Er is nogal wat kritiek te horen over de puinhopen van bijkans 10 jaren paars. Over het geheimzinnig boek over de prestaties (verworvenheden) van paars, samengesteld in opdracht van vicepresident Ashwin Adhin, zijn de meningen verdeeld.  De bundel is moeilijk te krijgen, alle uitspraken over transparantie ten spijt, en over de inhoud en meer in het bijzonder de verworvenheden, zijn de geluiden zeer negatief. Zou de president geen verantwoording moeten afleggen in DNA over het gevoerde beleid in de afgelopen 10 jaren? Op de Staats-tv zien we veel propagandafilmpjes met geweldige verhalen. Er wordt flink gelogen en aangedikt hoe geweldig paars het wel niet heeft gedaan, als bewijs dat men voor ontwikkeling heeft gezorgd. Wie houdt eigenlijk wie voor de gek? We zijn opgezadeld met schulden in binnen- en buitenland schulden in de orde van grootte van 26 miljard SRD.

De enige troef van paars zijn enkele infrastructurele werken. Maar, elke zittende regering heeft de verantwoordelijkheid voor het bouwen van wegen, bruggen, gebouwen e.d. Uiteindelijk worden deze zaken gerealiseerd met onze belastinggelden toch?  Wat men niet vertelt is wat men in deplorabele toestand heeft gebracht/gelaten, vernield of zelfs vernietigd. Ik kan een hele waslijst presenteren van dergelijke zaken:

– ongeloofwaardigheid van het openbaar bestuur,

– de zorgwekkende staat van het onderwijs,

– uitholling van de democratie en de rechtsstaat,

– daling van de koopkracht van de burgers,

– stijging van de criminaliteit, en

– gevaarlijke situaties in onze gezondheidszorg

Opleving

Toen het eerste paarse kabinet in 2010 aantrad, leek het er even op dat er een frisse wind zou gaan waaien en dat de collectieve sector in ons land op de schop zou gaan. Met collectieve sector wordt bedoeld voorzieningen waarvoor collectief voor wordt betaald en waar iedereen gebruik van mag maken m.a.w. overheid en instellingen die sociale zekerheid uitvoeren.

Maar het is na tien jaar bewind Bouterse uitgedraaid op een diepe teleurstelling. Want behalve op het gebied van infrastructuur, is het een droevige puinhoop geworden van mislukte en niet afgeronde projecten, niet nagekomen beloften en een stoet van zakkenvullers en non-valeurs.

De Surinaamse staatshuishouding is verworden tot een huishouding van Jan Steen: een huishouding, waar de grootste wanorde heerst, waar regel en netheid, en waarden en normen ontbreken.

Dat het slecht gaat met de economie in Suriname is te wijten aan onsamenhangend overheidsbeleid dat is ingezet door de bestaande politiek bestuurlijke elite bestaande uit de NDP, BEP en HVB. De politiek gaat over het publieke domein. Kort gezegd alles wat waarover de politiek gaat wat niet de marktsector is. We hebben gezien hoe de politiek en bestuurlijk zwakke elite hun incompetentie hebben aangewend bij verschillende wetgevingsproducten. Paars heeft lak aan de democratie. Door dit gebrek aan democratisch gehalte, zitten, wij de burgers, nu opgescheept met een collectieve sector die steeds minder beantwoordt aan zijn doelstelling, namelijk het leveren van diensten aan burgers en bedrijven die naadloos aansluiten op hun behoeften. De politiek laat het nu volledig afweten. Het gevolg is dat het publieke domein en de collectieve sector, volledig door het aanbod en dus de aanbieders worden bepaald.

In conclusie

Met verbazing die grenst aan verbijstering, kijk en luister ik naar de verkiezingscampagnes van Paars (NDP, BEP en HVB). Als je ze nu hoort, dan weten ze precies wat er mankeert aan de zorg, aan het onderwijs, veiligheid, de economie, besturen en het monetair beleid in ons land. Sterker nog, zij weten niet alleen precies wat daar allemaal aan markeert, maar ze pretenderen ook nog eens de wijsheid in pacht te hebben, om dat allemaal in een handomdraai te kunnen oplossen. Bij hen heeft de neks no fout mentaliteit de overhand. Dat de collectieve sector en het openbaar bestuur bij hen in veilige, vertrouwde handen is, zal volgens hen, op 25 mei a.s. bewezen worden wanneer de burger/kiezer ze andermaal het bestuur en de leiding van dit land toevertrouwt. Het paarse trio heeft niet eens een verkiezingsprogramma waarin in duidelijke taal wordt aangegeven welke maatregelen zullen worden genomen om een einde te maken aan de beschamende leenzucht, die geen ander resultaat oplevert dan een haast onbeklimbare schuldenberg. Een bergketen waar regeringen en generaties na het einde van het paarse bewind, overheen zullen moeten zien te komen.

De verkiezingen van 25 mei gaan over meer dan alleen maar een hokje rood maken.  Het gaat om een strijd tussen rechtgeaarde burgers en de nouveau riche, de ‘nieuwe rijken’, die over de rug van de burgers heen rijkdommen en welstand hebben vergaard.

Als ik de stemming in het land goed aanvoel, dan heeft de burgerij schoon genoeg van de paarse bende, van de cultuur van nepotisme en corruptie, van onkunde en incompetentie van bestuurders en alles wat daar verder mee samenhangt, of daar deel van is.

Het land verdient beter leiderschap en een toekomst in redelijke welvaart en welzijn.

Het ongenoegen en de irritatie bij de burgerij. is nu zo hoog opgelopen, dat men naarstig uitkijkt naar integere, goed gemotiveerde en bovenal bekwame vervanging van de zittende regering.

Het beste alternatief, de beste keus is de Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP) en haar gelijkgestemde partners.

De VHP is een beweging die verandering wil en ook aangeeft, hoe die verandering eruit moet zien en langs welke wegen deze kan worden bewerkstelligd. Stemmen op de VHP is niet alleen een uitnodiging tot discussie, maar ook een uitdaging tot meedenken over oplossingen, tot het aandragen van ideeën, hoe het anders moet en kan. Dat moet leiden tot de terugkeer van de deskundige en integere mensen in het bestuur van het land, in de politieke arena. En, last but not least, het moet hen aanlokken deel te nemen aan activiteiten, het uitwerken ideeën en plannen voor een beter beheer, behoud en ontwikkeling van de NV Suriname, waar wij allemaal aandeelhouders van zijn. Suriname moet weer een echte levendige democratie worden van en voor gewone mensen, en we moeten afscheid nemen van de huidige machthebbers, die politiek hebben gemaakt tot het behartigen van het eigen belang in groepsverband.

No, they couldn’t do the job! Help ons Suriname te redden!

Henry R. Ori