Als we naar de reputatie kijken van exponenten uit de zogenaamde revolutie in ons land 1980-1987 en die thans nog verenigd zijn in de NDP de grootste regeringspartij op het gebied van het vertrappen van de mensenrechten op grote schaal in de voormelde periode , dan verbaasd het ons helemaal niet, dat men de regering van Maduro in Venezuela door dik en dun blijft verdedigen en beschermen, terwijl het overduidelijk is dat daar een regiem aan de macht is dat de mensenrechten al jaren achtereen op grote schaal schendt en het land regelrecht naar de afgrond heeft gebracht. Al maanden achtereen wordt er in grote steden in Venezuela door honderdduizenden mensen geprotesteerd tegen de Chavistische kliek onder leiding van Nicólas Maduro. Het Venezolaanse volk wenst al enige tijd in grote meerderheid, vervroegde algemene verkiezingen om de regering van Maduro te kunnen wegstemmen. Maduro die de meerderheid in het parlement al enige jaren verloren heeft, weet van geen wijken en wat hij onlangs nog trachtte, was het opperste gerechtshof het parlement te doen ontbinden. Dat plan mislukte, omdat er daarna grootschalige gewelddadige straatacties uit voortvloeiden. Maduro wenst nu wijzigingen in de constitutie door te voeren om zo de oppositie nog verder te kortwieken en juist daartegen is het verzet alleen maar toegenomen. Er gaat vrijwel geen dag voorbij, waarop er geen enorme demonstraties tegen Maduro en zijn regering zijn. Zijn antwoord tegen de oppositionele krachten is geweld en het afschieten van traangas en scherpe kogels. Er zijn nu al meer dan 75 mensen om het leven gekomen tijdens de straatacties. De Venezolaanse veiligheidstroepen hebben ook vele honderden demonstranten aangehouden en in verzekering gesteld. Ook oppositieleiders zijn opgepakt en worden vastgehouden. Ze worden als terroristen afgeschilderd. Ondertussen geraakt de Venezolaanse president verder in de verdrukking lokaal en in het buitenland en heeft nu besloten leidinggevenden bij de gewapende machten te vervangen. Het staatshoofd vertrouwt zijn eigen hoge officieren niet meer en lijdt aan paranoia. Maar in Paramaribo kiest men bij de president en buitenlandse zaken voor niet inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela en zal het naar het schijnt deze regering een worst wezen, als er nog duizenden Venezolanen zullen sneuvelen onder het geweld van de Venezolaanse troepen die nu nog naar de opdrachten van Maduro luisteren. Bouterse en zijn NDP bestaan uit schijndemocraten, die in het verleden, indien volgens hen nodig, op zeer nadrukkelijke wijze hebben bewezen de mensenrechten zonder enige terughoudendheid te kunnen en willen schenden. In dat opzicht verschilt hun mentaliteit zeker niet van die van Nicólas Maduro en zijn trawanten. Overigens is het zo, dat deze regering niet kan bogen op een al te grote vriendenkring. Die reikt niet veel verder dan Venezuela, Cuba en Equatoriaal Guinea. Het is voor dit kabinet dan ook van groter belang de mensenrechtenschenders uit Caracas te blijven steunen en dan in het bijzonder wanneer ze binnen de OAS in de verdrukking geraken.