Bij de 58e editie van de Nationale Kunstbeurs wordt er naast de bekende en nieuwe kunstenaars, ook altijd aandacht besteed aan werken van grootmeesters die er niet meer zijn. Het is van groot belang om deze grote kunstzonen van Suriname, die gewerkt hebben aan de ontwikkeling van de Surinaamse kunstscene, te eren maar vooral om hun werk en gedachtegoed levend te houden. Een van hen is wijlen Erwin de Vries, die januari 2018 het tijdige met het eeuwige verwisselde. De grote vraag was wat er zou gebeuren met zijn nalatenschap bestaande uit honderden schilderijen en enkele sculpturen, die van onschatbare waarde zijn. De Vries was nationaal en internationaal een zeer gewaardeerde en hooggeachte kunstenaar. Bekend om zijn scherpe tong en wellicht zijn nog scherpere en gedurfde penseelstreken. Erwin de Vries ademde kunst van zijn uiterlijk tot zijn levensstijl. De NK zal de plek zijn waar dit jaar grote aandacht zal worden besteed aan de legacy van deze grote kunstzoon.<\/p>\n

De Vries ontving vele onderscheidingen en ook erkenning, door de aankopen van zijn werk door grote musea, zoals het Museum of Modern Arts in Miami, Centro de Bellas Artes in Mexico City en het Rijksmuseum in Amsterdam. De Vries is altijd een zeer productieve kunstenaar geweest. Tot een paar dagen voor zijn dood was hij nog aan het schilderen. Hij maakte tijdens zijn leven honderden schilderijen op doek, maar ook aquarellen en bronzen sculpturen. Door de jaren heen zijn er veel verkocht, maar veel werken liggen momenteel opgeslagen in het laatste woonhuis\/atelier van de kunstenaar langs de Surinamerivier in Paramaribo. De Stichting Nationale Kunstbeurs stelt dat er meer waardering moet zijn voor deze grote namen. Datgene wat zij hebben gedaan voor ons land, moet meer bekendheid krijgen en waardering genieten.<\/p>\n

\u201cWe hebben heel veel talent in Suriname. Er zijn genoeg Surinamers die de grote wereld zijn ingegaan en naam en faam hebben verworven als kunstenaar\u201d, stelt Juan Pawiroredjo, ondervoorzitter van de Stichting Nationale Kunstbeurs. Hij haalt als voorbeeld aan Remy Jungerman, Marcel Pinas, Isan Corinde en anderen. \u201cBij de NK zetten we de spotlight op deze artiesten en hun werken zodat mensen als Erwin de Vries, niet in de vergetelheid geraken.\u201d Volgens Pawiroredjo ligt de onderwaardering van kunst en kunstenaars in de basis bij het hebben van kennis over kunst en cultuur. \u201cAlles komt terug naar educatie. We zullen meer aandacht moeten besteden aan kunst- en cultuureducatie, om structureel die kennis bij de jongeren aan te brengen. Wat je niet weet, ga je niet begrijpen of ge\u00efnteresseerd in zijn.\u201d Hij stelt dat sociale media ook gebruikt kan worden om deze kennis en liefde met wat meer diepgang te brengen. \u201cEr moet ge\u00efnvesteerd worden in kunst- en cultuureducatie, het is niet iets dat vanzelf komt.\u201d<\/p>\n

Sabine de Vries, een van de dochters van Erwin verteld dat ze haar vader als kunstenaar niet los te koppelen was aan zijn rol als vader. \u201cEr was altijd veel dynamiek en dingen te doen in ons huis. Hij hield van Suriname. Ook als hij aan het reizen was werd hij voorgesteld als een Surinaamse kunstenaar en hij stelde zichzelf voor als Surinamer. Hij is geboren voor de Onafhankelijkheid en hij had dus het Nederlands paspoort. Maar hij hield van Suriname en wilde sterven als Surinamer en daarom had hij op gegeven moment een Surinaams paspoort\u201d.\u00a0 Oom Erwin zoals hij liefkozend door velen genoemd werd was geen bescheiden man maar trots op wat hij heeft kunnen bewerkstelligen en schuwde de spotlights ook niet. Erwin was er trots op dat hij van de opbrengst van zijn werk kon leven. Vol passie en zelfvertrouwen heeft hij zijn hele leven zelf zijn schilderijen en sculpturen verkocht. Hij had geen manager en was een onvermoeibare, volhardende \u2018zakenman\u2019.\u00a0 \u201cJe kon niet om mijn vader heen. Hij nodigde altijd wel iemand uit om een interview van hem af te nemen. Maar nu dat hij er niet meer is, dan rust de verantwoordelijkheid op zijn nageslacht, om te zorgen dat zijn kunst nog gezien en gehoord wordt, voor een jongere generatie die hem niet heeft mogen meemaken. Want hij leeft voort in zijn kunstwerken\u201d.<\/p>\n

Het is dus essentieel dat zijn kunst te zien blijft, maar ook dat de informatie over hem en zijn werken beschikbaar is. Dat men niet alleen zijn werken ziet maar ook hoe hij was ervaart. \u201cZijn karakter, een doorzetter, iemand die geen nee wilde horen, wilskrachtig en een doorzetter, die elementen moeten doorstralen in alles dat te zien is\u201d, stelt Sabine. Erwin zei vaker dat het leven niet gemakkelijk is maar dat je er zelf wat van moet maken. Als kunstenaar was hij interessant maar ook als mens, zijn persoonlijkheid. \u201cHet zou mooi zijn als de jongere generatie dat ook zou weten\u201d.<\/p>\n

Een deel van de erfenis van Erwin de Vries is zijn boeken. Veel kunst- en studieboeken, Sabine hoopt dat via het Ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur dat er gewerkt kan worden aan de distributie van die boeken naar plekken waar die echt gebruikt kunnen worden tijdens tekenlessen. \u201cMijn vaders droom was om een museum op te zetten met zijn werken\u201d. In Nederland woont Gudrun de Vries, de andere dochter van Erwin en die is bezig gesprekken te voeren met galeries en musea, om te kijken wat de mogelijkheden zijn voor het organiseren van een overzichtsexpositie. Momenteel wordt er ook gewerkt aan een biografie van Erwin, die gelaunched zal worden in 2025 met een grote expositie in Nederland.<\/p>\n

De Nationale Kunstbeurs stelt zich op het standpunt dat Surinaamse kunst bekendheid moet krijgen in het buitenland. Een langgekoesterde wens die vanwege het uitbreken van COVID-19 versneld vorm kreeg door de launch van Suriname International Art Fair (SIAF.sr). Hierdoor heeft de NK meer buitenlandse kunstpartners verkregen maar ook veel meer kunstenaars uit andere landen zoals Cuba, Cura\u00e7ao en China doen nu ook mee aan de virtuele NK. Met de familie de Vries,\u00a0 is overeengekomen dat werken van Erwin zullen worden opgenomen in het \u2018Arts in Embassy\u2019s programme\u2019. \u201cDat is een project waarbij er kunst wordt gestuurd naar Surinaamse ambassades en dat die dan de werken exposeert om zo meer exposure te geven aan Surinaamse kunst\u201d, verteld Pawiroredjo. \u201cEn uiteraard tijdens de NK 2023 zullen we ook ruim aandacht besteden aan het werk van oom Erwin\u201d.<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Bij de 58e editie van de Nationale Kunstbeurs wordt er naast de bekende en nieuwe kunstenaars, ook altijd aandacht besteed aan werken van grootmeesters die er niet meer zijn. Het is van groot belang om deze grote kunstzonen van Suriname, die gewerkt hebben aan de ontwikkeling van de Surinaamse kunstscene, te eren maar vooral om […]<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":83361,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"image","meta":{"rank_math_lock_modified_date":false,"ocean_post_layout":"","ocean_both_sidebars_style":"","ocean_both_sidebars_content_width":0,"ocean_both_sidebars_sidebars_width":0,"ocean_sidebar":"0","ocean_second_sidebar":"0","ocean_disable_margins":"enable","ocean_add_body_class":"","ocean_shortcode_before_top_bar":"","ocean_shortcode_after_top_bar":"","ocean_shortcode_before_header":"","ocean_shortcode_after_header":"","ocean_has_shortcode":"","ocean_shortcode_after_title":"","ocean_shortcode_before_footer_widgets":"","ocean_shortcode_after_footer_widgets":"","ocean_shortcode_before_footer_bottom":"","ocean_shortcode_after_footer_bottom":"","ocean_display_top_bar":"default","ocean_display_header":"default","ocean_header_style":"","ocean_center_header_left_menu":"0","ocean_custom_header_template":"0","ocean_custom_logo":0,"ocean_custom_retina_logo":0,"ocean_custom_logo_max_width":0,"ocean_custom_logo_tablet_max_width":0,"ocean_custom_logo_mobile_max_width":0,"ocean_custom_logo_max_height":0,"ocean_custom_logo_tablet_max_height":0,"ocean_custom_logo_mobile_max_height":0,"ocean_header_custom_menu":"0","ocean_menu_typo_font_family":"0","ocean_menu_typo_font_subset":"","ocean_menu_typo_font_size":0,"ocean_menu_typo_font_size_tablet":0,"ocean_menu_typo_font_size_mobile":0,"ocean_menu_typo_font_size_unit":"px","ocean_menu_typo_font_weight":"","ocean_menu_typo_font_weight_tablet":"","ocean_menu_typo_font_weight_mobile":"","ocean_menu_typo_transform":"","ocean_menu_typo_transform_tablet":"","ocean_menu_typo_transform_mobile":"","ocean_menu_typo_line_height":0,"ocean_menu_typo_line_height_tablet":0,"ocean_menu_typo_line_height_mobile":0,"ocean_menu_typo_line_height_unit":"","ocean_menu_typo_spacing":0,"ocean_menu_typo_spacing_tablet":0,"ocean_menu_typo_spacing_mobile":0,"ocean_menu_typo_spacing_unit":"","ocean_menu_link_color":"","ocean_menu_link_color_hover":"","ocean_menu_link_color_active":"","ocean_menu_link_background":"","ocean_menu_link_hover_background":"","ocean_menu_link_active_background":"","ocean_menu_social_links_bg":"","ocean_menu_social_hover_links_bg":"","ocean_menu_social_links_color":"","ocean_menu_social_hover_links_color":"","ocean_disable_title":"default","ocean_disable_heading":"default","ocean_post_title":"","ocean_post_subheading":"","ocean_post_title_style":"","ocean_post_title_background_color":"","ocean_post_title_background":0,"ocean_post_title_bg_image_position":"","ocean_post_title_bg_image_attachment":"","ocean_post_title_bg_image_repeat":"","ocean_post_title_bg_image_size":"","ocean_post_title_height":0,"ocean_post_title_bg_overlay":0.5,"ocean_post_title_bg_overlay_color":"","ocean_disable_breadcrumbs":"default","ocean_breadcrumbs_color":"","ocean_breadcrumbs_separator_color":"","ocean_breadcrumbs_links_color":"","ocean_breadcrumbs_links_hover_color":"","ocean_display_footer_widgets":"default","ocean_display_footer_bottom":"default","ocean_custom_footer_template":"0","_jetpack_memberships_contains_paid_content":false,"ocean_post_oembed":"","ocean_post_self_hosted_media":"","ocean_post_video_embed":"","ocean_link_format":"","ocean_link_format_target":"self","ocean_quote_format":"","ocean_quote_format_link":"post","ocean_gallery_link_images":"on","ocean_gallery_id":[],"footnotes":"","jetpack_publicize_message":"","jetpack_publicize_feature_enabled":true,"jetpack_social_post_already_shared":true,"jetpack_social_options":{"image_generator_settings":{"template":"highway","enabled":false},"version":2}},"categories":[5],"tags":[],"class_list":["post-83360","post","type-post","status-publish","format-image","has-post-thumbnail","hentry","category-lokaal","post_format-post-format-image","entry","has-media"],"jetpack_publicize_connections":[],"jetpack_sharing_enabled":true,"jetpack_featured_media_url":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-content\/uploads\/2023\/12\/Nalatenschap-Erwien-de-Vries-Nationale-Kunstbeurs.jpg","_links":{"self":[{"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/83360","targetHints":{"allow":["GET"]}}],"collection":[{"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=83360"}],"version-history":[{"count":1,"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/83360\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":83362,"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/83360\/revisions\/83362"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/media\/83361"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=83360"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=83360"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/dagbladdewest.com\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=83360"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}