Het valt te betreuren dat er medische specialisten in ons land zijn die zich gedragen als halve goden. Natuurlijk de goede niet te na gesproken. In Keerpunt hebben wij meerdere malen hiervoor de aandacht gevraagd. De Vereniging van Medici, de overheid, maar ook de specialisten zelf, moeten ervoor zorgen dat specialisten zich anders gaan gedragen. In het bijzonder in overheidsziekenhuizen is dit het geval. Voor de familie van de patiënten is het bijna onmogelijk de specialist te spreken om na te gaan wat er mis is met hun geliefde. Op sociale media is er ook meerdere malen geklaagd over het gedrag van bepaalde specialisten. Wij begrijpen het dat sommige specialisten het enorm druk hebben. Desondanks is het de plicht en verantwoordelijkheid van de specialist om de familie te woord te staan indien zij dat wensen en ook in gevallen waarin zij niet weten welke wegen te bewandelen. In het AZP meldde zich onlangs een patiënt via de Spoed Eisende Hulp die last had van braken, pijn en een schommelende bloeddruk, maar er werd geen contact opgenomen met de familie. Het kan ook niet zo zijn dat de familie op de poli van de specialist verneemt, dat erover de patiënt nog niets gezegd kan worden, terwijl die na twee dagen Intensive Care overgeplaatst is naar de afdeling BRMO. Waarvoor worden er dan medicamenten toegediend? Wat is dan de diagnose? Waarom ligt de patiënt op de BRMO? Dat zijn vragen die alleen de specialist kan beantwoorden. Het wordt hoog tijd dat specialisten zichzelf in de spiegel kijken en aan zelfreflectie doen. Specialisten kunnen met hun mensenlevens redden, maar in een samenleving zijn er ook andere mensen nodig. Als mensen hebben wij elkaar nodig. Van vuilnisman tot medisch specialist. Stelt u zich eens voor dat er geen vuilnismannen en schoonmaaksters waren.