De politieke alliantie V7 heeft door gebrek aan synergie niet kunnen waarmaken dat samenbundelen tot voordelige verkiezingsresultaten leidt. Dit kwam gisteravond naar voren tijdens een analyse van prof. dr. Marten Schalkwijk voor de KennisKring. Volgens hem dachten de V7-partijen te vroeg dat ze dankzij de bundeling al hadden gewonnen. De formalisering van V7 zelf is daardoor te laat tot stand gekomen, wat beperkte tijd gaf voor een effectieve campagne. De partijen hebben vooral individueel campagne gevoerd, waardoor er geen synergie ontstond. Daarenboven was er door het ontbreken van een gezamenlijk campagneteam, er geen centrale boodschap en kwamen vrij laat belangrijke issues aan de orde. De VHP moest door de uitdagingen van de NDP extra hard werken en is daarvoor wel beloond. De NPS daarentegen, werd kaalgeplukt door de NDP en was meer intern bezig. BEP en PL kwamen te laat in actie, en hoewel de Alternatieve Combinatie (AC) zich met twee Javaanse partijen had versterkt en geen zetels met Javaanse stemmen wist te verwerven, zijn dankzij het aanwenden van veel kapitaal, vier zetels behaald ten koste van de BEP, die zelf weinig middelen had.
De NDP heeft sterk campagne gevoerd onder Marrons, Hindostanen en Javanen, wat onder meer als gevolg had dat de Pertjajah Luhur (PL) zelfs in haar traditioneel bolwerk Tamanredjo niet meer zo sterk uit de bus is gekomen. De Nationale Democratische Partij (NDP) had sowieso door middel van jarenlange propaganda een voorsprong weten op te bouwen. Bovendien zijn tot op het laatste moment bij andere partijen sleutelfiguren weggekaapt, zoals Soewarto Moestadja bij PL en Patrick Kensenhuis bij NPS. Middels een krachtige organisatie, ondersteund door veel geld en het overheidsapparaat, is in elk ressort hard gewerkt door de paarse partij. De meeste kiezers bleken overigens tevreden met de economie en ook met hun eigen financieel-economische situatie, in dit opzicht is een context van jaren van economische groei meestal gunstiger voor een zittende regering, betoogde Schalwijk. De issue van een slechte financieel-economische situatie sprak vele kiezers dan ook niet aan. Met betrekking tot de campagnes van de kleinere partijen, kan gesteld worden, dat die erg laat begonnen, er weinig geld beschikbaar was en ze de grote massa niet bereikten. Sommige partijtjes hadden wel herkenbare issues: DRS stelde het gezin centraal, PING corruptiebestrijding en APS groene economie. PALU werd verrast door de NDP, DNA-kandidaat Paal wist wel op persoonlijke titel een DNA-zetel in Coronie te winnen, maar zijn partij haalde in Paramaribo nog geen duizend stemmen. DOE had geen centraal issue, meer slogans, echter was ‘We zijn Pro Suriname’ een dooddoener, want: welke Surinamer is niet pro-Suriname? DOE-assembleelid Breeveld heeft uiteindelijk slechts zijn zetel kunnen veiligstellen. Hoogleraar en opiniepeiler Jack Menke ging in op de structurele dalende trend van partijen als de NPS en analyseerde de veranderingen in electorale verhoudingen die zijn ontstaan door een samenspel van politieke, demografische en economische factoren. Het gaat specifiek om demografische veranderingen onder met name Marrons, electorale participatie en stemgedrag onder jongeren, veranderingen op het vlak van politieke en economische machtvorming en de wisseling van politieke en economische machtelites.
