Blijkens een vorige week verschenen bericht in ‘O Estado de S.Paulo’, was een grote internationale criminele organisatie drukdoende met haar voorbereidingen Suriname tot een top hub te maken voor cocaïnetransport van de revolutionaire strijdkrachten van Colombia (FARC) naar Guinee-Bissau, een voormalige Portugese kolonie in Afrika. De bende die gevormd was door Braziliaanse zakenlieden, smokkelde cocaïne voor de FARC via Venezuela naar Honduras, maar vorige week werd onthuld dat in 2013 ook Brazilië als route werd gebruikt en als nieuwe route Paramaribo-Guinee-Bissau in stelling werd gebracht. Als modus operandi werd door de organisatie bediscussieerd vliegtuigen in te zetten die in staat zijn zelfstandig de Atlantische Oceaan over een afstand van 4600 kilometer over te steken, bijvoorbeeld een Learjet 50. De dealers schatten in, dat het vliegtuig capabel zou zijn om tot 1,2 ton cocaïne te vervoeren. Uit correspondentie die door de FBI werd onderschept, blijkt dat de organisatie besloten had een ​​ander vliegtuig, Falcon 200, te kopen dat een vervoerscapaciteit van negen passagiers heeft. Op 28 mei 2013 had de groep een vliegtuig ter beschikking in Suriname. Binnen twintig dagen zouden de Colombianen drugs naar Suriname transporteren voor verdere verzending. Het onderzoek van de Polícia Federal (PF) werd evenwel niet voortgezet, omdat de vliegtuigen die mogelijk ingezet zouden worden, geen enkele betrokkenheid hadden met Brazilië. Pas als er Braziliaanse vliegtuigen bij internationale drugshandel worden ingezet, gaat de PF over tot onderzoek van de misdaden, omdat dergelijke onoirbare praktijken dan wel dit land regarderen. De bevoegdheid om strafbare feiten gepleegd aan boord van een vliegtuig te rechercheren, is overigens voorbehouden aan de Justiça Federal. In het geval van de Suriname-Guinee-Bissau connectie, heeft de PF geen andere belastende feiten of voorbereidingen van de groep om cocaïne te vervoeren, gedetecteerd. Eerder werd bekend dat in 2012 en 2013 Colombiaanse ingenieurs de haalbaarheid van een US$ 20 miljoen kostend project bestudeerden om een Boeing 737 aan te schaffen en een onderzeeër te bouwen, waarna drugstransport zou geschieden naar Venezuela en vervolgens naar Suriname.

Daarbij zou in ons land de contrabande worden verpakt en geladen op kleine bootjes. Op zee zou de lading worden overgeheveld naar de onderzeeër die ongehinderd het Afrikaanse continent zou moeten bereiken, alwaar uiteindelijk met behulp van schepen of kleine bootjes het drugstransport naar Europa zou worden voortgezet. West-Afrika ontpopt zich sowieso tot een mondiale doorvoerhaven voor drugs. In eerste instantie smokkelden de Zuid-Amerikaanse drug lords hun cocaïne veelal rechtstreeks naar Europa, maar naarmate Europa alerter raakte, steeg de behoefte aan een omleidende route. West-Afrika bleek perfect. Het ligt praktisch tegen Europa aan, en belangrijker, het is ‘s werelds armste regio. Het eerste land in West-Afrika, dat viel voor de cocaïnekartels was Guinee-Bissau, een ex-kolonie van Portugal met sterke banden met Zuid-Amerika.