Paul Middellijn vreest dat Suriname zware tijden tegemoet gaat. En dat is volgens de storyteller vooral te danken aan de NDP-regering, waar hij tot voor enkele jaren mee symphatiseerde. “Dit is de bananenrepubliek in wording en het wordt nog erger! Het wordt een brokobana-republiek. De normen zijn weg. Het hele politieke systeem is een mesthoop, een kleptocratie. Iedereen dieft en dieft en steelt”, zo zegt hij in de novembereditie van `Parbode.’

Middellijn heeft geen goed woord over voor de NDP. “Wat is de ideologie van de paarse partij? Laat me de ideologie vertalen in de tekorten die er nu zijn en de ellende waarin we nu zitten. Jouw visie heeft ervoor gezorgd dat je nu allerlei maatregelen moet nemen om er bovenop te komen. Dat je geen salarissen kan betalen. Waar ben je mee bezig? Je noemt het een sociaal akkoord, je geeft AOV, kinderbijslag. Nog geen jaar daarna graai je met beide handen alles terug. Je kunt er donder op zeggen: tussen nu en een jaar gaat het geld devalueren. En het is al gedevalueerd, want voor datzelfde broodje betaal je nu al meer. Maar onze smoel blijft dicht. Ik denk dat de jaren tachtig, de angst, nog diep in ons zit. Als ik iets zeg, roept men: ‘nee, nee, je moet oppassen!’ Waaaaarvoor moet ik oppassen?

Vrije meningsuiting, transparantie, het is de basis van de democratie.” “Er zijn in deze prachtige multiculturele samenleving zwakke schakels. Kijk naar de maatschappij. Wat zie je? Zwervers! In negen van de tien gevallen is het een Afro-zwerver, iemand van Afrikaanse afkomst. Kijk naar drop-outs op de scholen: voor negentig procent zijn het Afro-drop-outs. Kijk naar de criminaliteit: in negentig procent zijn het Afro-Surinamers. Ik zeg die dingen, want het is bewezen. En het heeft oorzaken, al die negatieve aspecten komen voor bij óns. Je ziet kinderen met een bigi bere en soms zie je ze met een kinderwagen, dan is die bigi bere al geweest. Ik denk bij mezelf: hoe oud ben je nou, veertien, vijftien? Alle kinderen zijn mijn kinderen, dus wie het ook is, het doet even pijn. Omdat het weer iemand is die op school had kunnen zitten en een briljante toekomst had, maar het is niet zo. Ga kijken waar ze woont! Papa is er niet, mama werkt. Ze maken nog een kindje, en nog een. Er is geen vader om ze te verzorgen. Hoezo wil je niet dat die kinderen dezelfde weg opgaan als hun ouders? Die sociale structuur, de woonstructuur, maakt dat ze met zeventien jaar van school zijn en niet kunnen excelleren.”

In deze brokobana-republiek gaan hele rare dingen gebeuren. Elke politieke combinatie, anders dan de paarse, zou nu hetzelfde probleem hebben. Ons land is op dit moment in een verschrikkelijke fase en die moeten we meemaken. Acht maanden geleden, twee maanden voor de verkiezingen, werd er een hand afgehakt op Latour. Die hand kleurde rood, paars in het zand. Ik heb gezegd ‘dit is een teken aan de wand’. Die hand lag precies zo als de hand van ‘we gaan voor nog vijf’. De betekenis is dat we vijf verschrikkelijke jaren tegemoet gaan. Vijf jaren waarin de criminaliteit ten top gaat stijgen”, zegt Middellijn.

Parbode besteedt ook aandacht aan de belangrijke klimaattop die eind deze maand in Parijs begint en waar tal van regeringsleiders uit de wereld aanwezig zijn. Maar in ons land lijkt niemand echt het belang van de bijeenkomst in te zien. Volgens John Goedschalk, directeur van Conservation International Suriname, heeft dat vooral te maken met gebrek aan kader. En in deze editie wordt stilgestaan bij de viering van 40 jaar onafhankelijkheid op 25 november met interviews, analyses, foto’s en bijzondere illustraties.