Nog net niet, maar we zijn wel hard op weg een failed state te worden. Tot deze conclusie komt Krishna Mathoera, vooraanstaand lid van de VHP, DNA-lid en voormalig commissaris van Politie. Mathoera poneerde deze stelling op een bijeenkomst van de KennisKring en staafde haar met verschillende voorbeelden. Volgens het rap van de tong zijnde assembleelid, doen zich tal van negatieve ontwikkelingen in de Republiek Suriname voor die genoeg aanleiding geven te stellen, dat als we op dezelfde voet doorgaan, ons land zeker wel als failed state zal kunnen worden aangemerkt. We zijn volgens Mathoera al geruime tijd niet meer in staat grote delen van ons grondgebied en de regeermacht goed te beheersen en de burgers van ons land veiligheid te bieden. Ook weten wij al heel lang dat de internationale rechtsorde niet wordt gehandhaafd en is er daarenboven geen sprake meer van economische groei en waarborging van sociale zekerheden. Bovendien kunnen wij op den duur een gevaar gaan vormen voor andere landen, doordat wij als doorvoerland van drugs fungeren en internationale drugsbendes de gelegenheid bieden, hier vrijelijk te kunnen opereren. Naar zeggen van Mathoera, is het van belang te kijken naar aspecten als voedselzekerheid, de toegang tot nutsvoorzieningen, het particulier initiatief, de infrastructuur en andere sociale indicatoren. Het assembleelid is er dan ook van overtuigd, dat de achteruitgang in dit land al enige tijd is ingezet en gestadig voortgang vindt. Dat de regering Bouterse de controle in het achterland al geruime tijd kwijt is en het daar een ‘wild west’ is, behoeft geen betoog. In bepaalde gevallen gedoogt ze zelfs de chaos, omdat er partijleden en sympathisanten zijn die daar groot voordeel bij hebben en controle van de overheid en het uitoefenen van haar gezag behoorlijk belemmerend zou werken op activiteiten, die eigenlijk het daglicht schuwen. Onoverzichtelijkheid bij tal van activiteiten in het achterland wordt daarom ook bewust in stand gehouden. We denken daarbij aan de kaalkap en de daarmede gepaard gaande houtroof ten bate van exporteurs die een kongsie hebben gesloten met buitenlandse en veelal Chinese afnemers. Voor wat betreft de veiligheid in hoofdstad en daarbuiten, is het gewoon bar slecht gesteld. Veiligheidstroepen hebben in de afgelopen ruim 7 jaar met lede ogen moeten toezien hoe hun voorzieningen werden beknot, waarbij het niet uitgesloten is dat de beknotting niet onopzettelijk heeft plaatsgevonden. Ook de marginalisering van de budgetten voor leger en politie op de begrotingen, geven aan dat er geen grote prioriteit wordt gegeven aan ons aller veiligheid. Dat aan de economische groei een halt is toegeroepen door het verkwistende wanbeleid van dit kabinet, is alom bekend. Het is dan ook niet vreemd, dat de sociale zekerheden grotendeels zijn weggevallen. Wanneer een economie door ernstig afgenomen export inkomsten ineenzakt en afhankelijk wordt van middelen uit de informele sector, dan is het gevolg dat een regering de activiteiten van criminelen gaat gedogen en in het ergste geval zelfs medewerking verleent aan hun activiteiten. Er bestaan dan ook ernstige vermoedens dat een groot deel van onze deviezeninkomsten en daaruit voortvloeiende uitgaven, lokaal en extern gefinancierd worden met het kapitaal uit de informele sector. Wanneer een overheid niet bij machte is hier het hoofd aan te bieden en zelfs ertoe overgaat daar deelgenoot van te worden, dan is de weg geplaveid richting de meergenoemde failed state, omdat de staat op overtuigende wijze en bewust heeft gefaald. De aanhoudende vondsten van grote partijen drugs binnen ons grondgebied, zijn het bewijs dat we hier criminelen huisvesten die ons land hebben ingericht als drugs doorvoerland en ons met hun activiteiten zo langzamerhand in groot gevaar brengen. Het assembleelid Mathoera is er vermoedelijk al enige tijd van overtuigd geraakt, dat we hard op weg zijn een failed state te worden onder het funeste beleid van de regering Bouterse, maar heeft er nog net niet en met zoveel woorden over gesproken dat we met de voortzetting van dit beleid, dat tot grote chaos kan leiden, de nationale soevereiniteit van dit land, in groot gevaar brengen. Als we ons niet als een fatsoenlijke democratische rechtsstaat gaan gedragen, maar buiten de maat van de internationale rechtsorde willen blijven lopen, dan zullen we het uiteindelijk wel merken. Er zijn internationaal voorbeelden te over van landen die buiten de pas van de internationale rechtsorde dachten te kunnen lopen, en waartegen verstrekkende maatregelen warden genomen.