– Cliché. Het jaar loopt ten einde en mensen wensen elkaar nog even clichématig het allerbeste toe. Inderdaad ‘het beste’ en meer ook niet. Want er is eigenlijk noch voor de jongeren of wat ouderen te verwachten, dat het in Suriname na 01 Januari 2016 beter wordt in de ‘…nog vijf…’ van Bouterse’s NDP. Het enige nog maar aan weinig opmerkelijke zaken werd/wordt/is, dat de sleutelposten spoorslags verder worden verdeeld tegen ongehoorde salarissen, onder vertrouwelingen van de ‘leider van de revo’. Niet meer en niets minder. Twee of drie items die nog in het oog kunnen springen. CLAD gaat naar SIS, CLAD gaat naar SOS en CLAD gaat ook naar SAS. Allemaal krijgen een kladderig rapport, dat men dan per ommegaand wil bagatelliseren. De vicieuze cirkel van de teloorgang.

– SWM. Ook al in de picture getrokken en hoopvoller managementtalenten beloofd. Een ferme natrap niet eens nodig, als men die zelf al in werking heeft gesteld door de onzinnige en kostbare verhaaltjes landelijk te hebben moeten aanhoren op vrijwel elk audiovisueel medium. Wat goed dat we er zijn…, strak gelukkig ‘waren’. SWM. Gegeven de aantoonbare malaise bij de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij, de ongehoord chaotische administratie daar aangetroffen en deplorabele productlevering, meer nog voortvloeiend uit ‘onvermogend management…’, is een gewichtiger vervanging door mensen die de handen in de klei durven steken, geheel op z’n plaats/plek en komt er hopelijk ook een einde aan de groter puinhoop en onbeschaafdheid die zich van tijd tot tijd heeft willen voordoen…, bij de zogenaamde ‘klantenservice’ en de oneigenlijke, meer strafwaardige ‘debiteurenvorming’ naar de clientèle toe. Waarbij het onwettig en ongewettigd uitdelen van een of ander ‘boetebeding’, meer schering dan inslag blijkt. Onder gezag van een weinig doorgrondgelijk ‘sujet achter een gecamoufleerd lokettenschot’ of de op termijn gewiekste PR/CD-babbelaar te worden uit/-aangekleed en oneigenlijk te worden belast/-tast. De klanten van de SWM zijn niet tekort, al bezwaard door diefstallen van watermeters en het in- en externe koperbuizen netwerk…, zonder dat daar iets fundamenteels van wordt geruimd. Door arrestaties en vervolging? Ho maar! Dieven, zwervers en psychiatrische patiënten, jagen cliënten van de waterleidingmaatschappij op ongehoord hoge kosten en de opsporing naar enig oorzakelijk verband…, wordt bij herhaling heel gewoon genegeerd. ‘A no mi bai dem meter, a no mi habi dem kopro pepi…’. Dus?! De watermonopolist SWM vindt het prettiger en misschien wel lekkerder om de veroorzaakte schade, met de inzet van een hoop wazige en weinig te structureren ploegen op het veld, logistiek dan wel ‘mechanisch operationeel’, weer gunstig in de schoenen van benadeelden, als ongewenst uitwerpsel te ‘mogen drukken’. Hopelijk de duizendpoot Oosterling…, daar per ommegaand een einde aan zal mogen maken en de nodige mutaties op ‘debiteuren’ en zogenaamde ‘klantenservice’, ongelikt weet door te zetten. De kunsten die hij heeft weten te verzamelen, bij de geüniformeerde ‘opsporing’ en ‘eliminatie van kwaad’, in de jaren tachtig van weleer, kunnen hem niet anders dan ten goede komen. Ook de ervaringen bij de Dienst Watervoorziening, zullen de kwaliteit van het water, dat feitelijk ‘cliëntbewust en kraakschoon’ dient te worden afgeleverd, ongetwijfeld bevorderen en wel in juister richting dan tot nog toe —gelardeerd met ongelooflijk lekke PR-praatjes/babbels, stank en smurrieconstatering— gestand deed. Het gaat Marlon hopelijk ook daarbij voor de wind en blijft dan bevochtigd gespeend van politieke intrigantengein.

– Staatsolie. Dat allemaal vindt Bouterse: “…zijn baby…”. Gelukkig dat Coleridge, voor hij ten grave werd gedragen, de onvervalste eer van de totale samenleving meekreeg. Want hij nam uiteindelijk de besluiten om dieper te gaan met de proefboringen naar water te Calcutta. En vond de olie. Niet de mensen die allemaal daarna kwamen, legden een olie-ei. Coleridge en niemand anders. Helaas deed Hugo de ontdekking in koloniale dagen en kreeg de nodige obstructie vanuit Den Haag te verwerken. Situaties, waarbij zelfs Frans Guyana het land Suriname voorbijstreefde. Met bruggen over de grote rivieren en een economisch allesverzengende ruimtevaartprogrammatuur uit Europa naar de regio overgewaaid. ESA werd baas en Suriname mocht het hout en kennis voor de woningbouw te Kourou tijdelijk aanleveren. Waarbij de bevolking van het buurland…, wat in ongehoorde koloniale armoede was gestort, nu wel de neus nog in de hoogte houdt, wanneer Paramaribo toch wel zelf een brug over de Suriname en Coppename wist/weet te trekken. Paramaribo…, toch nog een leuker plek geworden om met de sociaal paiserende rijkdom, uit Parijs verstandelijk in Cayenne aangelengd, met een grietje in het weekeind te komen ’passagieren’. En tussen de zijdelakens van enthousiaster geraakte SU-hoteliers, ongeremd amoureus te geraken. Het toenmaals ontoegankelijker Montabeau bestaat reeds lang niet meer en werd van ellende in de fik gestoken, om maar even in assuradeurenvergelijk te komen. Maar dan even toch nog terug naar de postkoloniale ontwikkelingen in eigen land. De olieverwerking en verkoopgedraging, begon zich langzaam maar zeker te tonen. En het goud, de hout en ander meer agrarische zaken kregen vorm. Wageningen werd het mooiste voorbeeld in de regio en de Fransen kwamen daar op af. Via land en vanuit de lucht aangedreven piepen in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Scandeerden, dat Suriname geen ontwikkelings- of derdewereldland meer was. Dus importeerde Parijs, door (hete-) oorlogen en vervolging lamgeslagen mensen uit Zuid-Oost Azië (Laos), plaatste ze ten zuidoosten van Rochambeau op een aantal glooiingen niet ver van Cayenne en die sloebers restaureerden de achterstand op agrarisch gebied in “La Guyane”. http://trekity.com/hmong-refugees-cocao-french-guiana/ Rijstvelden te Mana van Surinamers (Kalloe), enzovoort! En dan? Staatsolie mocht uiteindelijk met de verkopen van de ja-Knikkerolie in de jaren tachtig, naar eigen ‘vermogens’ uitbouwen. Suralco werd en nu dus “was”, de allergrootste afnemer. Benodigde pijpleidingen werden ter voorziening van de Amerikaanse klant en dus de Alcoa Plant te Paranam, vanuit Saramacca en Tout lui Faut getrokken. Een veel te kleine raffinaderij uit Italië intussen gebouwd en werd uiteindelijk een te accumuleren ramp. Toen maar groter gaan denken. ‘Uitbreiding…’, noemde men dat heel diplomatisch. Kon ook niet anders. Nu staat er een grotere raffinaderij, weer uit Italië met nogal wat opstart perikelen. Vele Suralconiers vonden hun weg naar Staatsolie. Wat begon met een piepklein kantoortje aan de Gravenberchstraat, werd in 1988/’89 vervangen door de meer bombaste onderkomens…, allemaal zeer luxueus gekoeld, gefinancierd door de ABN hier te lande en in Houston Texas. Voorzien van ‘the latest’ aan vervoermiddelen, voor de nieuwe elite aan stafmedewerkers. Het kon allemaal niet op. Maar nu heeft men het toch nog zover gebracht en vacuüm geschapen, dat zelf Andre Misiekaba kans ziet uit ‘zijn politieke rol’ te springen om Staatsolie te bedreigen en ook te komen fileren, vanuit zijn paarsingekleurde laboratoria. Het is en blijft uitkijken geblazen, met van die mensen…, vanuit het niets ook nog iets willen worden. Wie geen strijd daartegen kan, wil of weet te leveren, moet het bezwaarde hoofd maar op het blok zetten, leggen en bij aangekondigde onthoofding nog even luidop roepen. “Abrikadabri, san mi du yu…?”. Inderdaad, uit verkiezing- en campagnemisleidingen(…), komt uiteindelijk de dodelijker afscheiding. In 1999 was er al groot gevaar. Anno 2016 een nog groter overlevingssituatie, als men genoegzaam meemaakt, dat men politiek in termen van lange (fileer-)messen begint te bazelen. Een gladiool kwam ook nog met de opmerking, dat zijn politiek leider misschien weer het militaire uniform moest aantrekken om zaken te bestendigen…? Rare mensen achter de gladiolenmicrofoons. Lijkt wel paniek, misschien wel panisch gevoetbal, als men de belazerde achterban steeds luidruchtiger hoort ‘knoeren’. Komt tijd komt raad. Maar ook het buitenland begint zich knap zorgen te maken, over de naargeestige ontwikkelingen in Paramaribo. Google alerts geven dat al beproefd aan:http://www.caribbeannewsnow.com/headline-Surinam-Airways-to-be-privatised-28808.html http://www.caribbeannewsnow.com/headline-Surinam-Airways-CEO-and-board-sacked-by-president-28816.html https://nl.wikipedia.org/wiki/Nacht_van_de_Lange_Messen

– Adviseur vs. ‘bassi’. Van Starnieuws.com: ‘Gerard Brunings, die tot 7 december president-commissaris was van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM), is verbaasd over uitspraken die president Desi Bouterse heeft gedaan over de leiding bij de ‘national carrier’. Brunings antwoordt op een vraag van Starnieuws dat de directie met toestemming van de raad van commissarissen handelingen heeft gepleegd. Volgens Brunings is de president verkeerd ingelicht. De leasetermijn van de Airbus 340-300 (Palulu) met registratie PZ-TCP is verstreken. De eigenaar heeft aangegeven dat het toestel gevlogen moest worden naar Arizona. Brunings benadrukt dat de SLM verder geen verplichtingen heeft over de Palulu die al ingeleverd is. De president zei dat de perikelen met de aankoop van het laatste toestel de emmer hebben doen overlopen. Brunings merkt op dat de nieuwe Airbus ook geleased is. Er is een leasecontract gesloten met Airbus onder Europese regelgeving. Het onderhoud wordt gedaan door Lufthansa. Het gaat om twee gerenommeerde maatschappijen’. Tot zover excerpt uit:http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/33031

– Minderheid in/uit PL. Sapoen en Chitan nog dichterbij royement. Magistraat in civiel Suzanne Chu, heeft de vorderingen van de Assembleeleden Raymond Sapoen en Diepakkoemar Chitan afgewezen. Pertjajah Luhur (PL) heeft op een partijraadsvergadering van 20 december jl. besloten hen tezamen met drie andere hoofdbestuursleden te royeren. Er is op de bewuste vergadering ook goedkeuring gegeven, de twee Assembleeleden terug te roepen. Volgens de partijraadsvoorzitter Setrowidjojo moet het Centraal Hoofdstembureau het besluit uiterlijk 04 januari 2016 nemen om te voorzien in de vacatures. Bron: Starnieuws.com

– Rotterdam. Een 39-jarige man en een 28-jarige vrouw uit Rotterdam zijn opgepakt vanwege drugshandel. De twee zouden harddrugs verkopen in hun café aan de Slinge in Rotterdam-Zuid. De zaak kwam een paar maanden geleden aan het rollen na tips bij Meld Misdaad Anoniem. Het café en het huis van de verdachten zijn doorzocht. In huis werden stroomstootwapens en xtc-pillen gevonden. In het café vond de politie niets. De café-uitbaters zijn door de rechter vrijgelaten. Ze blijven wel verdachten. De gemeente Rotterdam zoekt uit of het café dicht moet. Een andere tori: Een café in Rotterdam-Zuid heeft dienst gedaan als uitvalsbasis voor internationale drugscriminelen. Dat meldde de Britse nationale recherche. De criminelen maakten in het toenmalige café ‘De Ketel’ onderling afspraken over grote drugstransporten naar Rotterdam en Antwerpen. De cafébazen zouden hebben geholpen met het transport van de drugs. Ze schakelden daar corrupte havenmedewerkers voor in. Het café van twee Turkse broers was achttien uur per dag open, vertelt de Britse National Crime Agency. Mensen konden alleen naar binnen door eerst aan te bellen. Uitsluitend bekende gezichten waren er welkom. De politie kwam het netwerk op het spoor toen een lading harddrugs in een container niet werd opgehaald in Antwerpen. De cocaïne belandde daardoor in het Duitse Essen, waar het spul door de douane in beslag werd genomen. De politie begon een onderzoek naar de broers en andere criminelen die het onderwereldcafé gebruikten. In 2013 werden in het café twee vuurwapens, meer dan honderd mobiele telefoons, 300.000 euro, een geldtelmachine, een radioscanner en andere spullen in beslag genomen.Op andere adressen in Rotterdam werden onder meer negen handvuurwapens, twee semi-automatische wapens en honderdduizenden euro’s gevonden. Uiteindelijk werden ook twee Britten opgepakt, die achter het cocaïnetransport naar Antwerpen zouden zitten. Het duo is in Groot-Brittannië veroordeeld tot 12 en 13 jaar cel, meldde de Britse recherche donderdag. Ze zouden van plan zijn geweest voor honderden miljoenen euro’s aan cocaïne Europa in te smokkelen. Meer dan tien andere verdachten verschijnen in Rotterdam voor de rechter. De strafzaak staat volgens het Nederlands Openbaar Ministerie gepland voor maart volgend jaar.http://www.independent.co.uk/news/uk/crime/brothers-who-ran-rotterdam-cafe-for-top-level-drug-gangs-face-trial-a6789786.html

Justitia Pietas Fides MMCML