Het Ministerie van Defensie heeft het voornemen om het einde van de Tweede Wereldoorlog (WO II) dit jaar groots te vieren. Het is op maandag aanstaande precies zeventig jaren nadat de vernietigende oorlog op 4 mei 1945 werd beëindigd. Traditiegetrouw wordt het einde van het wapengeknetter ook in Suriname herdacht bij het Monument der Geval-lenen aan de Waterkant. Jaarlijks wordt er een ode gebracht aan alle Surinamers die onder de Nederlandse vlag hebben meegestreden om de vrede en veiligheid in de wereld te herstellen. Tijdens de plechtigheid zullen er kransen gelegd worden door onder meer minister Lamuré Latour van De-fensie, de Nederlandse am-bassadeur Ernst Noorman, en de Amerikaanse ambassadeur Jay Anania, alsook vertegenwoordigers van de Federatie van Oud-strijders en het Onklaar Anker. Na de ceremonie zullen eenheden van het Nationaal Leger defileren.
WO II
De Tweede Wereldoorlog was de samensmelting van een aantal aanvankelijk af-zonderlijke militaire conflicten die van 1939 tot 1945 op wereldschaal werden uitgevochten tussen twee allianties: de asmogendheden en de geallieerden.
In Europa vielen de Duitse troepen op 1 september 1939 Polen binnen. Dit leidde op 3 september 1939 tot een oorlogsverklaring aan Duitsland door het Verenigd Konin-krijk en Frankrijk. De meest dramatische uitbreiding van het conflict vond plaats op 22 juni 1941 met de Duitse aanval op de Sovjet-Unie. Desondanks kon de oorlog op dat moment nog steeds worden gezien als een Euro-pese oorlog, los van de Ja-panse expansie in Oost-Azië. Dit veranderde toen op 7 december 1941 Japan de United States Pacific Fleet bij Pearl Harbor bombardeerde en de Verenigde Staten prompt aan Japan de oorlog verklaarden. Hitler verklaarde vier dagen later de Verenigde Staten de oorlog, formeel omdat Duits-land en Japan in 1936 het Anti-Kominternpact hadden gesloten, feitelijk omdat Amerika reeds lang materiële steun gaf aan de Britten. In maart 1941 was die steun geformaliseerd in de Leen- en Pachtwet. Er ontwikkelde zich een samenwerking tussen de Sovjet-Unie enerzijds en de Britten en Amerikanen anderzijds, die gekenmerkt werd door veel wederzijdse onwennigheid en wantrouwen, waarop door de Duitsers werd ingespeeld.
De oorlog kenmerkte zich door een tot op dat moment ongekende bruutheid. In vorige oorlogen was over het algemeen een principieel onderscheid gemaakt tussen burgers en militairen, waarbij de burgers zo veel mogelijk ontzien werden of in ieder geval geen primair doel vormden. Dit principe werd in de Tweede Wereld-oorlog op grote schaal verlaten; alle partijen beschouwden elkaars burgers als valide doelen, met het argument dat ook de burgers bijdroegen aan het oorlogvoerend vermogen van de vijand. De Tweede Wereldoorlog is daarmee tot op heden het meest sprekende voorbeeld van een totale oorlog. Daar-naast waren zowel nazi-Duitsland als de Sovjet-Unie dictatoriale regimes, die ook delen van hun eigen bevolking wreed onderdrukten. Ook de oorlog tussen militairen was uitgesproken hard, vooral aan het oostfront. De internationale ‘spelregels’ voor de oorlogvoering (vastgelegd in de Conventie van Genève) werden systematisch en op grote schaal overtreden, met name met betrekking tot de behandeling van krijgsgevangenen.
Tijdens de Tweede Wereld-oorlog vielen tussen de 50 en 70 miljoen doden. Ongeveer twee derde van alle slachtoffers was burger, waarvan naar schatting meer dan elf miljoen minderheden stelselmatig werden vervolgd en vermoord. Tot deze minderheden behoorden ook de Joden. In de Tweede Wereld-oorlog zijn in Europa tussen 5.1 en 6 miljoen Joden vermoord. De systematische Jodenvervolging wordt ook wel Holocaust of Shoah genoemd. De WO II was de eerste en tot op heden enige oorlog waarin kernwapens werden ingezet.
