De oorspronkelijke bedoeling van het Staatsziekenfonds (SZF) was om in Suriname te geraken tot een verplichte Algemene Ziektekostenverkering (AZV).Door allerlei omstandigheden van politieke en financiële aard is die oorspronkelijke bedoeling voorheen nimmer gerealiseerd. Het SZF ging in 1981 van start met een verzekerdenbestand, bestaande uit enkel ambtenaren en daarmee gelijkgestelden (de verplicht verzekerden). Ná geruime tijd werd het Fonds in 1989 óók toegankelijk gemaakt voor werknemers in de particuliere sector, de collectief vrijwillig verzekerden (bedrijvenverzekering).De laatste categorie verzekerden, die tot het fonds werd toegelaten, betrof de individueel vrijwillig verzekerden, waaronder kleine zelfstandigen (personenverzekering). Het SZF kent drie soorten personenverzekeringen, waaronder de basisziektekostenverzekering. Het ziekterisico van de omvangrijke groep on- en minvermogenden binnen onze samenleving bleef echter als een zware last rechtstreeks drukken op de overheidsbegroting via het Ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting. Wat destijds werd beoogd met de AZV is nu eindelijk gerealiseerd door de inwerkingtreding op 9 oktober 2014 van de Wet Nationale Basiszorgverzekering. We hebben er weliswaar lang over gedaan, maar het doel is bereikt en we mogen als jonge Natie daar trots op zijn. Alle begin is moeilijk! Waar het nu om gaat, is de veiligstelling van een goede uitvoering van de Wet Nationale Basiszorgverzekering door een snelle en efficiënte operationalisering van de uitvoeringsorganisatie en het gaandeweg gladstrijken van de gesignaleerde oneffenheden.

Verstrekkingenpakket
Beide verzekeringen, de SZF-basisziektekostenverzekering en de Wet Nationale Basiszorgverzekering hebben een wettelijke grondslag. Dit houdt in feite in dat de Wet de verzekeringspolis is. Daarin staan de regels vermeld, waaraan verzekeraar en de verzekerden zich dienen te houden, hoe de uitvoeringsorganisatie eruit ziet, op welke voorzieningen de verzekerden aanspraak kunnen doen gelden en tot welke onafhankelijke beroepsinstantie partijen zich kunnen wenden in geval zich een geschil voordoet.
Het SZF-basisziektekostenverstrekkingenpakket, afgeleid uit de wet, is algemeen bekend en is ten behoeve van de verzekerden uitvoerig beschreven en toegelicht in een daartoe strekkende informatiebrochure van het SZF. In dit verband wordt verwezen naar de 20 pagina’s tellende publicatie, getiteld “Stichting Staatsziekenfonds Voorzieningenpakket” van augustus 2013.
Een gedetailleerde opsomming en toelichting op het verstrekkingenpakket krachtens de Wet Nationale Basiszorgverzekering is als Bijlage I opgenomen in het daartoe strekkende uitvoeringsbesluit “Diensten Verzekerde Basiszorgvoorzieningen”, behorende bij de op 9 oktober jl. afgekondigde Wet.
Beide verstrekkingenpakketten zijn door het SZF met elkaar vergeleken. Het resultaat staat vermeld in de SZF-publicatie “Vergelijking Voorzieningenpakketten SBZV en SZF” van oktober 2014. Daaruit valt af te leiden, dat er markante verschillen zijn tussen de beide basiszorgverstrekkingenpakketten. Het SZF concludeert dan ook, zie o.a. zijn bekendmaking in het “Dagblad De Ware Tijd” van 5 oktober 2014, dat het SZF-pakket ruimer is! Daardoor ontstaat er een onduidelijke situatie t.a.v. de doelgroep ingezetenen van 60 jaar en ouder en kinderen van 0 – 16 jaar met de Surinaamse nationaliteit.

Dubbel verzekerd
Het is niet denkbeeldig, dat ingezetenen van 60 jaar en ouder met de Surinaamse nationaliteit sedert 1 juli 2013* dubbel verzekerd zijn met hun mede-verzekerde kinderen van 0 t/m 16 jaar. Enerzijds op grond van de verplichte Nationale Basisverzekering en anderzijds op grond van hun individuele vrijwillige personen SZF-verzekering. Deze dubbele verzekeringsstatus blijft voortduren totdat de individuele vrijwillige SZF-verzekering is beëindigd. Het initiatief daartoe dient de belanghebbende echter zelf te nemen, want zijn/haar individuele vrijwillige SZF-verzekering eindigt niet van rechtswege door de inwerkingtreding van de Wet Nationale Basiszorgverzekering.
Van 1 juli 2013*af totdat de individuele vrijwillige SZF-verzekering daadwerkelijk is beëindigd, blijven derhalve twee zorgverzekeraars (in casu Self Reliance N.V. en het SZF) premie ontvangen voor één en dezelfde risicodekking, tw. de basiszorg. In dit verband rijst de vraag of er wellicht een subrogatieregeling tussen de beide verzekeraars moet worden afgesproken!? Aangenomen mag worden dat deze dubbel verzekerden óók dubbel geregistreerd staan in de administratie der diverse dienstverleners, waaronder de huisartsen. Interessant is ook de vraag of van gepensioneerde ambtenaren nog steeds SZF premie wordt ingehouden, ofschoon ze aanspraak maken op de gratis basiszorgverzekering. Zo ja, dan is ten aanzien van deze groep eveneens sprake van een dubbele verzekeringsstatus.

Duidelijkheid en zekerheid vereist
Voor deze dubbel verzekerde seniorenburgers en hun mede-verzekerde kinderen van 0 – 16 jaar (en eventueel óók de gepensioneerde ambtenaren) is het van groot belang te weten, of ze ná de beëindiging van hun SZF-verzekering aanspraak zullen kunnen blijven maken op dezelfde kwantitatieve en kwalitatieve verstrekkingen waarop ze momenteel recht hebben. Zo niet, dan gaan ze in feite erop achteruit voor wat betreft het ruimere , het “plus-gedeelte” der SZF-verstrekkingen. Ze zullen zich daarvoor aanvullend moeten verzekeren! Tegen deze achtergrond is het begrijpelijk dat lokale verzekeraars een verzekeringspakket “basiszorg plus” aanbieden.
Alvorens hieromtrent meer duidelijkheid en zekerheid wordt verschaft, lijkt het voor deze groep SZF-verzekerden niet verantwoord hun huidige ruimere SZF-verzekering, waarin de basiszorg volledig is geïncorporeerd, te beëindigen. Aan de andere kant is het uit ekonomisch oogpunt óók niet juist dat er voor hetzelfde risiko tweemaal premie wordt betaald, tw. door de Staat (aan Self Reliance N.V.) en door de individueel vrijwillig verzekerde rechtstreeks aan het SZF.
Twee spreekwoorden illustreren op pakkende wijze de situatie waarin deze individueel vrijwillig SZF-verzekerden zijn gemanouvreerd, namelijk: “Het gegeven paard moet men niet in de bek zien” en “Hebben is hebben, maar krijgen is de kunst”. De continuering van de SZF-verzekering met een ruimere verstrekkingenpakket is uiteraard een vrije keuze, maar het is niet correct van de burger te verwachten, dat die het ruimere SZF-verstrekkingenpakket inruilt voor het basiszorgverstrekkingen-pakket dat minder ruim is, ook al wordt daarvoor niet zelf, maar door de Staat betaald.

George Bijnoe (gbijno@hotmail.com)
__________________________________________________________________________________
*) De basiszorg trad op die datum effectief in werking voor ingezeten van 60jr en ouder met de Surinaamse nationaliteit alsmede kinderen van 0 – 16 jr