Het ministerie van Volksgezondheid zal binnenkort een huisartsenregeling implementeren waarbij enkele huisartsenposten 1×24 uur zullen draaien. Voor het welslagen van deze regeling, kan niet over een nacht ijs worden gegaan. De huisarts Wim bakker vindt de regeling een goed idee, maar zegt dat er ook op veel andere zaken gelet moet worden. Zo speelt het financiële aspect ook een rol, voorts zal er gewerkt moeten worden aan de capaciteitsverbetering van de poli’s.

Bakker zegt dat er destijds ook een soortgelijke regeling was bij de Regionale Gezondheidsdienst (RGD), maar deze heeft nooit goed gewerkt. In de praktijk bleek dat bij sommige spoedgevallen, personen die om middernacht aanklopten, toch verwezen werden naar de Spoed Eisende Hulp (SEH).

Volgens Dew Sharman, VHP-parlementariër tevens huisarts, is communicatie het meest belangrijkste aspect bij het installeren van de huisartsenposten.

Volgens minister Patrick Pengel van Volksgezondheid, zal de toeloop naar de Spoed Eisende Hulp (SEH) van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) met deze huisartsenposten met minimaal 60 procent worden verminderd.

Pengel deelde mede dat er samengewerkt zal worden met de RGD, het Staatsziekenfonds (SZF) en enkele particuliere huisartsen. Huisartsen zullen beschikbaar moeten zijn om diensten te kunnen draaien in een wisselend rooster. Volgens de minister zullen de lange wachttijden bij de SEH bij het Academische Ziekenhuis Paramaribo tot het verleden gaan behoren, dankzij de 1×24 uur huisartsenpost. Ernstige gevallen zullen nog wel bij de SEH worden opgevangen.

Hoewel Sharman het idee toejuicht, zegt hij dat de regering samen met de verschillende actoren een beschikbaarheidsstructuur moet vaststellen. De meeste artsen zijn na 19.00u of 20.00u niet meer beschikbaar. Sharman is van mening dat er gewerkt moet worden aan de beschikbaarheid van huisartsen. Voorts moeten er goede afspraken gemaakt worden met de diverse actoren binnen de sector. Ook moet men weten hoeveel patiënten de centra bezoeken, welke artsen daar werkzaam zijn, wat de kosten zijn en hoe de toeloop van patiënten naar deze centra is.

Volgens Pengel zal de gemeenschap hierover nader geïnformeerd worden via promo filmpjes. Sharman vindt deze communicatie noodzakelijk, omdat veel mensen denken dat artsen van alle disciplines bij het AZP aanwezig zijn, met als gevolg dat ze eerder voor de SEH kiezen dan voor een huisarts.

Echter moet de overheid een manier vinden om de toestroom naar de SEH met niet acute gevallen, te ontmoedigen. Volgens Sharman kan dit door bijvoorbeeld hogere drempelkosten te hanteren voor burgers, bijvoorbeeld een lichte hoofdpijn, de SEH bezoeken. Sharman is positief over de huisartsenposten. “Het is een stukje cultuuromslag. De communicatie is in elke fase belangrijk en op lange termijn zal de samenleving het wel beseffen.” Sharman is verder van mening dat evaluatie nodig is om te voorkomen dat de overheid in financiële problemen komt vanwege de hoge kosten. “Als er is geïnvesteerd in een huisartspost en de toeloop van patiënten is marginaal, moeten de artsen toch betaald worden. Op den duur zit de overheid met hele hoge kosten, terwijl er niet optimaal gebruik wordt gemaakt van de dienst”, zegt Sharman.

-door Kimberley Fräser en Priscilla Kia-