Het klinkt heel mooi, maar helaas gaat dat ook dit jaar weer niet lukken. Immers het is al(weer) werelddierendag en de wet is nog niet eens op de agenda van DNA. Betekenis werelddierendag(bron; Wikipedia):
Met het vieren van deze dag wil men mensen laten weten dat dieren ook rechten hebben en dat zij beschermd moeten worden. De datum van dierendag gaat terug naar de feestdag van Franciscus van Assisi (4 oktober). Hij bekommerde zich om het lot van melaatsen, zwervers en andere armen, maar ook van planten en dieren. Eerste dierendag
Tijdens een internationaal congres van verenigingen voor de bescherming van dieren in 1929 in Wenen werd 4 oktober uitgeroepen tot Werelddierendag. De eerste dierendag was op 4 oktober 1935. Het is een idee van de uit Tsjechië afkomstige Ilse Winter. Het idee is samen met Margeret Ford, toenmalig (1927) voorzitster van de wereldvereniging van de dierenbescherming, verder uitgewerkt. De dames bedachten de datum vanwege de feestdag van Franciscus van Assisi.
In veel landen heeft men in de afgelopen decennia middels wetgeving ervoor gezorgd, dat de burgers van een land zich zo veel en zo goed als mogelijk volgens bepaalde regels‘gedragen’ tegenover dieren. In Suriname is dat nog niet het geval, maar kennen we slechts enkele artikelen in het wetboek van strafrecht. Verder dan de ‘basics’ komen we niet, terwijl er zoveel facetten zijn aan het zorgen voor goede leefomstandigheden en welzijn voor dieren.Uitgebreide wetgeving is dus nodig. In Suriname hebben we veel dierenliefhebbers. Anderen zijn ‘sympathisanten’.Maar helaas hebben we ook nog een te grote groep medeburgers, die te weinig besef of bewustzijn heeft,als het gaat om het belang van goede en optimale leefomstandigheden voor dieren. Maar ook beseffen velen niet, dat burgers in deze,een beschermende rol hebben.Omdat dieren die in het wild vrij(en vrolijk) leven volgens de wetten der natuur en volgens hun instinct, zich overwegend prima redden. Maar zodra die natuurlijke leefomstandigheid verandert, raken dieren vroeg of laat afhankelijk van de mens. Het kan bijvoorbeeld zijn, dat hun leefomgeving in gevaar komt door ontbossing vanwege economische activiteiten. Het kan zijn, dat ze worden geroofd uit hun omgeving en hun leefgroep om anderen tot economisch voordeel te dienen (bijv. de papegaaien en apen in veel te kleine kooien). Maar het kan ook zijn dat ze duizenden jaren terug zijn gedomesticeerd om de mens ‘te dienen’ of gewoon voor ons vermaak (nu genoemd ‘huis’dieren). Hoe het ook zij, veel dieren zijn afhankelijk van het gedrag dat de mens naar hun toe vertoont. En helaas dus vaak ook afhankelijk van de grillen van die mens.
En daar gaat het nu precies over met wetgeving ten behoeve van dierwelzijn. Het gaat om de grillen van mensen en het gaat om mensen die zich niet bewust zijn van wat welzijn voor dieren betekent. Vanwege deze mensen is wetgeving nodig om dieren verder te beschermen dan dat dierenbeschermings organisaties kunnen. Maar jammer genoeg zijn onze beleidsmakers zich tot de dag van vandaag niet ten volle bewust van het belang van deze wet. Men is zich niet bewust dat het meer is dan een wet voor dierwelzijn. Het gaat om dierenleed en om misdadige taferelen die we erg vaak nog meemaken. Ongestraft mishandelen van weerloze dieren, waarvan nog zelfs de handhavende instituten bijna geen weet hebben hoe met deze materie om te gaan. Het gaat ook om de overlast die onbeheerde dieren veroorzaken. Om de ‘rommel’ die loslopende honden maken. Het gaat dus ook om de hygiene en de daaraan gerelateerde gezondheid van de samenleving. Maar ook gaat het over het aanzicht wat we als ‘moderne’, zich ontwikkelende natie laten zien. We laten aan onze kinderen en aan onze gasten (de toeristen) zien hoe wij met onze dieren ‘omgaan’. En dat is jammer genoeg vaak niet fraai. En kinderen die geen respect voor weerlozen leren zullen weinig verantwoordelijkheid leren nemen. En toeristen die het dierenleed ‘op straat’ meemaken zullen niet snel terugkomen, noch zullen ze reclame maken voor ons ‘schoon Suriname’.
Nee, de wet dierwelzijn heeft alles behalve ‘slechts’ met het wel of niet mishandelen van dieren te maken. Het is een veel groter en complexer verhaal. Er wordt zoveel meer mee geregeld, dan ‘alleen’ maar de zorg van een huisdier of de wilde dieren. Het is dus van algemeen belang, meer nog dan uitsluitend van ‘dierenliefhebbers-belang’, dat onze parlementariers zich stevig inzetten, om deze belangrijke wet zo gauw als mogelijk onder de hamer te krijgen. De conceptwet die sinds 2012 is aangeboden aan het Ministerie van LVV, is een ‘panklare’ wet. Dat wil zeggen dat zelfs het staatsbesluit als ook de memorie van toelichting is uitgewerkt en bijgevoegd. Het concept is door deskundigen uit de dierenbeschermingsorganisaties in samenwerking met juridische deskundigen samengesteld en mag wel een huzarenstuk worden genoemd. 4 oktober 2014 redden we helaas niet meer. Nee ook dit jaar nog geen goede wettelijke bescherming voor onze dieren. Maar de dierenliefhebbers van Suriname blijven zich ervoor inzetten om ook deze groep bewoners van onze natie een leven te kunnen bieden in vrijheid, goed verzorgd en goed beschermd. Dus hopelijk schrijven wij over een jaar (of eerder):” Gefeliciteerd burgers van Suriname, u toont zich een grote natie met de aanname van de ‘Wet op Dierwelzijn’”.

Cit. Mahatma Ghandi:”De grootheid van een natie en zijn morele vooruitgang kan worden beoordeeld door de manier waarop de dieren worden behandeld.”

Debby van Etten