel meemaken. Het is de hoogste tijd dat de wetenschappers van de VHP, maar vooral historici, politicologen, cultureel antropologen en sociologen een analyse maken waarom velen de partij verlaten hebben en wat er allemaal gedaan moet worden om ze terug te brengen naar de moederpartij. In de medische wereld zegt men vaak: “een adequate diagnostiek is de basis van een succesvolle therapie”. De totale Surinaamse gemeenschap wordt gefeliciteerd met het 67- jarig bestaan van de VHP, maar in het bijzonder de VHP-leiding en haar achterban. De jonge, progressieve, dynamische en nationaal denkende politicus, de heer Chandrikapersad Santokhi, wordt ook veel succes toegewenst om deze partij werkelijk tot  een nationale partij te maken en via de politiek dit volk te verheffen tot mondiale burgers.

Ingezonden:

Hardeo Ramadhin