We doen het samen, wordt er steeds door de regering gezegd op de persconferenties en wel door de directeur van het Directoraat Nationale Veiligheid, Danielle Veira. De vraag is of wij het daadwerkelijk echt samen doen? Inmiddels zijn ingezetenen van dit land al langer dan drie weken gestrand in Nederland en hebben tot nu toe geen flauw idee, wanneer zij überhaupt kunnen terugkeren naar Suriname. Behalve dat het risico met de dag groter wordt ook besmet te geraken met Covid-19, zijn de Surinamers aan hun lot overgelaten. Wij hebben gesproken met verschillende gestrande passagiers en wij vernamen van hen, dat zij al een aantal keren moesten registreren en herregistreren, maar tot op heden is het helemaal niet duidelijk, wanneer de Surinaamse regering besluit deze mensen terug te halen. Al langer dan drie weken is het team doende te coördineren en voorbereiden voor de terugkeer van deze mensen uit Nederland. Zou er niet al een riskmanagementplan aanwezig moeten zijn, om zulke situaties aan te kunnen? Het sprankje hoop dat deze mensen door gedane beloften nog hadden voor Pasen terug te zijn, is afgelopen maandag in de grond geboord. Veira heeft toen aangegeven, dat Suriname voorlopig stopt met het terughalen van haar ingezetenen. Hetgeen betekent, dat de gestrande Surinamers en ingezetenen het verder maar moeten bekijken hoe zij het in Nederland uithouden. Als reactie hierop, deden verschillende gestrande passagiers die in Nederland vertoeven hun beklag bij ons en naar onze mening is de situatie nu zeer uitzichtloos voor deze mensen. Een brief aan ons luidt als volgt: “Na mijn eerste mail op 20 maart voor hulpaanvraag en een aantal reminders te hebben gestuurd, werd ik op 27 maart gebeld door een zeer geïrriteerde mevrouw die mij verzocht, geen mailtjes meer te sturen. Ze legde me ook uit, dat ze het al moeilijk had met mailtjes van gestrande Surinamers. Na het gesprek kreeg ik nog op dezelfde dag een e-mail, waarin werd gemeld, te registreren voor hulpaanvraag. Deze aanvraag moest ik mailen naar het e-mailadres, waar ik mijn mailtjes eerder naartoe had gestuurd”, aldus een zeer geëmotioneerde meneer tegenover ons. Keerpunt is op de hoogte van de manier waarop de repatriatie vluchten worden uitgevoerd en weet dat de regering beslist, welke vluchten worden uitgevoerd. Dit had DNV directeur Veira ook al toegegeven, dat het de verantwoordelijkheid is van de regering en het team, de huidige situatie te beheersen en zo de repatrianten veilig te kunnen ontvangen. De vraag die veel repatrianten nu stellen, wiens verantwoordelijkheid het is om ze te beschermen in een land, waar het risico van besmetting vele malen groter is dan in eigen land. Naar wij vernemen, hebben de gestrande mensen al geruime tijd de indruk, dat er meer speelt achter de schermen dan er gezegd wordt. Volgens de repatrianten schlijnen de verantwoordelijke instanties die belast zijn met de coördinatie van hun terugkeer na vier weken nog steeds niet te weten, wat zij exact moeten doen om alle zaken gesmeerd te laten verlopen. Dit is inmiddels ook gebleken bij de onduidelijke communicatie die is ontstaan in het Zorghotel. Passagiers waren beloofd, dat zij in thuisquarantaine mochten, indien hun omgeving goedgekeurd was door het BOG. Nadat er werd meegedeeld, dat het BOG de “thuisquarantaines had goedgekeurd, hadden passagiers hun koffers al gepakt en zich verplaatst naar de hall van het Zorghotel, waarbij er werd meegedeeld, dat zij moesten wachten op een bus. Deze zaak liep naar wij vernemen totaal uit de hand, toen er werd gezegd door het DNV dat “thuisquarantaine” was stopgezet en alleen nog de optie van “overheidsquarantaine” bestond. Dit is volgens ons dan ook weer een sprankelend voorbeeld, dat de instanties langs elkaar werken en niet op een goed niveau met elkaar communiceren.

Om terug te komen op de gestrande passagiers, blijft het Covid-19 managementteam stellen, dat er momenteel nog het probleem van onvoldoende overheidsquarantaine bestaat. Keerpunt vraagt zich echter af, waarom de overheid de repatrianten niet alvast in “quarantaine” plaatst in het buitenland? Naar wij vernemen heeft de regering gezorgd voor opvang in hotels voor deze gestrande passagiers. Is het dan geen goed idee om ze dan nu reeds te isoleren van de buitenwereld in afwachting van hun vlucht naar Suriname? Dit is volgens ons een betere aanpak, als de passagiers daarenboven ook nog worden getest, alvorens zij aan boord gaan van het vliegtuig. Wij nemen aan, dat de overheid dan ook tijd wint en kosten kan besparen in de periode dat de passagiers in het buitenland vertoeven. Het is jammer dat we in deze crisis, op allerlei manieren belazerd worden. Op dit moment verkeert de hele wereld in een Covid-19 coronavirus pandemie, maar als ongeveer 1000 Surinamers zich bevinden in een gebied waar het risico op besmetting aanmerkelijk groter is, dan in eigen land, dan lijkt het logischer om deze mensen weg te halen uit het gebied waar het gevaar groter is. Helaas kunnen wij als medium alleen maar bepleiten dat deze groep spoedig kan terugkeren.