GEEN EN OF MEESTAL DEELBETALINGEN

Veel personen en instanties die al maanden, zo niet al jaren, aanzienlijke bedragen van de regering Bouterse moeten ontvangen en  die maar niet op hun bankrekening kunnen waarnemen, zijn het wachten moe. Degenen die het uiterste pressiemiddel tegenover deze wan betalende overheid kunnen inzetten, maken er momenteel steeds vaker en noodgedwongen gebruik van. Dit pressiemiddel is de werkneerlegging, die dan in de meeste gevallen leidt tot een deelbetaling van de enorm opgelopen staatsschuld. De personen en instanties gaan dan uit verantwoordelijkheid ten opzichte van de gehele samenleving, over tot hervatting van de werkzaamheden, hetzij onder enorm protest.  Het is duidelijk dat de overheid het bestuur van dit land nog maar nauwelijks in handen heeft en bezig is met een zuiver ad hoc beleid, dat ze tijdens de zogeheten revolutie en de regering Wijdenbosch ook al voerde om de eindstreep namelijk de algemene verkiezingen, te kunnen halen. Om te illustreren dat deze overheid slechts met brandjes blussen doende is, halen wij  het niet tijdig betalen van instanties die al jaren belast zijn met het bereiden van voeding voor personen die in detentie verkeren aan.

Deze instanties hebben recentelijk gedreigd de levering van voeding aan gedetineerden en arrestanten in cellenhuizen te stoppen, als de overheid binnen een door hen gestelde termijn de betaling van achterstallige gelden, niet zou voldoen. De overheid kwam wederom over de brug met een deelbetaling, om zo te voorkomen, dat de voeding niet meer zou worden geleverd.  En zo rammelt het nu overal waar de overheid haar financiële verplichtingen op maandbasis niet of niet tijdig nakomt. Binnen de gezondheidszorg is er thans ook gebrek aan van alles, vooral in de ziekenhuizen en bij bepaalde apotheken. Zo is het geen geheim dat operatief ingrijpen bij bepaalde ziekeninstellingen alleen in acute gevallen kan plaatsvinden, omdat er zeer onvoldoende materialen in de operatiekamer voorhanden zijn. De overhead betaalt ook de ziekenhuizen zeer onregelmatig. Tot op heden is er voor zover ons bekend, geen oplossing gevonden voor het probleem met betrekking tot de dienstverlening bij de radiologische klinieken. Deze overheid schuift de vraagstukken maar voor zich uit, met de bedoeling alsmaar tijd te winnen en zo breng je absoluut geen oplossingen voor heikele vraagstukken. Minstens één verzekeringsmaatschappij heeft al gedreigd de zorgverzekeringen over boord te zetten als de overheid niet binnen drie maanden overgaat tot het goedkeuren van een verhoging van de premie voor de basiszorgverzekering. De maatschappij lijdt namelijk enorme verliezen door voort te gaan met de huidige door de overheid vastgestelde en goedgekeurde tarieven, die allang achterhaald zijn.

Uit alles blijkt, dat deze overheid door groot geldgebrek niet langer in staat is dit land naar behoren te besturen. Er wordt dan wel een begroting goedgekeurd en ministeries zouden gevoeglijk na de goedkeuring in De Nationale Assemblee ervan uit moeten kunnen gaan, dat er geld door Financiën vrijgemaakt zal worden. In de praktijk komt daar weinig of niets van terecht, omdat mooie cijfers nog niet betekenen, dat daar werkelijk geld tegenover staat en beschikbaar zal worden gesteld door meneer Hoefdraad. Ook de ministeries krijgen na veel aandringen wat overmakingen, maar die zijn veelal ruim onvoldoende om op een normale en verantwoordelijke wijze te kunnen functioneren.

Geen wonder dat bijvoorbeeld binnen het onderwijs , de volksgezondheid en het openbaar vervoer,  de zaak met de dag verslechtert. De overheid blijft zich ondertussen rijk rekenen op de inkomsten uit de goud- en aardoliesector die, zoals een ieder weet, afhankelijk zijn van de wereldmarktprijzen die enige tijd stabiel kunnen  blijven, zelfs stijgen, maar ook opeens kunnen kelderen. Vele landen die goud en aardolie exporteren, hebben zwaar nadeel ondervonden van een ineens dalende prijs voor goud en of aardolie. We denken daarbij vooral aan Venezuela.  Waar de regering Bouterse tot nog toe maar nauwelijks oor voor heeft, is het opvoeren van de productie en dan vooral die gestoeld is op export. Zolang we die productie niet ter hand kunnen of willen nemen, zullen we op dezelfde voet blijven voortmodderen en zeker meer achteruitgang ondervinden.

More
articles