– Stress. Een aantal mannekes heeft blijkbaar enorme stress te verwerken. Elk ogenblik bellen ze om te vragen of er al ‘nieuws’ is. Bij de vraag waarover, volgt: “Ik hoor dat de raadsman-/vrouw(-nen) van K.V. en W.D. de mannen ‘vrij’ heeft gekregen…”. Geen probleem als dat zo is. En er geen kans ‘op vlucht’ bestaat en alles richtig en rechtmatig is toegegaan. ‘No problem at all!’. Maar VI op basis van 54a betekent nog lang geen permanente invrijheidstelling. PI, ‘so bun’. Zie: http://www.dna.sr/wetgeving/surinaamse-wetten/geldende-teksten-tm-2005/wetboek-van-strafvordering De zucht van verlichting waar men zo naar verlangt kan en mag gerust komen, maar dan wel met ingehouden adem. Want dat er ook volgens het staatshoofd nog veel meer ‘geopenbaard’ zal gaan worden, staat in ieder geval buiten kijf. En dan ook de politiek nog die zal waken, dat de schuldigen van de CLAD een ‘zinloze waka’ kunnen nemen. Nog meer de situatie dat er al een aardige besmeuring van ‘goede naam, sier en eer’ heeft plaatsgehad. Terecht of onterecht. Dat zal de onafhankelijke rechter op termijn wel weer moeten gaan bepalen. Men wilde een afhandeling in civiel? Dat betekent dus gemiddeld acht jaren onzekerheid, voor zowel de beklaagde als de benadeelde samenleving. Niet dan? Oké dan.

– “Partir c’est mourir un peu”. Een citaat van de Franse dichter Edmont Haraucourt (1857-1941), de eerste regel van het gedicht Rondel de l’Adieu(1891). Voluit luidt de eerste strofe: “Partir c’est mourir un peu, / C’est mourir à ce que l’on aime: / On laisse un peu de soi-même / En toute heure et dans tout lieu”. Letterlijk vertaald: ‘Weggaan is een beetje sterven, / Dat is sterven aan wat men liefheeft / Men verliest een beetje van zichzelf / in ieder uur en op elke plek…’. Zo ook met de Amerikaanse botshaft. Topdiplomaat die een zekere tijd in Suriname mocht doorbrengen en in ieder geval de aanzet tot stabiele verhoudingen met het land Suriname wenste en bestendigde. Let wel! Met het land en zijn bevolking! Een nieuwe ambassade in de bouwsteigers zette en ook nog vele hordes nam, daar waar het handhaven van de ‘internationale rechtsorde’ betaamt. De ambassadeur van de Verenigde Staten van Amerika, gaf de samenleving en besturen de nodige wenken. Waar het om de ‘nationale/regionale veiligheid’ ging, op divergent niveau. Bevorderde regionale veiligheidsprotocollen op zowel militair, justitieel als politioneel vlak. Aanwijzingen voor economische voorspoed en solidariteit bij enige tegenslag. Bij zijn vertrek geeft Jay Anania een lading aan kennis, over de energieparagraaf te verwerken. En met betrekking tot wat zich met de zoon van ‘het staatshoofd’ afspeelde…, de oprecht geuite verbazing, dat men vanuit Suriname weinig of geen belangstelling heeft getoond voor een lijvig samengesteld vervolgingsonderzoek en uiteindelijk gedegen/evenwichtig strafdossier. ‘The US-ambassador will not leave, without a small but sustainable bang…’. Zijn goed recht! Goed voor hem, goed voor de USofA. en goed voor de Republiek Suriname, als opmerkelijk/-zaam onderdeel van/op het westelijk halfrond. ‘So is it and so will be it…, untill the end of times’. Jay N. Anania: https://dagbladdewest.com/2015/10/01/vs-ambassadeur-pleit-voor-justitieel-onderzoek-dino-bouterse/ http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/31504 http://suriname.usembassy.gov/ambassador.html

– KLM. ‘Engine trouble’. Een strak bevlogen lijn met vele ‘sorties’ en ‘landings’. Duizenden passagiers per beweging(-en) in een week. De viermotorige B747-400 van de KLM, zijn daarbij veilig ingezet. Zo besloot de KLM gezagvoerder, tezamen in communicatie met de technische diensten op Schiphol, dat de vlucht van donderdagavond naar Amsterdam zou moeten worden vertraagd en dan nader ook nog geannuleerd. Veiligheidsprotocol kwam op de eerste plaatst. Zo ook bij de vluchtmarkeringen van de SLM. Beter te laat op plek aankomen, dan…! Juist ja! Ook de zeurpieten zullen uiteindelijk op de zaterdag vervoerd moeten worden. Anders pakt men maar de goedgevulde creditcard en gaat via Curaçao, Cayenne of Belem/São Paulo naar Europa. ‘Trafasi no sa man de, yere!’. Jammer voor de vracht, maar ook daarvoor is het niet anders om de meer dan 5000 kilometers naar Amsterdam rechtstreeks te overbruggen. Over claims wordt altijd later gestoeid.

– Zwembaden. Sommigen reden voor 25 Februari 1980 op een geleende fiets. Anderen lieten hun drankrekening in clubs en sociëteiten betalen, door een vrind die net een slag in het ‘tyukero circuit’ had rondgemaakt. Anderen papten het uit armlastigheid aan, met advocaten die later in het jaar om geuite kritieken en aanbevelingen, misdadig en gruwelijk werden vermoord door zogenaamd bevriende ‘volksrevolutionairen’. En maar luidruchtig klagen na 1987, dat een autootje van US$3000, onhaalbaar/-betaalbaar was geworden. Nu zitten diezelfde friemels, circulair in de hoogpolige machines/bolides van tussen de 50 en 80.000 US-dollar te pierewaaien. Wisten in vier jaren tijd, vier huizen te bouwen en privézwembaden in te richten. Anderen hielden het niet bij vier, maar wel zes tot acht huizen. Verplaatsen zich tussen dat illegaal verkregen onroerende goed, met helikopters en beheren/bezitten een (mega-)obligatiepakket van enkele miljoenen US-dollar. De parlementariërs vroegen om een sluitende verklaring, waar het geld van de Staat en uit het volksvermogen, allemaal is gebleven. Waar is het volksvermogen, dat op de staatsbegrotingen stond naar toe verhuisd? Werden ronduit voor schut gezet en uitgelachen. ‘Grat hari’ in vraagtijd beperkt. Een solide scenario om het volk van Suriname, bij gewiekster herhaling te bestelen. En toch weet de misleide weer op de volksvijandige dieven te stemmen. Maar ieder touw, heeft zo z’n eindlus. http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/31523 http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2015/10/01/winkeliers-ontevreden-over-nieuw-tarief-ebs/ http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2015/10/01/column-brada-nanga-sisa/

– Bel. Een ochtendblad dicht bij het beleidsvuur geplakt, heeft inmiddels op de vrijdag aangekondigd, dat de bestuurders van of bij de Stichting Bosbeheer en Bostoezicht (SBB), een soort Paluistische doorstart van ‘s Lands Bosbeheer (LBB), hun borst maar nat mogen beginnen te maken (…), na het lekken van delen uit een CLAD rapport. ‘Bika fufuru, no sa mang go na Gado…’.

– Drama. Niet het drama van de eerste schooldag…, maar ‘het trauma van een eerste schooldag in Suriname’, als je kinderen ‘virtueel opsluit’, in een soort middeleeuwse en kooiachtige schoollokaliteit. Men weet half niet wat men schoolkinderen in dit land aan ellende aandoet en daarbij didactisch geheel onvermogend, zowat opzettelijk in de poeier rijdt. Vergelijkend materiaal in plaats van slaan of knijpen? Gaan we dan! http://www.npo.nl/alles-voor-je-kind/01-10-2015/KN_1672676

– ‘Everybody’. “Ala sma…, gwe boi”. Al die dames en wat minder aan heren, mochten hun biezen pakken en naar huis verdwijnen. Het Ministerie van Justitie & Politie wil ze geen van allen, nog maar een seconde op de afdeling Vreemdelingen Zaken tegen komen. Tot nader order!

– Officieel. De Minister van Financiën zal formeel reageren, op de beschuldiging aan het adres van de Staat, dat zijn departement duizenden betaalreçu’s van de overheid —afgegeven aan de leveranciers van goederen en diensten— zou hebben afgekeurd. Niets van waar en hij zal de roddel gedegen ontkrachten. De roddel ontstond toen er een verhaal circuleerde, dat er voor bepaalde opdrachten en betaalafspraken geen autorisaties zouden zijn verleend. En die joke kwam niet van de eerste en de beste grappenmaker.

– Mediaraad. Men weet niet eens waar men het over heeft. Een Reclameraad voor radio/tv/internet? Geen probleem! Maar een mediaraad om daarmee dan sluipende vrije pers te bespringen? Niet vandaag, niet morgen en ook niet overmorgen. Laat dat goed doordringen. Een mediaraad met betrekking tot de weinig fatsoenlijke overheidsprogrammatuur en de uitwassen door een ‘limburgs jong’ aangestipt…, geen enkel grondwetsartikel zou daartegen kunnen worden ingebracht. Of misschien toch weer wel…, als men de interpretatie fantasten erop los laat.

– ‘Invest’. De Staat Suriname wenst investeerders aan te trekken, zonder dat de veiligheid van de investering is gegarandeerd. Overal, ziet men oneigenlijke overheidsbemoeienis? Maar niet tegen de mensen die inbreuk doen op wet en recht. Eerder wordt de investeerder het leven zuur gemaakt. Nu een schoolvoorbeeld in Brokopondo en Sarakreek in het bijzonder. Niet in geringe mate in de goudsector die steeds weer opnieuw belaagd wordt door onrechtmatig binnendringen in de marge, van legitieme concessies of dat andersoortige concessionarissen door politieke schobbejakken in ongerede worden gedrukt of belaagd. Met oneerbare voorstellen en balorige dreigementen die wel weer zullen verdwijnen, als men ‘…dit of dat…’ ten gunste van een politieke organisatie wenst te doen, of discreet te implementeren. Dat laatste vindt meer dan normaal plek in het duistere. Maar ook daar zal vlot een eind aan gemaakt worden, als de concessionaris beslist de zaken aan beunhazen over te laten die totaal niet in staat zijn, herinvesteringen te plegen. Het allergrootste en meest recente voorbeeld, mag men terugzien bij Suralco en het lot dat hen uiteindelijk heeft overklast. Onderhandelingspatronen die enkel voorspelbaar op een fiasco aanstuurden. Nu dan droomverhalen over Backhuys waar geen weldenkende nog in gelooft. Maar er zijn meer benadeelde concessionarissen, die in dit stadium niet mogen/kunnen worden benoemd…, omdat er per ommegaand aangegeven is, dat de schever zaken recht getrokken worden. Die voorwaarden tot egaliseren, zullen inhoudelijk worden bestudeerd . No sweat at all!

– Wegen. Infrastructuur zal ernstig gaan lijden, als men zo kijkt en waarneemt, wat op de staatsbegroting is uitgetrokken voor nieuwe wegen en onderhoud. Het is een gotspe. Met de complimenten van Abrikadabri. Of was men die vergeten. Nimmer!

Justitia Pietas Fides MMDCCCLXXIX