De regering heeft zoals door de president bekendgemaakt, een leningsovereenkomst met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) gesloten die zal resulteren in een financiële steun van enkele honderden miljoenen dollars. Dit geld moet ingezet worden om de Surinaamse economie die thans ontspoord is, weer op het rechte spoor te krijgen. Het IMF geeft echter niet zomaar financiële steun en stelt vooraf een aantal stringente voorwaarden waaraan de overheid zich wel zal moeten houden wil ze niet op de zwarte lijst bij dit instituut belanden. In een vorige editie hebben wij een deel van deze voorwaarden opgesomd. Voorwaarden die vooral voor de samenleving van belang zijn om te weten. Zo eist het IMF dat er tot nader order geen salariscorrecties worden toegepast en ook dat het monetair financieren voortaan moet worden nagelaten. Ook is het IMF van mening dat er een sanering binnen het overheidsapparaat zal moeten geschieden. Dat wil zeggen dat een deel van het ambtenarenapparaat zal worden afgevloeid. De president sprak van een sranangfasi oplossing, daarmee doelende op de afvloeiing van minstens 10.000 ambtenaren. Hoe de president dat wenst te realiseren, is maar de vraag. Er zou een afkoopregeling in de maak zijn en die zal worden gefinancierd door middel van een lening. We plegen dus lening op lening en niemand weet hoe die uiteindelijk zal worden terugbetaald. In ieder geval verklaarde de ex-minister van ATM, Michael Miskin en topman binnen de CLO, dat president Bouterse zijn vakcentrale heeft beloofd dat er geen CLO’ers zullen worden afgevloeid. Dus rijst onmiddellijk de vraag hoe de regering dat wil klaren als ze afspraken heeft met geldschieter IMF die wel nageleefd moeten worden, wil men de stroom geld blijven ontvangen. Ook eist het IMF dat de regering alle subsidies die ze thans nog verstrekt, overboord zet. Dat wil zeggen dat met name stroom- en watertarieven verder de lucht in zullen schieten. Of het volk de zoveelste stroom- en waterverhoging zal pikken, blijft een open vraag. Onze informatie luidt dat het Surinaamse volk verdere verhogingen niet zal accepteren. Dat ingezetenen van dit land het thans over de gehele linie zeer moeilijk hebben, weten we allemaal. Het is dan ook niet vreemd dat er overal spanningen zijn en dat de Bond van Leraren zijn leden niet meer rustig kan houden en men tot acties is overgegaan. Je kan geen nationale munt verschillende malen achter elkaar afwaarderen en loontrekkers voorhouden dat ze niet op correcties kunnen rekenen. Vooral als je deze loontrekkers al vijf jaar lang niet beter hebt beloond. Door de devaluaties van de SRD ten opzichte van de dollar is er een inflatie ontstaan die duidelijk merkbaar is in de winkels en een groot aantal mensen zwaar beneden de armoedegrens heeft gebracht. Vooral de mensen in het onderwijs die al niet veel verdienen, worden thans extra hard getroffen en wensen niet langer voor deze maandelijkse beloning voor de klas te staan om onderwijs te verzorgen. Het was dan ook verwachtbaar dat de leden van de Bond van Leraren niet akkoord zouden gaan met een principeovereenkomst tussen hun voorzitter en de regering. De sociale situatie van de leraren is momenteel zo acuut dat er onmogelijk een regeling kan worden geaccepteerd waarbij ze nog bijna een jaar moeten wachten op een betere financiële waardering. De mensen pinaren nu reeds en kunnen de dagelijkse verplichte kosten van levensonderhoud niet meer aan. En zo zijn er thans zovelen binnen deze samenleving die het even zwaar, zoniet zwaarder hebben. De onvrede is alom en dat weet de regering heel goed. Het is dan ook vreemd dat ze akkoord gaat met een IMF regeling waaruit voortvloeit een onbeschrijfelijke katibo voor dit volk. De regering had daarom nooit een dergelijk offer van de onderwijzers mogen verwachten.
Ze zal met een andere oplossing moeten komen, anders worden de problemen alleen maar groter en ingewikkelder.

De Surinaamse regering heeft de mond vol van het afromen van de overtolligheid aan SRD’s op de markt, terwijl de minister van Financiën onlangs nog stelde dat hij monetair heeft gefinancierd in de afgelopen tijd. De regering kan als gevolg van de met het IMF gesloten leningsovereenkomst niet langer naar deze uitweg kijken en moet er voor zorgen dat er geen extra, c.q. ongedekt, geld op de markt komt. Of de regering een eerlijk spel speelt of zal spelen en zich zal houden aan de eisen van het IMF, is een grote vraag. Schendt ze de door het IMF gestelde voorwaarden dan zal ze op de zwarte lijst terecht komen en volgen er zonder meer sancties. Hoe verstrekkend deze sancties zijn, weten wij niet, maar dat ze er zijn, staat als een paal boven water. Er mag dus niet meer naar de geldpers gegrepen worden om de overheidstekorten monetair te financieren. Monetaire financiering leidt altijd tot vermindering van de waarde van de nationale munteenheid en heeft inflatie tot gevolg. Wat gisteren tegen kwart over elf in de ochtend velen opviel, was dat er weer twee 20 voet knalgeel –oranje gelakte vrachtcontainers onder groot machtsvertoon de poorten van de Centrale Bank van Suriname aan de Waterkant werden binnengereden. Het vermoeden is dat de containers vol nieuwe SRD-bankbiljetten zaten. Is het thans zo dat de in roulatie zijnde SRD’s zo versleten zijn dat wederom containerladingen nieuw geld moeten worden binnengebracht of heeft het toch te maken met monetaire financiering? De Centrale Bank dient hierop in te gaan. Het zal ons niet verbazen als er wederom een communiqué wordt gelanceerd, waarin gesteld wordt dat het om coupures gaat die de oude versleten coupures moeten vervangen. Er is toch al zoveel achterdocht bij de gemeenschap aanwezig. Het wordt dan ook de hoogste tijd dat de Centrale Bank veel transparanter met haar informatie naar de bevolking toe omspringt.