Donderdag j.l. was het precies twee jaar geleden dat stemgerechtigden in dit land de kans kregen hun stem uit te brengen tijdens de algemene, vrije en geheime verkiezingen voor volksvertegenwoordigende lichamen . We weten thans allemaal hoe de uitslag is geweest en in wat voor een regeringscombinatie dit stemgedrag heeft geresulteerd. Een NDP-plus regering voor de komende vijf jaar die mogelijk werd door grootschalige misleiding en leugenverkondiging tijdens de propagandacampagne die aan de stembusgang vooraf ging. Er werd van alles en nog wat beloofd om het volk zover te krijgen dat het in meerderheid voor ‘nog 5’ zou stemmen. De goedgelovigen liepen in de val en stemden op de paarse bende. Wat het ons heeft opgeleverd twee jaar na 25 mei 2015, is voor velen een desillusie geworden. De ontgoocheling krijgt na december 2015 steeds meer vorm en veel NDP-stemmers durven er niet eens meer voor uit te komen dat ze op de partij hebben gestemd, willen ze niet allerlei verwen-singen naar het hoofd geslingerd krijgen. We weten allemaal wat er met onze SRD is gebeurd. Een munt die door governor Telting in 2004 werd geïntroduceerd en door zijn prachtige werk voor 100 procent dekkend werd gemaakt en werd achtergelaten in 2010. De monetaire reserves die als dekking voor de SRD werden opgebouwd, waren zo solide, dat iedereen vertrouwen kreeg in de Surinaamse economie. We zaten goed in de lift, de inflatie was niet eens 1 procent en het zag er zeer rooskleurig uit voor ons land. Tot het moment aanbrak dat Somohardjo en Brunswijk bij de verkiezingen van 2010 besloten over te lopen naar de NDP . Wat voor hen de drijfveer is geweest, weten wij niet , wat wel het gevolg is geweest van hun beslissing, weten wij wel. Verkwisting van vele staatsgelden, corruptie en een populistische politiekvoering die het land handenvol geld heeft gekost en de macro-economie grotendeels te gronde heeft gericht. En toch wist men met allerlei manipulaties en leugens vooral de jonge Surinamer zover te krijgen om twee jaar geleden wederom de NDP-kliek te ondersteunen en een nieuw regeermandaat van 5 jaar te gunnen. En wat hebben we toen gehad: devaluatie op devaluatie van de SRD, omdat de dekking van de munt was geërodeerd door de monetaire reserves aan te spreken. En terwijl de NDP monetaire reserves graaide in de deviezenpot, ging de Suralco dicht en slonken de inkomsten uit de aardolie- en goudsector aanmerkelijk. En daarin kwam geen verandering. De goudsector en aardoliesector zijn nog de enige deviezenverdieners van dit land en toch komt er ruim onvoldoende binnen. Thans kijken we door de devaluaties en 100 procent gestegen wisselkoersen tegen enorme prijsstijgingen op elk gebied aan en zijn veel ondernemers radeloos.De radeloosheid die thans heerst bij het bedrijfsleven is vele malen groter dan in de jaren ’80, toen meneer Bouterse en zijn volgelingen het ook al voor het zeggen hadden in dit land. Toen verdiende Suriname uit de bauxietsector nog voldoende om het hoofd boven water te houden. Dat is thans even anders. Die sector bestaat niet meer en de inkomsten uit andere exporten zijn bij lange niet voldoende om de zaak draaiende te houden. Het geldgebrek laat zich in het gehele land gevoelen. De rente op leningen ligt thans boven de 20 procent bij de handelsbanken en velen denken er dan ook niet over geld te lenen als je geen zekerheid hebt over het behoud van emplooi. De crisis grijpt thans overal om zich heen en het pienaren onder het volk neemt toe. Met een salaris in SRD wordt het voor verreweg de meeste Surinamers thans onmogelijk een goed bestaan te hebben. Mensen die genoodzaakt zijn thans twee en drie baantjes te hebben om het gezin te verzorgen, zijn geen uitzondering meer en toch blijft de zaak uitzichtloos. De KKF maakte be-kend dat er wederom bedrijven zijn gesloten. Dat betekent verlies van banen en nog minder inkomsten voor de fiscus en verdere achteruitgang in het land. Ook trekken steeds meer mensen weg om elders een betere toekomst te hebben voor zichzelf en het gezin. Radeloos zijn de mensen en dat mag meneer Bouterse en zijn regering goed weten. Voor de vierde keer hebben de exponenten uit de zogenaamde revo laten zien dat ze er geen kaas van gegeten hebben en het land niet weten te besturen. Komt veelal door hun dieftige opstelling, zelfverrijking en corruptie. Durf dat maar een keer te ontkennen. Leonardos en feiten verdraaiers als Amzad en Andre, kunnen tot in lengte van dagen trachten de feiten te verdraaien en stellen dat de regering het goed doet, zij voelen het nog niet in hun zak, maar hun familieleden en leden van de paarse partij nu meer dan ooit. De zaak is thans zo verslechterd en verarmd in het land, dat velen ervan uitgaan dat het land reddeloos is. Maar dat is niet waar. Geen enkel land dat zware schade heeft opgelopen in veel opzichten, is reddeloos. Laten we maar kijken naar het zwaar gehavende West-Europa na de oorlog en in het bijzonder Duitsland, dat werd opgedeeld. Duitsland heeft door hard werken zich helemaal hersteld en kan thans gerust gezien worden als het rijkste land van West-Europa en dat is allemaal bereikt door hard te werken en niet bij de pakken te blijven neerzitten. Wij kunnen zeker uit dit diepe dal van de huidige crisis komen, maar moeten wel de juiste instelling hebben en niet denken dat met het vertrek van Bouterse en zijn paarse kliek er niets meer te redden valt en er geen mensen zullen zijn om dit land op te bouwen. We zijn momenteel dan wel radeloos door de ellende waarin deze regering ons heeft doen belanden, maar Suriname is nooit reddeloos en we moeten er met de juiste inzet in slagen in de toekomst wel ontwikkeling te brengen, zulks in het belang van het nageslacht.