Er zijn maar heel weinig mensen die er openlijk over wensen te praten, maar toch zullen we er een keer bij moeten stilstaan en dit heeft betrekking op de steeds slechtere naam die wij in het buitenland aan het krijgen zijn en die zeer verstrekkende consequenties kan hebben op onze economie en de hier geldende leefomstandigheden. In het afgelopen jaar hebben instanties belast met de opsporing, successen geboekt tegenover de grensoverschrijdende criminaliteit. Er werden zowel in ons land duizenden kilo’s cocaine die voor export gereed waren gelegd en ook reusachtige partijen drugs die reeds op de plaats van bestemming waren gearriveerd, ontdekt en in beslag genomen. In het buitenland en in ons land werden er aanhoudingen verricht. Bij deze enorme vangsten werd overduidelijk, dat Suriname een heel belangrijke schakel vormt in de handel in de verdovende middelen en dat er lieden in ons land zijn die zich daarmede bezighouden. Ook werd ontdekt dat er mensen vanuit aangrenzende landen nauw betrokken zijn bij deze misdadige handel. De publicaties over deze misdadige activiteiten hebben gemaakt dat men ons bij vooral buitenlandse anti-drugsorganisaties thans veel scherper in de gaten houdt . We mogen gevoeglijk aannemen, dat men ook extern van mening is dat men bij onze autoriteiten niet de kracht heeft om tegen deze grensoverschrijdende criminaliteit effectief en efficiënt op te treden. Ook leeft de indruk in het buitenland dat bepaalde invloedrijken in dit land deze activiteiten gedogen, omdat onze economie het thans voor een groot deel van de informele sector moet hebben om zo te voorkomen dat we niet helemaal de Venezolaanse weg opgaan. Maar zodra men in het buitenland ervan overtuigd geraakt, dat het hier een drugshol is en dat de autoriteiten niet langer opgewassen zijn tegen deze vorm van misdaad en dat witwaspraktijken hier ongestoord kunnen plaatsvinden en dat de bedrijven die zich daar uitstekend voor lenen als paddestoelen uit de grond komen, dan beland je ongewild in de categorie van high risk countries, waar de grote wereld en vooral de grote financiële instanties geen zaken meer mee willen doen. En juist daar schuilt voor ons land en de bevolking het grote gevaar. Het is namelijk een gegeven en onvermijdelijk, dat de geboekte winsten afkomstig uit de informele sector, hun weg op de een of andere manier weer moeten vinden naar het officiële financiële circuit en daar zijn de witwassers voor nodig. Buitenlandse financiële instanties zijn erg op hun hoede voor landen waarvan het bekend is dat ze over grote hoeveelheden aan crimineel verkregen middelen beschikken en met die landen wil men steeds minder of helemaal geen zaken meer mee doen. Vooral banken uit het rijke westen houden deze zaken goed in de gaten en weten exact voor welke landen er opgepast dient te worden. Vooral Amerikaanse banken weren momenteel steeds vaker uit zelfbehoud en het beschermen van hun eigen goede naam , landen en klanten woonachtig in high risk countries. Suriname is daarop geen uitzondering en het is ons bekend dat totaal bonafide ondernemingen al enige tijd problemen ondervinden bij de samenwerking met buitenlandse financiële instellingen. Overmakingen gaan moeizaam en men is bepaald niet happig om geld te accepteren, al is er sprake van een zakenrelatie die decennia oud is. Komt allemaal door het tanende vertrouwen dat men in het buitenland ten opzichte van ons land heeft. Niemand wenst namelijk geassocieerd te worden met oneigenlijke praktijken uit een land dat steeds verder in aanzicht afglijdt en waarbij er een overheid is die vooral in het westen als zeer bedenkelijk wordt gezien.