Mariska Kartodikromo, moeder van Juryck Muljono Djojopawiro, weet zich geen raad met haar zoontje. De 13-jarigeheeft dringend hulp nodig. In zijn rechteronderbeen hebben artsen van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo een carverneus hemangioom (kluwentje van afwijkende kleine bloedvaatjes in de huid) geconstateerd. Dit zorgt voor een hyperkeratose (verhoorning van de opperhuid) op de huid, dat is het proces waarbij cellen in de huid langzaam uitdrogen en afsterven. Zo licht de Stichting 1 voor 12 de gezondheidstoestand van de jongen toe in een persbericht. De stichting ondersteunt moeder en zoon in een landelijke campagne om middelen te verzamelen zodat de jongen naar Nederland kan wordt gestuurd in de hoop dat hij daar wel kan worden genezen, en amputatie van het been kan worden voorkomen.

Bij de bloedvat malformatie in het been van Juryck springen haarvaatjes door spanningen open die hevig bloeden. De uitgespatte bloedvaatjes komen door naar de opperhuid en vormen verder korstjes om het been met etter, wat met veel pijnen gepaard gaat. De moeder zegt dat Juryck vanaf de geboorte last heeft van deze aandoening. Hij is al keer op keer behandeld door de artsen in Suriname, maar die hebben geen speciale behandelmethodes voor deze ziekte. De arts bij wie hij behandeld wordt, is wel bereid te experimenteren op het been, maar wat de uitkomst van het experiment zal zijn, daarover tast men in het duister. Er kan tot op dit moment geen specifieke rapportage over deze aandoening worden opgemaakt.

Kartodikromo geeft aan dat de artsen naast het experiment, ook willen overgaan tot het amputeren van het been. Ze heeft daartoe geen toestemming gegeven. “Er wordt geadviseerd om zijn been te laten amputeren, maar ik wil hem eerst naar Nederland sturen voor verdere behandeling waar hij mogelijk geholpen zou kunnen worden”, zegt zij. De jongen wil zijn been niet kwijt. Intussen zijn de korstjes rondom het been gaan groeien en is er etter in gaan zitten. Hij kreunt van de pijn en heeft al enkele dagen de school moeten missen. Moeder Kartodikromo zegt dat het momenteel moeilijk gaat om het been van Juryck te verzorgen. Zij vraagt als alleenstaande moeder van vier kinderen waarvan Juryck haar enige zoon is, hulp vanuit de gemeenschap voordat het te laat is.

De kosten om haar zoon in Nederland te krijgen voor behandeling, worden beraamd op euro 26.000. Als alleenstaande vrouw inwonend bij een broertje kan zij dat bedrag niet ophoesten. Zij heeft samen met Harry Ellioth, een sociaal werker die haar bijstaat, de hulp van de voorzitter van Stichting 1 voor 12, Louis Vismale, ingeroepen. Beide mannen zijn naarstig op zoek naar donormiddelen om Juryck naar Nederland te sturen. Vismale vindt het jammer dat de medische instanties in Suriname het niet nauw nemen met de gezondheid van hun cliënten. Hij constateert dat het veel voorkomt dat gevallen worden gemeld van mensen die hulp zoeken, maar vaak te laat zijn en daardoor niet meer geholpen kunnen worden. “Men moet meteen aan de bel trekken wanneer er een bepaald ziektebeeld wordt ontdekt”, luidt de oproep van Vismale.

Ook sociaal werker Ellioth is niet te spreken over de behandeling in Suriname. “Al dertien jaar een kind te moeten behandelen en te zien dat zijn kwaal erger wordt, dan moet ik zeggen dat er niet genoeg aan wordt gedaan. Zelfs een goede verklaring krijgen we niet. De artsen zeggen amputeren het been, maar ik geloof niet dat iemand met een eigen kind van dertien jaar, toestemming kan geven om te amputeren, daarom gaan we ervoor om middelen te verkrijgen zodat hij naar Nederland gestuurd kan worden voor behandeling. Er bestaat wel de mogelijkheid om daar geholpen te worden”, benadrukt Ellioth.