Nog maar 13 maanden te gaan en de kiesgerechtigde Surinamer krijgt dan de gelegenheid zijn of haar stem bij de algemene, vrije en geheime verkiezingen uit te brengen. Het electoraat krijgt dan de kans te bepalen wie tussen 2020 en 2025 dit land zal mogen besturen. Politieke en bestuurlijke macht behouden en of verkrijgen, is waar het per slot van rekening allemaal om gaat. En natuurlijk in het bijzonder gaat het bij veel politici om persoonlijke en of groepsbelangen en jammer genoeg ook om de zelfverrijking ten koste van de gemeenschap en de natuurlijke hulpbronnen van Suriname. Slechts weinigen betreden de Surinaamse politieke arena om zuiver het belang van dit land en volk te dienen zonder daar echt veel eigen voordeel aan over te houden. In de afgelopen bijna negen jaar hebben we met lede ogen moeten aanschouwen, hoe men binnen de kabinetten van Bouterse op schandelijke wijze aan zelfbevoordeling is overgegaan en dat men op schaamteloze wijze zichzelf heeft weten te verrijken. Maar natuurlijk komt aan alles een eind en bestaat de mogelijkheid dat bij de komende verkiezingen, het volk beslist voor verandering en de huidige machthebbers falikant afwijst. En juist omdat de voormannen uit de NDP-regering van Bouterse daar terdege rekening mee houden, probeert men zich nog voor de volksraadpleging zo goed als mogelijk met de nog ter beschikking zijnde middelen en mogelijkheden goed in te dekken. Dat betekent dat men in ijltempo onroerend goed tracht te bemachtigen, grondhuurpercelen op naam te krijgen en in veel gevallen objecten neer te zetten die bij een eventueel verlies van de verkiezingen, toch nog voldoende geld zullen opbrengen waardoor het riante leven kan worden voortgezet. Kapitale kantoorpanden kopen en bouwen en daarna voor abominabele bedragen verhuren, restaurants in ijltempo in het uitgaanscentrum bouwen, handelszaken volstouwen met goederen, bekostigd met dubieus verkregen middelen, hoort allemaal bij het indekken en de schaapjes snel op het droge krijgen. Maar natuurlijk zijn er lieden die niet zo dicht bij het paarse vuur zitten en niet in de kou willen blijven staan. Ook die lieden willen niet tussen wal en schip vallen en trachten in alle stilte stichtingen en N.V.’s op te zetten om binnen deze rechtspersonen en nog te arrangeren concessies, de zoveelste plunderaars van onze natuurlijke hulpbronnen te worden. Voor de bewezen trouwe diensten is het toch op zijn minst verwachtbaar, dat de concessies worden toegewezen. Robert kreeg toch na de periode van de regering Bouterse I, een enorme houtconcessie in het Patamacca gebied en hoeft zich dus niet langer meer bezig te houden met het kopiëren van bescheiden. En zo wil een tweetal uit het kabinet Bouterse II dat de zaak trouw is gebleven, toch nog een graantje meepikken. En als we kijken naar de N.V.’s en stichtingen, is het voor het tweetal zeker de bedoeling in de hout- en goudsector actief te worden. Een van hen heeft door zijn werkzaamheden en regelmatig geuite aperte leugens, toch een goed beeld verkregen van hoe het reilt en zeilt binnen de goudsector en weet zo langzamerhand alles over skalians en wier belangen daar gelden. Nog een skalian erbij kan vermoedelijk, volgens deze oprichter van N.V.’s en stichtingen, geen kwaad. Suriname heeft dan wel een Minamata-verdrag getekend en in De Nationale Assemblee geratificeerd, maar aan committering aan dit verdrag denken we nog lang niet en zeker dit tweetal ook niet. We blijven daarbij naar hartenlust met kwik strooien en flora en fauna vernietigen en de binnenlandbewoners vergiftigen. Maar dat deert deze lui niet in het minst, want ook na 2020 moeten ze in alle gerieflijkheid kunnen blijven existeren.