Bushouders hebben het besluit genomen, de prijs van een busrit aan te passen, naar een tarief dat niet lager is dan SRD 4. Volgens hen komen zij niet uit met het huidige tarief en laat de overheidssubsidie te lang op zich wachten. Moeten wij daaruit concluderen, dat deze groep een tariefaanpassing en subsidie wenst? Dit terwijl de meeste werkers het moeten doen met een salaris dat sedert 2015 niet is aangepast. Keerpunt vraagt zich af, of het in een periode waarin de economische crisis onze nekslag is en waarin mensen brodeloos zijn geraakt, raadzaam is deze hoge tarieven door te drukken. Dat veel ouders momenteel werkloos zijn geraakt is een feit, en dat zij uiteindelijk weer de bus zullen moeten betalen, voor in veel gevallen twee kinderen of meer, is ook een feit. Misschien is het beter dat deze forse verhoging on hold wordt gezet tot er een gunstiger situatie ontstaat. Misschien dat de huidige minister van OWT&C, bewust ervoor heeft gekozen, niet met de bushouders te praten. Er is vermoedelijk ook geen geld om nog in te komen. Aan de andere kant snappen wij van Keerpunt, de bushouders ook. Alles is duur geworden en de prijzen van onderdelen natuurlijk ook. Het is ook een ramp om maanden achter subsidiegelden aan te zitten en wanneer je deze eenmaal ontvangt, zijn ze ook niet het volledige bedrag. Wat alles erger maakt, is dat de bushouders al langer dan twee maanden thuis zitten en dat niemand ze tegemoet komt. Foei toch, overheid! Misschien is het tijd, dat de bushouders met de nieuwe regering  om de tafel gaan zitten om te komen tot een definitieve regeling. Er moet wel een regeling getroffen worden voor de minderdraagkrachtigen in dit land.