Suriname heeft het Minamataverdrag en het Parijs-Akkoord ondertekend en vervolgens in ons wetgevend orgaan, De Nationale Assemblee, geratificeerd. Allemaal mooi en waar, maar nu komt het erop aan het Minamataverdrag en het Akkoord van Parijs na te leven. Om die twee overeenkomsten na te leven, zullen we toch wel instituten in het leven moeten roepen om controle op de naleving uit te voeren. Maar hebben wel al de eerste schreden gezet om ons te houden aan hetgeen in Japan en Frankrijk met een groot aantal verdragspartners is afgesproken? Nou, op deze vraag kan gelijk geantwoord worden. We ondertekenen en ratificeren wel deze verdragen, maar gaan gewoon ononderbroken door met het op grote schaal gebruikmaken van kwik bij de goudwinning en we voeren juist de houtkap die aan het omslaan is in kaalkap, op een afzichtelijke wijze op. We zijn doelbewust en zuiver uit winstbejag doende grote schade toe te brengen aan ons milieu en we hebben daarbij een regering die geen ‘poot’ uitsteekt om deze ecologische vernietiging een halt toe te roepen. Op de afgedrukte foto’s afkomstig van de organisatie ‘Save Suriname’, is goed te zien hoe zwaar men bijvoorbeeld de Brownsberg nabij de Ireneval bij de goudwinning in Brokopondo, aan het vernietigen is. We zijn niet meer dan hypocriet als we ons zogenaamd aan internationale verdragen houden en die niet naleven. Maar wat hadden we eigenlijk verwacht van een regering die alleen de belangen van asociale zakkenvullers behartigt?