Het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP), is het meest druk bezochte ziekenhuis in Suriname. Dit, omdat alle specialisten in dit ziekenhuis aanwezig zijn. Hierdoor is er dagelijks ook een aantal opnames. Bij de hoofdingang van het AZP moeten personen die moeten worden opgenomen, zich op een bepaald tijd aanmelden bij de afdeling Opname van het AZP. Heel veel mensen zijn bekend met de procedures van het AZP. Echter moeten de patiënten meestal een tijdje wachten voordat zij kunnen worden opgenomen.
De wachtruimte van de afdeling Opname is een ruimte met een paar ventilatoren aan het plafond die onder de roest zitten. Patiënten dienen in deze ruimte minimaal een half uur te wachten, ook als ze al ruim van tevoren een afspraak hebben. Mensen die al ziek zijn en worden opgenomen voor behandeling moeten in een snikhete ruimte (grote droge tijd) wachten totdat zij worden opgeroepen.
De medewerkers van de afdeling Opname, zitten wel in een airco gekoelde ruimte. Op de zondagen verandert de opname van het AZP ook nog in een kinderopvang, waar kinderen van medewerkers spelen en rennen. Wij kunnen ons niet voorstellen dat de directie van het AZP haar patiënten in zo een ruimte laat wachten, dit is wel een schrijnende tegenstelling met het verblijf van de medewerkers.
De directie moet niet vergeten dat het de zorgvragers zijn die geld in het laatje brengen en dus verdienen zij wel enige service. Een ander minpunt is dat de patiënten zelf naar de afdeling moeten gaan waar zij worden opgenomen.
Niemand van de afdeling noch van de opname, begeleidt een zorgvrager naar zijn of haar afdeling. Ook de servicemedewerkers van het AZP zijn niet te zien. Die hebben meer zin om bij de poortwachter te zitten dan patiënten te begeleiden naar hun afdeling.
Te veel ligdagen
Sinds jaar en dag wordt er in onze samenleving gesproken over specialisten die hun patiënten veel langer in het ziekenhuis houden dan nodig is. Dit gebeurt vermoedelijk om meer financiën voor zowel het ziekenhuis als voor de specialist te genereren. Ondanks de geruchten en misschien ook de klachten die nooit openbaar worden gemaakt, heeft de regering tot nog toe geen onderzoek ingesteld in deze zaak. Het kan niet zo zijn dat specialisten ten koste van de verzekeringsmaatschappijen extra geld verdienen, terwijl de verzekeringsmaatschappijen het zelf ook al moeilijk hebben.
Dit zal alleen maar leiden tot meer kosten voor de burgers, omdat de premies van de medische verzekeringen dan verhoogd zullen worden. De minister van Volksgezondheid, Patrick Pengel, heeft zelf aangegeven, dat sommige specialisten maandelijks forse bedragen toucheren.
Voor de normale burger is het moeilijk om te zeggen dat het ziekenhuisverblijf wordt gerekt, omdat een burger nu eenmaal geen specialist is. Daarom moet er vanuit de overheid een controlemechanisme in het leven worden geroepen zodat artsen en specialisten geen misbruik maken van hun bevoegdheden. Al bijkans drie jaar wordt er gesproken over de situatie in de gezondheidssector. Meer nog, alle zes ziekenhuizen staan op de rand van faillissement.
Toch is er tot nog toe geen structurele oplossing gepresenteerd door de regering, dan alleen maar de directies van de ziekenhuizen op te roepen om te bezuinigen.
Wij moeten ook niet vergeten dat het door deze zelfde regering komt, dat wij vandaag de dag niet kunnen praten van een optimale dienstverlening binnen de gezondheidszorg. Elke keer dat deze regering aan de macht is, zorgt zij ervoor dat ons onderwijs, de gezondheidszorg en de economie, de grond in worden geboord.
Onderdanig
Dat erover verpleegsters en verplegers in ziekenhuizen zo nu en dan geklaagd wordt, weet een ieder. Dat niet alle zusters en broeders patiënten goed behandelen, is niet nieuws in onze samenleving. Maar hebben wij er weleens bij stilgestaan en ons zelf afgevraagd hoe het komt dat patiënten zo behandeld worden? Het komt omdat de doorsnee Surinamer zich al bij het loket van een afdeling van een ziekenhuis onderdanig opstelt, waardoor het door de jaren heen normaal is geworden dat de medewerkers binnen de gezondheidssector het voor het zeggen hebben.
Al bij de opname worden de medewerkers veelal nederig aangekeken en aangesproken met ‘zuster’ of ‘broeder’, terwijl zij geen verpleegkundige opleiding hebben, dus geen zuster of broeder zijn. De medewerkers zelf corrigeren de zorgvragers ook niet, maar vinden het integendeel juist een enorme waardering. Patiënten moeten niet vergeten dat zij de gezondheidszorg financieren, dus ook meebetalen aan de salarissen van het personeel. Zij moeten de zorg waarop zij recht hebben, opeisen. De ziekenhuizen hebben patiënten nodig om te kunnen draaien, net als de artsen en specialisten. In beide gevallen speelt de patiënt een belangrijke rol. De patiënt is niet weg te denken uit de gezondheidssector.
Echter dringt dit nog niet door tot een aantal artsen, specialisten en ziekenhuizen.
Zij denken nog steeds dat de patiënt wel achter hun aanrent. Patiënten moeten niet bang zijn om zorgverleners aan te spreken en op het matje te roepen.
Een patiënt heeft recht op een goede service in het ziekenhuis, bij de arts of specialist. Of een patiënt derde, tweede of eerste klasse ligt, moet ook geen verschil uitmaken.
Integendeel zouden patiënten van de derde klasse een veel betere service moeten krijgen, omdat een groot deel van onze bevolking een derde klasse verzekering heeft.
‘Parkeerwachters’
Het probleem van de mensen, veelal junks, die zichzelf tot zogenaamde parkeerwachters hebben gemaakt bij plaatsen zoals het Academisch Ziekenhuis Paramaribo en de Hermitage Mall, wordt met de dag alleen maar groter en vormt zelfs een gevaar voor bestuurders. De parkeerwachters die vaak genoeg drugsgebruikers zijn, houden de parkeerplaatsen al vroeg bezet om bestuurders te voorzien van een parkeerplaats tegen een vergoeding.
Met of zonder toestemming wordt de bestuurder begeleid bij het parkeren. Indien de bestuurder niet wil betalen, wordt hij uitgescholden, soms wordt er ook nog hard geslagen op het voertuig. Het gaat om parkeerterreinen die behoren tot de overheid en die geoccupeerd zijn door een kleine groep die denkt dat zij de eigenaar is van het terrein. Ook deze groep gaat mee met de devaluatie en inflatie van ons land en eist nu het minimale bedrag van SRD 5. Voorheen nam zij genoegen met wat muntjes. Ze is in staat om alles te doen als mensen weigeren te betalen. Ook al hebben mensen zonder hun begeleiding geparkeerd, bij vertrek staan zij al klaar om te ontvangen, want zogenaamd hebben zij op het voertuig gelet. De overheid staat toe dat deze terreinen worden overgenomen door een klein groepje dat een last vormt voor de burgers.
De politie die daar dagelijks langs rijdt, pakt de ‘parkeerwachters’ ook niet aan, maar kijkt rustig toe hoe andere burgers gedupeerd worden. De politie dient hard op te treden tegen deze junks, omdat zij niet alleen een gevaar vormen voor mensen, maar ook voor het openbaar verkeer.
Zij schromen er niet voor om plotseling midden op de weg te gaan staan en het verkeer op te houden om auto’s uit te laten rijden.
De politie moet ingrijpen voordat er zich ongelukken voordoen. De parkeerterreinen zijn voor bezoekers gemaakt en niet voor zogenaamde ‘parkeerwachters’ om op een illegale manier geld te maken op autobestuurders.
Cuba voor medische controle
President Desiré Bouterse heeft via het Nationaal Informatie Instituut (NII) bekendgemaakt dat hij voor medische behandeling naar Cuba gaat. Dit, omdat hij daar in het systeem voorkomt en al twee jaar geen medische check up heeft gedaan.
Bouterse moet zich schamen, dat hij als president van ons land ervoor kiest om zichzelf in het buitenland te laten behandelen, terwijl het Surinaamse volk niet kan rekenen op de medische dienstverlening. Terwijl burgers hier niet adequaat behandeld kunnen worden en n iet altijd de benodigde medicamenten kunnen vinden, rent Bouterse naar Cuba om een eerste klas medische behandeling te ondergaan. Dat hij al twee jaar niet is geweest, is bezijden de waarheid. Wij zijn niet vergeten dat SLM- vliegtuigen plotseling gecharterd werden om met spoed te vliegen naar Cuba, waardoor het vliegschema van de SLM in gedrang kwam.
Heeft de president wel vertrouwen in de Surinaamse gezondheidssector? Misschien ziet hij ook hoe slecht het gesteld is met onze gezondheidssector en vliegt daarom speciaal naar Cuba om zich te laten controleren. Bouterse neemt daarna ook een weekje vakantie met zijn gezin in Cuba. Veel mensen in Suriname gingen vroeger ook op vakantie, maar dat is voor de meesten – door de hoge inflatie – niet meer mogelijk. Een president die het meent met zijn volk, zou zijn volk niet achterlaten om te pienaren, terwijl hij zelf op reis gaat om zich te ontspannen. Integendeel zou hij zich samen met de burgers van het land moeten inspannen om het land uit de crisis te halen. President Bouterse toont met dit gedrag duidelijk aan dat hij het volk in de misère laat zitten, terwijl hij zelf geniet van een vakantie op Cuba. Wanneer kan het volk weer genieten?
