Even buiten de stad stond een kleine fabriek waar er fris bronwater werd gebotteld. Voor de fabriek stond een man de kratten met bronwater, die voor distributie bestemd waren, in te laden.

Plots stopte een prachtige BMW Cabrio achter de truck. De bestuurder, een goed geklede man, sloeg de man tijdens het werk gade en direct begonnen de radertjes in zijn hoofd te werken. Hij zag die kratten met bronwater en de dollartekens dansten voor zijn ogen. ‘Hoe kom ik gratis aan een paar van die kratten?’

Hij draaide zijn raampje open en riep naar de man:” Hee mijn beste man, dat werk van jou lijkt me zeer interessant, werken in de buitenlucht, kleine kratten dus niet zo zwaar, niet zoveel denkwerk, veel reizen, kortom lekker makkelijk. Als ik jou precies vertel hoeveel kratten er in die truck zitten, mag ik dan een paar kratten water van je?” De man keek op en zei:” Oké, waarom niet?”

De bestuurder trok onmiddellijk zijn laptop op schoot en verbond deze door met zijn mobieltje. Hij maakte een verbinding met internet, surfte naar een website en selecteerde een navigatiesysteem, om zo zijn exacte positie te bepalen. Hij vroeg om een ultra scherpe foto van de inhoud van de truck te maken. Na enkele minuten genereerde het programma het antwoord in kleur. Hij keek de man aan en zei breed grijnzend: “ Je hebt exact 521 kratten bronwater in de truck.” “ Dat klopt” zei de man, dus mag je een paar kratten water hebben.”

De  man wreef in zijn handen van plezier omdat hij op een snelle manier gratis  aan een paar kratten water was gekomen. Hij  stak zijn hoofd uit het auto raam en zei tegen de inlader: ” Ik zal de achterklep van de auto open doen zodat je de kratten  voor mij kunt inladen.”

De man stopte  met inladen, keek de bestuurder van de auto even fronsend aan en laadde toen een paar kratten water in de achterbak van de auto. De bestuurder draaide het raampje dicht en net toen hij wilde wegrijden, stak de chauffeur van de truck zijn hand op en zei : ”Beste man, wacht eens even, nu is het mijn beurt. Als ik jouw beroep raad, geef je dan mijn kratten water terug?” De man dacht even na en zei toen:” Oké, waarom  niet”?         De chauffeur zei op besliste toon:” Je bent directeur.”

“ Ongelooflijk”, zei de duur geklede man, ik had nooit gedacht dat je het zou raden, hoe weet jij dat?”

“O, dat is niet zo moeilijk, zei de truckbestuurder, ik herken namelijk de symptomen: je verschijnt terwijl niemand daarom gevraagd heeft, je stelt een vraag waar niemand op zit te wachten en je wilt betaald worden voor het antwoord, terwijl ik dat antwoord al weet. Het komt niet in je op om te vragen, of ik tijd heb om dat extra werk, waar jij mij mee opzadelt, wel kan doen. Je zit in je mooie, dure wagen en gaat er gewoon vanuit, dat ik dat extra sjouwwerk wel zal doen. Bovendien begrijp je geen flikker van mijn werk, je oordeelt dat mijn werk gemakkelijk is, terwijl je nog  nooit een krat hebt gesjouwd. Dus geef  mijn  water maar terug!” De man in de dure wagen zat de chauffeur van de truck, stomverbaasd aan te gapen. Zijn hersens draaiden op volle toeren. Hij moest snel iets bedenken om aan dat water te komen, als het niet gratis kan, dan maar een schijntje ervoor betalen’ besliste hij. Hij schraapte zijn keel en zei: ”Mijn beste man je zult wel niet zoveel verdienen met dat sjouwwerk. Ik weet wel een manier om jou wat extra centen in je zak te bezorgen.”. “De chauffeur fronste en zei: ”o ja hoe dan?” “Nou zet iedere keer bij het inklaren op je bon een paar extra kratten water en verkoop  ze door aan mij voor een zacht prijsje, geen haan die ernaar zal kraaien, dat kan ik je verzekeren en jij hebt wat extra verdiend.” De chauffeur keek de directeur een poos zwijgend aan, kruiste eerst zijn armen over elkaar en begon toen te spreken. “Dat is nu echt weer typisch iets  voor jullie mensen aan de top. Jullie hebben een pracht salaris en toch zijn jullie nooit tevreden, jullie willen steeds meer en bedenken plannetjes , ’t liefst onder de tijd van de  baas, om aan meer geld te komen. Bovendien is het steeds de kleine man die het vuile werk moet opknappen, jullie het grote geld en een ander roert in de stront. Ik wil wedden dat jij een krat water bij mij koopt voor 50 srd en het zelf weer verder gaat verkopen voor 150 srd. Het interesseert je geen donder of je mij, de kleine man, in problemen brengt. En wedden dat je vandaag voor jezelf een paar kratten pakt en een business begint en morgen voor je vrouw, overmorgen voor je kinderen en de dag erop voor je vriendin en dan je vrienden, die continu aan je trekken, niet te vergeten. Man de hele groep verdient zich binnen de kortste keren rijk aan deze business. Vandaag verdien jij extra aan gebotteld bron water, morgen aan grond dat jij jezelf hebt toegeëigend door de papieren te laten vervalsen en overmorgen aan de onderhandse verkoop van ingevoerde dure auto’s. En dit gaat maar door en houdt nooit op. Je zult elke keer weer iets bedenken om aan extra big money te komen.

Maar dit keer heb je pech mijn beste man, omdat je dit keer de verkeerde man voor je hebt. Ik ben namelijk allergisch voor corruptie en schuw zaken die het daglicht niet kunnen velen, daarom doe ik daar niet aan mee. Ik wil me niet tot slachtoffer laten bombarderen want een slachtoffer kent geen vrijheid. Ik  heb liever mijn schamel maar eerlijk verdiend loonzakje elke maand, dan veel extra geld op zak dat ik heb verdiend met het belazeren van mijn land en landgenoten. Mijn beste man, ik ga je echt niet helpen om mijn land te benadelen, dus sodemieter op man!” De directeur keek de man verbluft aan en mompelde: ”O , mi gado… deze man houdt echt van zijn land! A man disi lobi ing kondre fu tru!”

“Wat in het licht bezworen wordt, zal in het donker niet etteren”

Aangeboden: Josta Vaseur