Is zich momenteel in Suriname  een situatie aan het ontwikkelen, waarbij er gesproken kan worden van een kruitvat waarbij er zelfs sprake zou kunnen zijn van een reeds ontbrande lont? De onvrede binnen de samenleving op elk vlak en in vrijwel elke sector, doet zich op een verontrustende wijze gevoelen.  Vrijwel dagelijks verschijnen er berichten in de media waarbij personen om correctie van het maandelijkse inkomen vragen. En dan gaat het bij deze verlangens c.q. eisen, niet slechts om mensen die tot de laagste inkomensgroepen behoren, maar ook om derden die niet langer prestaties willen leveren voor of bij instanties die van overheidssubsidies afhankelijk zijn.  Binnen de publieke en private sector wenst men een beter bestaan en vraagt men naar meer geld.  De overheid die de grootste werkgever in dit land is, weet nu reeds dat ze er niet onderuit komt haar werkers een beter maandelijks inkomen toe te kennen. Maar de percentages die nu reeds voor de regering Bouterse op tafel zijn gelegd, zullen met geen mogelijkheid gehonoreerd kunnen worden, omdat de overheid simpelweg de inkomsten daarvoor niet heeft.  Het zal dan ook heel wat voeten in de aarde moeten hebben om deze enorme groep ambtenaren, rustig te houden. Het bestuur van de ambtenarenbond CLO bevindt zich momenteel in een zeer moeilijk parket, want zij zal een door de overheid aangeboden loontoeslag voor ambtenaren moeten verkopen aan de leden. En daar juist schuilt het gevaar, omdat ook ambtenaren de laatste jaren door de devaluatie van de SRD ten opzichte van harde buitenlandse valuta zo zwaar verarmd zijn, dat ze niet snel tevreden zullen zijn met percentages die de overheid zal willen presenteren.  Dit jaar en 2019 beloven dan ook zeer woelige te worden. De overheid heeft nu reeds onvoldoende financiële ruimte om het overheidsapparaat op een verantwoorde wijze draaiende te houden, laat staan als de uitgavenposten van de overheid nog verder onder druk komen te staan door zwaardere looneisen. Het is dan ook helemaal niet duidelijk wat voor oplossing de regering Bouterse zal hebben voor de nieuwe looneisen van haar werknemers. Ook zal ze rekening moeten blijven houden met verhoogde uitgaven aan subsidies die ze nu reeds zeer slecht, te laat, of helemaal niet betaalt.  De zaak zit behoorlijk vast en slechts weinigen schijnen nog genoegen te nemen met salarissen die door de devaluatie en inflatie  achterhaald zijn en de koopkracht zwaar hebben gereduceerd. De overheid kan dan wel staan zwaaien met een correctie op het minimumuurloon, maar heeft daarbij nauwelijks of helemaal geen rekening gehouden met bedrijven die het voorgestelde minimumuurloon helemaal niet op kunnen brengen. Doorvoeren van dit nieuwe uurloon zal dan binnen bepaalde bedrijven zeker tot afvloeiingen en verhoogde werkloosheid leiden.  De regering brengt met deze maatregel vele bedrijven die nog net het hoofd boven water kunnen houden, in grote problemen.  Ze mag daarbij niet denken de dans te kunnen ontspringen, want ook haar werknemers willen een beter bestaan en eisen meer geld.  Het hoeft geen betoog dat de spanningen op het arbeidsfront, drastisch aan het toenemen zijn. Ook bij de gewapende machten stijgt de onvrede, zoals we al eerder in deze krant schreven. Ook daar wenst men niet onder de huidige arbeidsvoorwaarden door te werken.  Als de regering Bouterse niet in staat blijkt goede en werkbare afspraken te maken met haar eigen werknemers, staat arbeidsonrust voor de deur en die kan overwaaien naar andere sectoren van de maatschappij, want overal heerst thans onvrede. De regering mag niet uit pure zelf ingenomenheid en misschien zelfs arrogantie, denken dat het allemaal wel mee zal vallen. De wrevel binnen de samenleving neemt met de dag toe en er hoeft  nu maar iets totaal aanstootgevends te gebeuren en de zaak loopt totaal uit de hand. En als de sneeuwbal eenmaal rolt, is er geen houden meer aan.  Hopelijk ziet men dat op het Kabinet van de President en in  het ministerie van Financiën heel goed in.