Paramaribo, 29 december 2015
Beste medeburgers,
Ieder jaar, rond deze tijd, herdenken en vieren we samen en binnen onze eigen kringen, onze persoonlijke en professionele inzet en verworvenheden van het afgelopen jaar. Het is voor mij als voorzitter van DA91, een goed moment om observaties, zorgpunten en onze visie met betrekking tot de staat van ons Suriname en onze gemeenschap aan de vooravond van een nieuw jaar, met u te delen. Als politieke organisatie maken ook wij afwegingen ten aanzien van de aspecten van verandering ten goede van ons totale land en volk. Hierbij denken wij aan productieverhoging, versterking van de democratie en rechtstaat, en verbetering van het welzijn en welvaart van ons als volk in een sterke harmonie. Het jaar dat we binnen enkele dagen achter ons zullen laten, was een belangrijk jaar voor Suriname, waarin we momenten van hoop en diepe teleurstelling hebben gekend. Het was het jaar van de Algemene en Geheime Verkiezingen in mei 2015. Een moment waar we gehoopt hadden dat Suriname de gelegenheid geboden zou worden wederom op de juiste koers gezet te worden. Velen kozen voor deze kans op verandering, maar nog net niet genoeg. Het resultaat: een ongestoorde voortzetting van beleid van de afgelopen vijf jaren, leidend tot een steeds dieper dal van uitzichtloosheid. Er zijn geen fundamentele veranderingen verwachtbaar. 2015 is ook het jaar geweest waarin wij veertig jaar onafhankelijkheid beleefden. Een onafhankelijkheid die had moeten leiden tot de realisatie van de Surinaamse droom. Echter moeten we jammer genoeg constateren dat 40 jaar later het leven van de Surinamers nog steeds triest genoeg gecompliceerd is door de ketenen van vriendjespolitiek, corruptie en wanbeleid. De belofte bij de Surinaamse onafhankelijkheid, is tot nu toe niet ingelost. In plaats daarvan hebben de Surinamers keer op keer en nu weer in 2015 een ongedekte cheque gekregen van de regering met het stempel erop ‘onvoldoende fondsen!’ 2015 was ook het jaar van de devaluatie van onze munt, het verhogen van de benzineprijs, terwijl de wereldmarktprijs daalt en verergering van de problemen van onze rijstboeren. Het was het jaar van een nieuw dieptepunt in de betrouwbaarheid van Surinaamse politici en de politieke instituten. De aanvallen op onze democratische geest, veelal vanuit politiek gestuurde acties, zijn ernstig toegenomen. Deze pogingen zijn heel goed georchestreerd, sterk gefinancierd ( vaak met onze eigen belastinggelden) en opgezet om onze jonge democratie die net wortel begon te schieten bij de jongere generatie, te ontmantelen. Jonge Surinamers betalen een hoge prijs voor wanbeleid, ook nu weer. Een onbezorgde jeugd wordt hen ontnomen, het gebrek aan vooruitzichten voor de toekomst dat velen ervaren, misschien de dwingende roep om hun eigen land te verlaten voor een beter perspectief; net als in de jaren ’80 van de vorige eeuw. Echter is het belangrijk dat de jeugd beseft dat de sleutel tot verandering in hen zelf zit. Het durven kijken naar het verleden om het heden te begrijpen en je toekomst voor te bereiden, is een belangrijk aspect daarvan. En hoewel de overvloed aan negatieve ontwikkelingen misschien reden genoeg zou kunnen zijn om op te geven, roep ik u toch op, dat niet te doen! Het is een realiteit die we onder ogen moeten zien en we moeten ons voornemen om met een verhoogd urgentiegevoel, doelgerichtheid en vastberadenheid en bereidwilligheid bij te dragen aan de redding van onze toekomst met gelijke en eerlijke kansen voor ons allemaal. Wij verdienen beter, ons land verdient beter en onze nakomelingen verdienen beter! We moeten deze cyclus van armoede doorbreken. De strijd is niet één voor de sterken alleen, het is meer nog een strijd voor hen die waakzaam blijven, zij die actief strijden en moed opbrengen. Het succes zal zijn aan de zijde van hen die niet terugkrabbelen en niet overgeven! Ik ben ervan overtuigd dat Suriname alleen duurzame vooruitgang zal kennen wanneer onze handel en wandel voldoet aan democratische normen en waarden, we in een rechtsstaat leven , dienend en politiek integer leiderschap hebben. Als politieke partij zie ik onze rol als bewakers en mede-scheppers van een toekomst en onze vooruitgang als land. Het is dan ook onze plicht om niet te zwijgen bij constatering van een gebrek aan vooruitgang binnen de belangrijkste instituten van Staat en in het leiderschap. Laten we strijden voor een duurzame verandering van koers. Om nu onze inspanningen te verslappen zal een grote fout zijn en ons niet vergeven worden door de toekomstige generaties. Onze opmars richting echte vrijheid voor ons allemaal, is onomkeerbaar. Wij moeten niet toestaan dat angst ons daarbij in de weg staat. Want die gezamenlijke droom die wij hebben voor ons Suriname zal en moet verwezenlijkt worden. Het enige wat we hiervoor moeten leveren, is onwankelbare vastberadenheid, toewijding, zelfdiscipline en inzet. Moge het ons daaraan niet ontbreken in 2016!
Angelic Alihusain-del Castilho, Voorzitter DA’91
