Als iemand je dierbaar is, dan hoeft die liefde niet te eindigen wanneer de persoon komt te overlijden. Daar weten de Chinezen alles van. Jaarlijks herdenken Chinezen in Suriname tijdens de “Kazan”, een vorm van voorouderverering, hun overleden familieleden. Vandaag was het weer zover. Al vroeg in de ochtend kwamen verschillende mensen aan bij de Fa Tjauw Koen Sang begraafplaats aan de Schietbaanweg. De een in zijn eentje, de ander groepsgewijs. Sommigen hadden alleen bosjes bloemen bij zich, anderen deden het liever met kaars, wierook en vuurwerk erbij. Anderen weer nemen ook nog wat koekjes, snoep en zelfs eten en drinken mee als offerande. Een geroosterd doks of varken is niet overdreven. Immers, een vaste vorm voor dit bijzonder feest is er niet.
Yuanqiang Shi, chargé d’affaires van de Chinese ambassade, bevond zich vanmorgen ook op de begraafplaats om eer te bewijzen aan de overledenen. Zelf heeft hij geen directe overleden familieleden in Suriname. Maar hij vond het wel gepast om wierook aan te steken, een schietgebedje met diepe buiging te doen en een plengoffer met bier te brengen bij een monumentale tombe op de begraafplaats. Daar worden alle overleden Chinese immigranten die naar Suriname zijn gekomen, geëerd. ,,Het is mij een eer om dit te doen,” zegt Shi aan De West. De Chinese ambassadeur is nu niet in Suriname, dus deed hij het. Hij vertelt over hoe deze traditie beïnvloed is door zuidelijke en noordelijke tradities, waardoor de ceremonie een eigen Surinaams karakter krijgt. Thomson Chung, voorzitter van de Chinese vereniging Kong Ngie Tong Sang, is er elk jaar bij: ,,Iedereen doet het op zijn manier. Chinezen die bij de RK of EBG zijn, die brengen alleen bloemen. Maar de andere Chinezen, die nemen behalve bloemen ook eten en drinken mee. Er worden ook papierenkleding en nep bankbiljetten verbrand.” De mensen geloven dat hetgeen verbrand wordt, wordt opgevangen door de doden die er dan ook gebruik van kunnen maken.