– Macht. ‘Het sleutelwoord…’, van het afgelopen weekeinde. In menig medium opgenomen, uitgezonden en gedistribueerd. Machtstaat, machtsuitvoering, kwestie van macht, machtsexercities, machtswellust, toppunt van macht……! Voor Mando betekent het laatste, in onverkorte configuratie, dat Bouta op het toppunt van zijn macht is gearriveerd en tegelijkertijd…, volgens de onomstotelijke ervaringsleer en een groot aantal wetmatigheden, vanaf nu wel op de terugtocht is. Historische woorden van een niet te verwaarlozen ziener, die op de juiste momenten zijn profetieën wenst te delen, met een samenleving welke knap in verwarring is gebracht en nog ongewenst verkeert. Maar niet voor lang meer. Er zijn zonnevlekjes gezien, aan de niet langer wijkende horizon.

– Somo. ‘Het is niet goed gegaan…, prevelde de man met de rode jas. Nadrukkelijker, in een minder provocatief blauwgekleurd zondagavondhemdsmouwtje. Maar misschien is het juist heel goed gegaan, dat een man die nauwelijks enkele honderden aan stemmen op naam kreeg (…), zich nu hoog figurerend en fungerend ‘eerste burger’ van het land mag noemen. Ook nog nadat deze jammerlijk zat te kniezen en te zeuren, dat de CLO-ers hem niet met alle 50.000, hadden ondersteund. Een paar honderd stemmen, tegenover wat ‘El Somo’, ook al staatsrechtelijk met duizenden tevoorschijn deed halen. Vertegenwoordigend een paar honderd stemmen, bij opgeschoven ‘zetel – sitwasies’ en met grote vaart, in gezelschap van allerlei denkbaar opgetrommelde familieleden, waaronder buiten- en binnenlui…, naar het bureau van het staatshoofd. Allemaal verkast om een eed af te leggen en bevorderd te worden tot constitutioneel-fungerend voorzitter van het ‘allerhoogste college van staat’. Wie was de architect van dit al? Wie is de ‘compositeur’? Wie is de genius? Goede of kwade denker? Als men de contemporaine geschiedenis ingaat, is het echt niet zo moeilijk om het penseel van de politiseerkunstenaar, in terug te herkennen. In een schildering en scenariobeeld, waar ratio-enkelingen zich nog zeer gering in thuis gevoelen of wensen te herkennen. Achach ach…, ook een bepaalde sociëteitsentiteit moet dezer dagen worstelen met strak vergelijkbare machinaties en inbreuken op het traditionele. Totdat? Juist ja! Totdat vrijwel alle ‘de getrouwen’ er ook kotsziek van zijn geworden. Keer op keer hetzelfde vreten, is ook niet al te best. Zoutvlees met op te binden kousenbanden, wil niet de hele zaak in elkaar donderen. ‘Na so a de, na so a no sa musu e tan…’.

– ‘Join in…, bala!’. “Let’s go andparty…”. Dat is waarvoor de oppositionele krachten zich opmaken. Nu het ‘huis van de democratie’ direct en indirect, geheel onwenselijk vanuit de solitairgeraakte ‘uitvoerende macht’, op de zondagavond werd aangemaand/-stuurd. Voor de zoveelste maal in al zijn vrijheden belaagd. De automatische piloot werd uitgeschakeld en de ‘bigitiki formule’, hoegenaamd wederom ingezet. ‘Ifyu no scrifi, yu e kisi wan brifi’. Het wordt een feest van een feest. Wat de mensen die vooralsnog een neergeschreven coalitie zouden moeten presenteren, compleet uit het oog hebben verloren…, is dat het uiteindelijk maar om één doelstelling gaat. Mando zei het op de zondagmiddag, al. Het land wordt in tweespalt gehouden, enkel en alleen door het feit, om wat zich op 07/08 December 1982 voltrok en maar niet tot het verleden kan gaan behoren of kan bedaren. ‘Zwaarden van Damocles…’, niet eentje maar een hele verzameling, zeilen steeds lager over schuldige kopjes. En dat doet rare fratsen, in het staatsrechtelijke ontstaan. “It’s gonna be a huge party…”. Maar intussen staat weer het hele land en de complete gemeenschap voor paal. Nationaal en internationaal. Paardenmiddelen worden van stalschappen gehaald en gedegen constitutionele werksferen naar gort uitgesmeerd. Staatsrechtelijk weinig handzamer paskwillen, willen opnieuw gaan spruiten? Echt niet langer te tolereren. Kwestie van tijd. Een zeer korte termijnvoorspelling, is inmiddels via de elektronische webvoorzieningen na analyse aangegeven. “Tide, tamara…”.

– VP. Niet in V7 en ook niet bij geelzwart, noch bij paars. Nergens en dus in geen velden of wegen, nog enige politieker toekomstpositie en/of vrijbuiterij ingeruimd. Maar de afgewezen VP wil wel vertellen, dat hij wel ‘heel hard’ heeft gewerkt. Net als Abrahams heeft hij ‘heel hard’ gewerkt…, aan onder meer een virtueel kanaal graven van Pomona naar Zee en toen naar nergens. Zoiets toch, joh!? De VP wil vertellen, dat hij de architect is van de ‘sociale wetten’. Zullen Bee, Liesje en Bravo toch ‘oh zo’ leuk vinden…! Maar was hij daar in het Essed-gebouw ook het onomstootbare voorbeeld van bezuiniging, schragen van het Planbureau of van onvoorstelbare verspilling/vernietiging. Wanneer de VP vertrokken is, mag de Pers een kijkje nemen. Ook naar ‘kloonmachines’. Makkelijk om te vertellen, hoe hard men heeft gewerkt om de polder klaar te maken. Maar bij verspilling en tijdsoverschrijding, kan maar één zaakje naar boven sluipen, druipen en dat is mislukte oogst. Over de sociale wetten valt nog veel te schrijven, over aangericht kwaad helaas nog meer. Beter nu te horen, te lezen en ervaren, wat er aan ideeën werden ‘gecopieerd’, gekloond en pogingen tot afnemen ondernomen. Dan straks te horen, dat een scherpe dolk ergens in de achterliggende ruggensteun terecht kwam. Het ga hem goed die VP en is te hopen, dat uiteindelijk men ‘in het reinere’ mag komen met het geweten. Vanaf dag één werd de fout gemaakt, zich te gaan bemoeien en committeren met Wonnepop…, aan een zaak die geen enkele toekomst had. Maar wie had hem erin geluisd? Inclusief een amnestiepaskwil die hij weinig legaal tekende? Inderdaad, de twee sociëteitgenoten, F. en W.? ‘Monsieurle vicepresident…, arkidja…’. Aan je hoela…! Bye bye VP, bye bye Guru Edje Jojo’. ‘Na yu bem wanni. Bika, mi o teki na kans…!?’. “Ba suku, ba seti ing srefi, ba sa musu fu tyari na takru buku…, tap na dek.”.

– Stilte. Die heerste in gesloten ruimten tot het uur van tien op de zondagmorgen. Alles leek ‘pais & vree’. Maar toen een klap van een toiletraampje, gevolgd door een hel aan dodelijke en vernietigende weerstoten. De schade is niet te kwantificeren. Is dit land niet op voorbereid. Overal in de buurten tot laat ‘s avonds het geklop van hamerslagen en het schurend geluid van nieuw aan te brengen dakplaten. In huizen geween van gewonden en de rouwende mens. Minstens een dode viel. De ongelukkige kreeg een ongehoord grote boom op het dak van zijn RAV. De Energiebedrijven kregen een enorme klap te verwerken. En de Chinese bouwsels gaven hun werkelijke gezicht aan kwetsbaarheid weer. Om niet te spreken van zendmasten en billboardconstructies die als luciferhoutjes knapten en pruldraadjes doorbogen. Suriname vandaag. Weerbericht en politiekgestel? Uiterts zwak, provinciaal, ernstig debiel en uitermate kwetsbaar. Over de soevereine wil van de natuur…, in alle vormgeving gesproken.

– Poen. Heb je veel poen in de puti…, dan kan men bij een luxueuze goudverkoper terecht voor waardebehoudende hoeveelheden goud. Een ‘nieuw bedrijf’, kwam te voorschijn. Met een wonderlijk aandoend assortiment in de aanbieding. Blokken en staven Surinaams goud! ‘A no spotu, yere!’.

Justitia Pietas Fides MMDCCC