Alles in een importeconomie, waar er geen sprake is van een solide en gezonde productie gericht op export, valt en staat met het in voldoende mate voorhanden hebben van vreemde valuta. We kunnen tot in het oneindige blijven klagen over verhoogde prijzen van levensmiddelen, brandstof en wat dies meer zij, maar we moeten wel kijken naar de kern van het probleem en hoe het zo gekomen is, dat we thans zwaar verarmd zijn en met onze nationale munt, de SRD zitten, waarmede we steeds minder kunnen kopen. Heeft allemaal te maken met de ontwaarding van onze munt en dat komt, omdat de vorige regering, de dekking van onze nationale munt heeft stukgeslagen, door de monetaire reserves in de Centrale Bank van Suriname, op een misdadige wijze aan te spreken, waardoor de dekking van de SRD reeds in 2014, grotendeels was weggevallen en we devaluatie op devaluatie kregen en die depreciatie van onze munt is daarna  aanhoudend doorgegaan.

Iedereen klaagt en scheldt nu de huidige regering uit, omdat alles duurder wordt, maar de meesten schijnen te vergeten, of willen er niet aan herinnerd worden, dat de oorzaak van de huidige economische crisis moet worden gezocht bij het bewind van de NDP en onder leiding van een Hoefdraad, eerst op de Centrale Bank en vervolgens door zijn wanbeleid op Financiën. De regeringen Bouterse hebben de economie van Suriname – die er goed voorstond in 2010 – tot de grond afgebroken en daarbij werd zelfs het fundament zwaar aangetast. Dit volk moet niet vergeten, dat bij de machtsoverdracht van de regering Bouterse aan het kabinet Santokhi, men niet eens meer in staat was de ambtenaren in juli 2020 te betalen en dat de banken niet bereid meer waren, aan een Hoefdraad voor de zoveelste keer, een helpende hand toe te steken. De NDP heeft met haar desastreuze beleid, de Surinaamse economie totaal ontwricht en daar moet de regering Santokhi nu proberen verandering c.q. verbetering in te brengen. Afbreken gaat makkelijk, maar herstellen valt zeker niet mee en duurt vaak veel langer dan de afbraak. Suriname heeft een groot probleem en verdient door een haperende productie, gebrek aan kader, brain drain, corruptie, en gering vertrouwen in politici, zeker onvoldoende om snel uit dit diepe dal, waarin het beland is, te geraken. Velen hebben het gevoel dat Suriname in een vicieuze cirkel is beland en dat er veel meer inspanning en ander beleid voor nodig zal zijn om goede ontwikkeling tot stand te brengen. Wat we allemaal moeten gaan beseffen, is dat door saamhorigheid en harder werken, zonder elkaar voortdurend tegen te werken, er zeker een weg mogelijk is om welvaart en welzijn te bereiken, want dit land heeft voldoende mogelijkheden, als we de zaak goed en eerlijk aanpakken. Een van de voornaamste zaken die we ons moeten realiseren en zeker wijziging in moeten aanbrengen, is het niet langer bij de pakken blijven  neerzitten en harder gaan werken. We moeten gaan inzien, dat niemand ons zal komen helpen, als we niet bereid zijn de hand aan de ploeg te slaan. Waarom zijn ontwikkelingslanden in Zuidoost-Azië, wel vooruit gekomen en bezitten nu een enorm exportvolume? Niet door te luieren en wachten op buitenlandse hulp, maar door harder te gaan werken, produceren en exporteren. Alleen op een dergelijke manier zullen wij vooruitgang zien. En die lui van de NDP in vooral De Nationale Assemblee, moeten maar eens een keertje ophouden met de verwijtende vingers naar de huidige regering te wijzen, want zij hebben tussen 2010 en 2020 deze economische en financiële ontwrichting, veroorzaakt. Op hypocriete en schaamteloze wijze durven ze nog met verwijten te komen, terwijl ze de rotzooi  zelf in de hand hebben gewerkt.